See in Reader
763 lines
163 KiB
Plaintext
763 lines
163 KiB
Plaintext
\id JOS Unlocked Literal Bible
|
|
\ide UTF-8
|
|
\h يشوع
|
|
\toc1 يشوع
|
|
\toc2 يشوع
|
|
\toc3 jos
|
|
\mt1 يشوع
|
|
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 1
|
|
\p
|
|
\v 1 و واقع شد بعد از وفات موسی، بندۀ خداوند ، كه خداوند یوشع بن نون، خادم موسی را خطاب كرده، گفت:
|
|
\v 2 « موسی بندۀ من وفات یافته است. پس الا´ن برخیز و از این اُرْدُن عبور كن، تو و تمامی این قوم، به زمینی كه من به ایشان، یعنی به بنی‌اسرائیل می‌دهم.
|
|
\v 3 هر جایی كه كف پای شما گذارده شود به شما داده‌ام، چنانكه به موسی گفتم.
|
|
\v 4 از صحرا و این لبنان تا نهر بزرگ یعنی نهر فرات، تمامی زمین حِتّیان و تا دریای بزرگ به طرف مغرب آفتاب، حدود شما خواهد بود.
|
|
\v 5 هیچكس را در تمامی ایام عمرت یارای مقاومت با تو نخواهد بود. چنانكه با موسی بودم با تو خواهم بود؛ تو را مهمل نخواهم گذاشت و ترك نخواهم نمود.
|
|
\v 6 قوی و دلیر باش، زیرا كه تو این قوم را متصرف زمینی كه برای پدران ایشان قسم خوردم كه به ایشان بدهم، خواهی ساخت.
|
|
\v 7 فقط قوی و بسیار دلیر باش تا برحسب تمامی شریعتی كه بندۀ من، موسی تو را امر كرده است متوجه شده، عمل نمایی. زنهار از آن به طرف راست یا چپ تجاوز منما تا هر جایی كه روی، كامیاب شوی.
|
|
\v 8 این كتاب تورات از دهان تو دور نشود، بلكه روز و شب در آن تفكر كن تا برحسب هر آنچه در آن مكتوب است متوجه شده، عمل نمایی زیرا همچنین راه خودرا فیروز خواهی ساخت، و همچنین كامیاب خواهی شد.
|
|
\v 9 آیا تو را امر نكردم؟ پس قوی و دلیر باش؛ مترس و هراسان مباش زیرا در هر جا كه بروی یهُوَه خدای تو، با توست.»
|
|
\v 10 پس یوشع رؤسای قوم را امر فرموده، گفت:
|
|
\v 11 « در میان لشكرگاه بگذرید و قوم را امر فرموده، بگویید: برای خود توشه حاضر كنید، زیرا كه بعد از سه روز، شما از این اُرْدُن عبور كرده، داخل خواهید شد تا تصرف كنید در زمینی كه یهُوَه خدای شما، به شما برای ملكّیت می‌دهد.»
|
|
\v 12 و یوشع رؤبینیان و جادیان و نصف سبط مَنَسَّی را خطاب كرده، گفت:
|
|
\v 13 « بیاد آورید آن سخن را كه موسی، بندۀ خداوند ، به شما امر فرموده، گفت: یهُوَه، خدای شما به شما آرامی می‌دهد و این زمین را به شما می‌بخشد.
|
|
\v 14 زنان و اطفال و مواشی شما در زمینی كه موسی در آن طرف اُرْدُن به شما داد خواهند ماند، و اما شما مسلح شده، یعنی جمیع مردان جنگی پیش روی برادران خود عبور كنید، و ایشان را اعانت نمایید.
|
|
\v 15 تا خداوند برادران شما را مثل شما آرامی داده باشد، و ایشان نیز در زمینی كه یهُوَه، خدای شما به ایشان می‌دهد تصرف كرده باشند؛ آنگاه به زمین ملكّیت خود خواهید برگشت و متصرف خواهید شد، در آن كه موسی، بندۀ خداوند به‌آن طرف اُرْدُن به سوی مشرق آفتاب به شما داد.»
|
|
\v 16 ایشان در جواب یوشع گفتند: «هر آنچه به ما فرمودی خواهیم كرد، و هر جا ما را بفرستی، خواهیم رفت.
|
|
\v 17 چنانكه موسی را در هر چیز اطاعت نمودیم، تو را نیز اطاعت خواهیم نمود، فقط یهُوَه، خدای تو، با تو باشد چنانكه با موسی بود.
|
|
\v 18 هر كسی كه از حكم تو رو گرداند و كلام تو را در هر چیزی كه او را امر فرمایی اطاعت نكند، كشته خواهد شد؛ فقط قوی و دلیر باش.»
