\v 44 حُدودِ ساعتِ شیشُم بود که تاریکی تمامِ اون سَرزمین رَه فَرا گِرفت و تا ساعتِ نُهُم ادامِه داشت، \p \v 45 چون خورشید دَست از دَرخشیدن کِشید و پَردهٔ مَحرابگاه از وَسط پاره شد.
See in Reader