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 2
|
|
\p
|
|
\v 1 و یوشع بن‌نون دو مرد جاسوس از شِطّیم به پنهانی فرستاده، گفت: «روانه شده، زمین و اریحا را ببینید.» پس رفته، به خانۀ زن زانیه‌ای كه راحاب نام داشت داخل شده، در آنجا خوابیدند.
|
|
\v 2 و ملك اریحا را خبر دادند كه «اینك مردمان از بنی‌اسرائیل امشب داخل این جا شدند تا زمین را جاسوسی كنند.»
|
|
\v 3 و ملك اریحا نزد راحاب فرستاده، گفت: «مردانی را كه نزد تو آمده، به خانۀ تو داخل شده‌اند، بیرون بیاور زیرا برای جاسوسی تمامی زمین آمده‌اند.»
|
|
\v 4 و زن آن دو مرد را گرفته، ایشان را پنهان كرد و گفت: «بلی آن مردان نزد من آمدند، اما ندانستم از كجا بودند.
|
|
\v 5 و نزدیك به وقت بستن دروازه، آن مردان در تاریكی بیرون رفتند و نمی‌دانم كه ایشان كجا رفتند. به زودی ایشان را تعاقب نمایید كه به ایشان خواهید رسید.»
|
|
\v 6 لیكن او ایشان را به پشت‌بام برده، در شاخه‌های كتان كه برای خود بر پُشت‌بام چیده بود، پنهان كرده بود.
|
|
\v 7 پس آن كسان، ایشان را به راه اُرْدُن تا گدارها تعاقب نمودند، و چون‌تعاقب‌كنندگان ایشان بیرون رفتند، دروازه را بستند.
|
|
\v 8 و قبل از آنكه بخوابند، او نزد ایشان به پشت‌بام برآمد.
|
|
\v 9 و به آن مردان گفت: «می‌دانم كه یهُوَه این زمین را به شما داده، و ترس شما بر ما مستولی شده است، و تمام ساكنان زمین به سبب شما گداخته شده‌اند.
|
|
\v 10 زیرا شنیده‌ایم كه خداوند چگونه آب دریای قلزم را پیش روی شما خشكانید، وقتی كه از مصر بیرون آمدید، و آنچه به دو پادشاه اَموریان كه به آن طرف اُرْدُن بودند كردید، یعنی سَیحُون و عوج كه ایشان را هلاك ساختید.
|
|
\v 11 و چون شنیدیم دلهای ما گداخته شد، و به سبب شما دیگر در كسی جان نماند، زیرا كه یهُوَه خدای شما، بالا در آسمان و پایین بر زمین خداست.
|
|
\v 12 پس الا´ن برای من به خداوند قسم بخورید كه چنانكه به شما احسان كردم، شما نیز به خاندان پدرم احسان خواهید نمود، و نشانۀ امانت به من بدهید
|
|
\v 13 كه پدرم و مادرم و برادرانم و خواهرانم و هر چه دارند زنده خواهید گذارد، و جانهای ما را از موت رستگار خواهید ساخت.»
|
|
\v 14 آن مردان به وی گفتند: «جانهای ما به عوض شما بمیرند كه چون خداوند این زمین را به ما بدهد، اگر این كار ما را بروز ندهید، البته به شما احسان و امانت خواهیم كرد.»
|
|
\v 15 پس ایشان را با طناب از دریچه پایین كرد، زیرا خانۀ او بر حصار شهر بود و او بر حصار ساكن بود.
|
|
\v 16 و ایشان را گفت: «به كوه بروید مبادا تعاقب‌كنندگان به شما برسند و در آنجا سه روز خود را پنهان كنید، تا تعاقب‌كنندگان برگردند.بعد از آن به راه خود بروید.»
|
|
\v 17 آن مردان به وی گفتند: «ما از این قسم تو كه به ما دادی مبرا خواهیم شد.
|
|
\v 18 اینك چون ما به زمین داخل شویم، این طناب ریسمان قرمز را به دریچه‌ای كه ما را به آن پایین كردی ببند، و پدرت و مادرت و برادرانت و تمامی خاندان پدرت را نزد خود به خانه جمع كن.
|
|
\v 19 و چنین خواهد شد كه هر كسی كه از در خانۀ تو به كوچه بیرون رود، خونش بر سرش خواهد بود و ما مبرا خواهیم بود؛ و هر كه نزد تو در خانه باشد، اگر كسی بر او دست بگذارد، خونش بر سر ما خواهد بود.
|
|
\v 20 و اگر این كار ما را بروز دهی، از قسم تو كه به ما داده‌ای مبرا خواهیم بود.»
|
|
\v 21 او گفت: «موافق كلام شما باشد.» پس ایشان را روانه كرده، رفتند، و طناب قرمز را به دریچه بست.
|
|
\v 22 پس ایشان روانه شده، به كوه آمدند و در آنجا سه روز ماندند تا تعاقب‌كنندگان برگشتند، و تعاقب‌كنندگان تمامی راه را جستجو كردند ولی ایشان را نیافتند.
|
|
\v 23 پس آن دو مرد برگشته، از كوه به زیر آمدند و از نهر عبور نموده، نزد یوشع بن‌نون رسیدند، و هر آنچه به ایشان واقع شده بود، برای وی بیان كردند.
|
|
\v 24 و به یوشع گفتند: «هر آینه خداوند تمامی زمین را به دست ما داده است و جمیع ساكنان زمین به سبب ما گداخته شده‌اند.»
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 3
|
|
\p
|
|
\v 1 بامدادان یوشع بزودی برخاسته، او و تمامی بنی‌اسرائیل از شِطّیم روانه شده، به اُرْدُن آمدند، و قبل از عبور كردن در آنجا منزل گرفتند.
|
|
\v 2 و بعد از سه روز رؤسای ایشان از میان لشكرگاه گذشتند.
|
|
\v 3 و قوم را امر كرده، گفتند: «چون تابوت عهد یهُوَه، خدای خود را ببینید كه‌لاویان كهنه آن را می‌برند، آنگاه شما از جای خود روانه شده، در عقب آن بروید.
|
|
\v 4 و در میان شما و آن، به مقدار دوهزار ذراع مسافت باشد، و نزدیك آن مَیایید تا راهی كه باید رفت بدانید، زیرا كه از این راه قبل از این عبور نكرده‌اید.»
|
|
\v 5 و یوشع به قوم گفت: «خود را تقدیس نمایید زیرا فردا خداوند در میان شما كارهای عجیب خواهد كرد.»
|
|
\v 6 و یوشع كاهنان را خطاب كرده، گفت: «تابوت عهد را برداشته، پیش روی قوم بروید.» پس تابوت عهد را برداشته، پیش روی قوم روانه شدند.
|
|
\v 7 و خداوند یوشع را گفت: «امروز به بزرگ ساختن تو در نظر تمام اسرائیل شروع می‌كنم تا بدانند كه چنانكه با موسی بودم با تو نیز خواهم بود.
|
|
\v 8 پس تو كاهنان را كه تابوت عهد را برمی‌دارند امر فرموده، بگو: چون شما به كنار آب اُرْدُن برسید در اُرْدُن بایستید.»
|
|
\v 9 و یوشع بنی‌اسرائیل را گفت: «اینجا نزدیك آمده، سخنان یهُوَه خدای خود را بشنوید.»
|
|
\v 10 و یوشع گفت: «به این خواهید دانست كه خدای زنده در میان شماست، و او كنعانیان و حِتّیان و حِوّیان و فَرِزّیان و جَرْجاشیان و اَموریان و یبوسیان را از پیش روی شما البته بیرون خواهد كرد
|
|
\v 11 اینك تابوت عهد خداوند تمامی زمین، پیش روی شما به اُرْدُن عبور می‌كند.
|
|
\v 12 پس الا´ن دوازده نفر از اسباط اسرائیل، یعنی از هر سبط یك نفر را انتخاب كنید.
|
|
\v 13 و واقع خواهد شد چون كف پایهای كاهنانی كه تابوت یهُوَه، خداوند تمامی زمین را برمی‌دارند در آبهای اُرْدُن قرار گیرد كه آبهای اُرْدُن، یعنی آبهایی كه از بالا می‌آید شكافته شده مثل توده بر روی هم خواهد ایستاد.»
|
|
\v 14 و چون قوم از خیمه‌های خود روانه شدندتا از اُرْدُن عبور كنند و كاهنان تابوت عهد را پیش روی قوم می‌بردند.
|
|
\v 15 و بردارندگان تابوت به اُرْدُن رسیدند، و پایهای كاهنانی كه تابوت را برداشته بودند، به كنار آب فرو رفت (و اُرْدُن، تمام موسم حصاد، بر همۀ كناره‌هایش سیلاب می‌شود).
|
|
\v 16 واقع شد كه آبهایی كه از بالا می‌آمد، بایستاد و به مسافتی بسیار دور تا شهر آدم كه به جانب صَرْتان است، بلند شد، و آبی كه به سوی دریای عربه، یعنی بحرالملح می‌رفت تماماً قطع شد، و قوم در مقابل اریحا عبور كردند.
|
|
\v 17 و كاهنانی كه تابوت عهد خداوند را برمی‌داشتند، در میان اُرْدُن بر خشكی قایم ایستادند، و جمیع اسرائیل به خشكی عبور كردند تا تمامی قوم از اُرْدُن، بالكلیه گذشتند.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 4
|
|
\p
|
|
\v 1 و واقع شد كه چون تمامی قوم از اُرْدُن‌بالكلیه گذشتند، خداوند یوشع را خطاب كرده، گفت:
|
|
\v 2 « دوازده نفر از قوم، یعنی از هر سبط یك نفر را بگیرید.
|
|
\v 3 و ایشان را امر فرموده، بگویید: از اینجا از میان اُرْدُن از جایی كه پایهای كاهنان قایم ایستاده بود، دوازده سنگ بردارید، و آنها را با خود برده، در منزلی كه امشب در آن فرود می‌آیید بنهید.»
|
|
\v 4 پس یوشع آن دوازده مرد را كه از بنی‌اسرائیل انتخاب كرده بود، یعنی از هر سبط یك نفر طلبید.
|
|
\v 5 و یوشع به ایشان گفت: «پیش تابوت یهُوَه، خدای خود به میان اُرْدُن بروید، و هر كسی از شما یك سنگ موافق شمارۀ اسباط بنی‌اسرائیل بر دوش خود بردارد.
|
|
\v 6 تا این در میان شما علامتی باشد. هنگامی كه پسران شما در زمان آینده پرسیده، گویند كه مقصود شما از این سنگها چیست،
|
|
\v 7 آنگاه به ایشان بگویید كه آبهای اُرْدُن از حضور تابوت عهد خداوند شكافته شد، یعنی هنگامی كه آن از اُرْدُن‌می‌گذشت، آبهای اُرْدُن شكافته شد، پس این سنگها به جهت بنی‌اسرائیل برای یادگاری ابدی خواهد بود.»
|
|
\v 8 و بنی‌اسرائیل موافق آنچه یوشع امر فرموده بود كردند، و دوازده سنگ از میان اُرْدُن به طوری كه خداوند به یوشع گفته بود، موافق شمارۀ اسباط بنی‌اسرائیل برداشتند، و آنها را با خود به جایی كه در آن منزل گرفتند برده، آنها را در آنجا نهادند.
|
|
\v 9 و یوشع در وسط اُرْدُن، در جایی كه پایهای كاهنانی كه تابوت عهد را برداشته بودند، ایستاده بود، دوازده سنگ نصب كرد و در آنجا تا امروز هست.
|
|
\v 10 و كاهنانی كه تابوت را برمی‌داشتند، در وسط اُرْدُن ایستادند تا هر آنچه خداوند یوشع را امر فرموده بود كه به قوم بگوید تمام شد، به حسب آنچه موسی به یوشع امر كرده بود. و قوم به تعجیل عبور كردند.
|
|
\v 11 و بعد از آنكه تمامی قوم بالكل گذشتند، واقع شد كه تابوت خداوند و كاهنان به حضور قوم عبور كردند.
|
|
\v 12 و بنی‌رؤبین و بنی‌جاد و نصف سبط مَنَسَّی مسلح شده، پیش روی بنی‌اسرائیل عبور كردند، چنانكه موسی به ایشان گفته بود.
|
|
\v 13 قریب به چهل‌هزار نفر مهیا شدۀ كارزار به حضور خداوند به صحرای اریحا برای جنگ عبور كردند.
|
|
\v 14 و در آن روز خداوند ، یوشع را در نظر تمامی اسرائیل بزرگ ساخت، و از او در تمام ایام عمرش می‌ترسیدند، چنانكه از موسی ترسیده بودند.
|
|
\v 15 و خداوند یوشع را خطاب كرده، گفت:
|
|
\v 16 «كاهنانی را كه تابوت شهادت را برمی‌دارند، بفرما كه از اُرْدُن برآیند.»
|
|
\v 17 پس یوشع كاهنان را امر فرموده، گفت: «از اُرْدُن برآیید.»
|
|
\v 18 و چون‌كاهنانی كه تابوت عهد خداوند را برمی‌داشتند، از میان اُرْدُن برآمدند و كف پایهای كاهنان بر خشكی گذارده شد، آنگاه آب اُرْدُن بجای خود برگشت و مثل پیش بر تمامی كناره‌هایش جاری شد.
|
|
\v 19 و در روز دهم از ماه اول، قوم از اُرْدُن برآمدند و در جِلْجال به جانب شرقی اریحا اردو زدند.
|
|
\v 20 و یوشع آن دوازده سنگ را كه از اُرْدُن گرفته بودند، در جِلْجال نصب كرد.
|
|
\v 21 و بنی‌اسرائیل را خطاب كرده، گفت: «چون پسران شما در زمان آینده از پدران خود پرسیده، گویند كه این سنگها چیست،
|
|
\v 22 آنگاه پسران خود را تعلیم داده، گویید كه اسرائیل از این اُرْدُن به خشكی عبور كردند.
|
|
\v 23 زیرا یهُوَه، خدای شما، آب اُرْدُن را از پیش روی شما خشكانید تا شما عبور كردید، چنانكه یهُوَه خدای شما به بحر قلزم كرد كه آن را پیش روی ما خشكانید تا ما عبور كردیم.
|
|
\v 24 تا تمامی قومهای زمین دست خداوند را بدانند كه آن زورآور است، و از یهُوَه، خدای شما، همۀ اوقات بترسند.»
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 5
|
|
\p
|
|
\v 1 و واقع شد كه چون تمامی ملوك اَموریانی كه به آن طرف اُرْدُن به سمت مغرب بودند، و تمامی ملوك كنعانیانی كه به كناره دریا بودند، شنیدند كه خداوند آب اُرْدُن را پیش روی بنی‌اسرائیل خشكانیده بود تا ما عبور كردیم، دلهای ایشان گداخته شد و از ترس بنی‌اسرائیل، دیگر جان در ایشان نماند.
|
|
\v 2 در آن وقت، خداوند به یوشع گفت: «كاردهااز سنگ چخماق برای خود بساز، و بنی‌اسرائیل را بار دیگر مختون ساز.»
|
|
\v 3 و یوشع كاردها از سنگ چخماق ساخته، بنی‌اسرائیل را بر تل غلفه ختنه كرد.
|
|
\v 4 و سبب ختنه كردن یوشع این بود كه تمام ذكوران قوم، یعنی تمام مردان جنگی كه از مصر بیرون آمدند، به سر راه در صحرا مردند.
|
|
\v 5 اما تمامی قوم كه بیرون آمدند مختون بودند، و تمامی قوم كه در صحرا بعد از بیرون آمدن ایشان از مصر به سر راه مولود شدند، مختون نگشتند.
|
|
\v 6 زیرا بنی‌اسرائیل چهل سال در بیابان راه می‌رفتند، تا تمامی آن طایفه، یعنی آن مردان جنگی كه از مصر بیرون آمده بودند، تمام شدند. زانرو كه آواز خداوند را نشنیدند و خداوند به ایشان قسم خورده، گفت: «شما را نمی‌گذارم كه آن زمین را ببینید كه خداوند برای پدران ایشان قسم خورده بود كه آن را به ما بدهد، زمینی كه به شیر و شهد جاری است.»
|
|
\v 7 و اما پسران ایشان كه در جای آنها برخیزانیده بود، یوشع ایشان را مختون ساخت، زیرا نامختون بودند چونكه ایشان را در راه ختنه نكرده بودند.
|
|
\v 8 و واقع شد كه چون از ختنه كردن تمام قوم فارغ شدند، در جایهای خود در لشكرگاه ماندند تا شفا یافتند.
|
|
\v 9 و خداوند به یوشع گفت: «امروز عار مصر را از روی شما غلطانیدم. از این سبب نام آن مكان تا امروز جِلْجال خوانده می‌شود.»
|
|
\v 10 و بنی‌اسرائیل در جِلْجال اردو زدند و عید فصح را در شب روز چهاردهم ماه، در صحرای اریحا نگاه داشتند.
|
|
\v 11 و در فردای بعد از فصح در همان روز، از حاصل كُهنۀ زمین، نازكهای فطیر و خوشه‌های برشته شده خوردند.
|
|
\v 12 و در فردای‌آن روزی كه از حاصل زمین خوردند، مَنّ موقوف شد و بنی‌اسرائیل دیگر مَنّ نداشتند، و در آن سال از محصول زمین كنعان می‌خوردند.
|
|
\v 13 و واقع شد چون یوشع نزد اریحا بود كه چشمان خود را بالا انداخته، دید كه اینك مردی با شمشیر برهنه در دست خود پیش وی ایستاده بود. و یوشع نزد وی آمده، او را گفت: «آیا تو از ما هستی یا از دشمنان ما؟»
|
|
\v 14 گفت: «نی، بلكه من سردار لشكر خداوند هستم كه الا´ن آمدم.» پس یوشع روی به زمین افتاده، سجده كرد و به وی گفت: «آقایم به بندۀ خود چه می‌گوید؟»
|
|
\v 15 سردار لشكر خداوند به یوشع گفت كه «نعلین خود را از پایت بیرون كن زیرا جایی كه تو ایستاده‌ای مقدس است.» و یوشع چنین كرد.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 6
|
|
\p
|
|
\v 1 (و اریحا به سبب بنی‌اسرائیل سخت بسته‌شد، به طوری كه كسی به آن رفت و آمد نمی‌كرد.)
|
|
\v 2 و یهُوَه به یوشع گفت: «ببین اریحا و مَلِكَش و مردان جنگی را به دست تو تسلیم كردم.
|
|
\v 3 پس شما یعنی همۀ مردان جنگی، شهر را طواف كنید، و یك مرتبه دور شهر بگردید، و شش روز چنین كن.
|
|
\v 4 و هفت كاهن پیش تابوت، هفت كَرِنّای یوبیل بردارند، و در روز هفتم شهر را هفت مرتبه طواف كنید، و كاهنان كَرِنّاها را بنوازند.
|
|
\v 5 و چون بوق یوبیل كشیده شود و شما آواز كَرِنّا را بشنوید، تمامی قوم به آواز بلند صدا كنند، و حصار شهر به زمین خواهد افتاد، و هر كس از قوم پیش روی خود برآید.»
|
|
\v 6 پس یوشع بن‌نون كاهنان را خوانده، به ایشان گفت: «تابوت عهد را بردارید و هفت كاهن هفت كَرِنّای یوبیل را پیش تابوت خداوند بردارند.»
|
|
\v 7 و به قوم گفتند:«پیش بروید و شهر را طواف كنید، و مردان مسلح پیش تابوت خداوند بروند.»
|
|
\v 8 و چون یوشع این را به قوم گفت، هفت كاهن هفت كَرِنّای یوبیل را برداشته، پیش خداوند رفتند و كَرِنّاها را نواختند و تابوت عهد خداوند از عقب ایشان روانه شد.
|
|
\v 9 و مردان مسلح پیش كاهنانی كه كَرِنّاها را می‌نواختند رفتند، و ساقه لشكر از عقب تابوت روانه شدند؛ و چون می‌رفتند، كاهنان كَرِنّاها را می‌نواختند.
|
|
\v 10 و یوشع قوم را امر فرموده، گفت: «صدا نزنید و آواز شما شنیده نشود، بلكه سخنی از دهان شما بیرون نیاید تا روزی كه به شما بگویم كه صدا كنید. آن وقت صدا زنید.»
|
|
\v 11 پس تابوت خداوند را به شهر طواف داد و یك مرتبه دور شهر گردش كرد. و ایشان به لشكرگاه برگشتند و شب را در لشكرگاه به سر بردند.
|
|
\v 12 بامدادان یوشع به زودی برخاست و كاهنان تابوت خداوند را برداشتند.
|
|
\v 13 و هفت كاهن هفت كَرِنّای یوبیل را برداشته، پیش تابوت خداوند می‌رفتند، و كَرِنّاها را می‌نواختند، و مردان مسلح پیش ایشان می‌رفتند، و ساقه لشكر از عقب تابوت خداوند رفتند، و چون می‌رفتند (كاهنان) كَرِنّاها را می‌نواختند.
|
|
\v 14 پس روز دوم، شهر را یك مرتبه طواف كرده، به لشكرگاه برگشتند، و شش روز چنین كردند.
|
|
\v 15 و در روز هفتم، وقت طلوع فجر، به زودی برخاسته، شهر را به همین طور هفت مرتبه طواف كردند، جز اینكه در آن روز شهر را هفت مرتبه طواف كردند.
|
|
\v 16 و چنین شد در مرتبۀ هفتم، چون كاهنان كَرِنّاها را نواختند كه یوشع به قوم گفت: «صدا زنید زیرا خداوند شهر را به شما داده است.
|
|
\v 17 و خود شهر و هر چه در آن است برای خداوندحرام خواهد شد، و راحاب فاحشه فقط، با هر چه با وی در خانه باشد زنده خواهند ماند، زیرا رسولانی را كه فرستادیم پنهان كرد.
|
|
\v 18 و اما شما زنهار خویشتن را از چیز حرام نگاه دارید، مبادا بعد از آنكه آن را حرام كرده باشید، از آن چیز حرام بگیرید و لشكرگاه اسرائیل را حرام كرده، آن را مضطرب سازید.
|
|
\v 19 و تمامی نقره و طلا و ظروف مسین و آهنین، وقف خداوند می‌باشد و به خزانۀ خداوند گذارده شود.»
|
|
\v 20 آنگاه قوم صدا زدند و كَرِنّاها را نواختند. و چون قوم آواز كَرِنّا را شنیدند و قوم به آواز بلند صدا زدند، حصار شهر به زمین افتاد. و قوم یعنی هر كس پیش روی خود به شهر برآمد و شهر را گرفتند.
|
|
\v 21 و هر آنچه در شهر بود از مرد و زن و جوان و پیر و حتی گاو و گوسفند و الاغ را به دم شمشیر هلاك كردند.
|
|
\v 22 و یوشع به آن دو مرد كه به جاسوسی زمین رفته بودند، گفت: «به خانۀ زن فاحشه بروید، و زن را با هر چه دارد از آنجا بیرون آرید چنانكه برای وی قسم خوردید.»
|
|
\v 23 پس آن دو جوان جاسوس داخل شده، راحاب و پدرش و مادرش و برادرانش را با هر چه داشت بیرون آوردند، بلكه تمام خویشانش را آورده، ایشان را بیرون لشكرگاه اسرائیل جا دادند.
|
|
\v 24 و شهر را با آنچه در آن بود، به آتش سوزانیدند. لیكن نقره و طلا و ظروف مسین و آهنین را به خزانۀ خانه خداوند گذاردند.
|
|
\v 25 و یوشع، راحاب فاحشه و خاندان پدرش را با هر چه از آن او بود زنده نگاه داشت، و او تا امروز در میان اسرائیل ساكن است، زیرا رسولان را كه یوشع برای جاسوسی اریحا فرستاده بود پنهان كرد.
|
|
\v 26 و در آنوقت یوشع ایشان را قسم داده، گفت: «ملعون باد به حضور خداوند كسی كه برخاسته، این شهر اریحا را بنا كند؛ به نخست‌زادۀ خود بنیادش خواهد نهاد، و به پسر كوچك خود دروازه‌هایش را برپا خواهد نمود.»
|
|
\v 27 و خداوند با یوشع می‌بود و اسم او درتمامی آن زمین شهرت یافت.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 7
|
|
\p
|
|
\v 1 و بنی‌اسرائیل در آنچه حرام شده بود خیانت ورزیدند، زیرا عَخان ابن كَرْمی ابن زَبْدی ابن زارَح از سبط یهودا، از آنچه حرام شده بود گرفت، و غضب خداوند بر بنی‌اسرائیل افروخته شد.
|
|
\v 2 و یوشع از اریحا تا عای كه نزد بیت آون به طرف شرقی بیت‌ئیل واقع است، مردان فرستاد و ایشان را خطاب كرده، گفت: «بروید و زمین را جاسوسی كنید.» پس آن مردان رفته، عای را جاسوسی كردند.
|
|
\v 3 و نزد یوشع برگشته، او را گفتند: «تمامی قوم برنیایند؛ به قدر دو یا سه هزار نفر برآیند و عای را بزنند و تمامی قوم را به آنجا زحمت ندهی زیرا كه ایشان كم‌اند.»
|
|
\v 4 پس قریب به سه هزار نفر از قوم به آنجا رفتند و از حضور مردان عای فرار كردند.
|
|
\v 5 و مردان عای از آنها به قدر سی و شش نفر كشتند و از پیش دروازه تا شباریم ایشان را تعاقب نموده، ایشان را در نشیب زدند. و دل قوم گداخته شده، مثل آب گردید.
|
|
\v 6 و یوشع و مشایخ اسرائیل جامۀ خود را چاك زده، پیش تابوت خداوند تا شام رو به زمین افتادند، و خاك به سرهای خود پاشیدند.
|
|
\v 7 ویوشع گفت: «آه ای خداوند یهُوَه برای چه این قوم را از اُرْدُن عبور دادی تا ما را به دست اَموریان تسلیم كرده، ما را هلاك كنی. كاش راضی شده بودیم كه به آن طرف اُرْدُن بمانیم.
|
|
\v 8 آه ای خداوند چه بگویم بعد از آنكه اسرائیل از حضور دشمنان خود پشت داده‌اند.
|
|
\v 9 زیرا چون كنعانیان و تمامی ساكنان زمین این را بشنوند، دور ما را خواهند گرفت و نام ما را از این زمین منقطع خواهند كرد. و تو به اسم بزرگ خود چه خواهی كرد؟»
|
|
\v 10 خداوند به یوشع گفت: «برخیز! چرا تو به این طور به روی خود افتاده‌ای؟
|
|
\v 11 اسرائیل گناه كرده، و از عهدی نیز كه به ایشان امر فرمودم تجاوز نموده‌اند و از چیز حرام هم گرفته، دزدیده‌اند، بلكه انكار كرده، آن را در اسباب خود گذاشته‌اند.
|
|
\v 12 از این سبب بنی‌اسرائیل نمی‌توانند به حضور دشمنان خود بایستند و از حضور دشمنان خود پشت داده‌اند، زیرا كه ملعون شده‌اند. و اگر چیز حرام را از میان خود تباه نسازید، من دیگر با شما نخواهم بود.
|
|
\v 13 برخیز قوم را تقدیس نما و بگو برای فردا خویشتن را تقدیس نمایید، زیرا یهُوَه خدای اسرائیل چنین می‌گوید: ای اسرائیل چیزی حرام در میان توست و تا این چیز حرام را از میان خود دور نكنی، پیش روی دشمنان خود نمی‌توانی ایستاد.
|
|
\v 14 پس بامدادان، شما موافق اسباط خود نزدیك بیایید، و چنین شود كه سبطی را كه خداوند انتخاب كند به قبیله‌های خود نزدیك آیند؛ و قبیله‌ای را كه خداوند انتخاب كند، به خاندانهای خود نزدیك بیایند؛ و خاندانی را كه خداوند انتخاب كند به مردان خود نزدیك آیند.
|
|
\v 15 و هر كه آن چیز حرام نزد او یافت شود، با هر چه دارد به آتش سوخته شود، زیرا كه از عهد خداوند تجاوز نموده،قباحتی در میان اسرائیل به عمل آورده است.»
|
|
\v 16 پس یوشع بامدادان بزودی برخاسته، اسرائیل را به اسباط ایشان نزدیك آورد و سبط یهودا گرفته شد.
|
|
\v 17 و قبیلۀ یهودا را نزدیك آورد و قبیلۀ زارَحیان گرفته شد. پس قبیلۀ زارَحیان را به مردان ایشان نزدیك آورد و زَبْدی گرفته شد.
|
|
\v 18 و خاندان او را به مردان ایشان نزدیك آورد و عَخان بن‌كَرْمی ابن‌زَبْدی بن‌زارَح از سبط یهودا گرفته شد.
|
|
\v 19 و یوشع به عَخان گفت: «ای پسر من، الا´ن یهوه خدای اسرائیل را جلال بده و نزد او اعتراف نما و مرا خبر بده كه چه كردی و از ما مخفی مدار.»
|
|
\v 20 عَخان در جواب یوشع گفت: «فی‌الواقع به یهُوَه خدای اسرائیل گناه كرده، و چنین و چنان به عمل آورده‌ام.
|
|
\v 21 چون در میان غنیمت ردایی فاخر شِنعاری و دویست مثقال نقره و یك شمش طلا كه وزنش پنجاه مثقال بود دیدم، آنها را طمع ورزیده، گرفتم، و اینك در میان خیمۀ من در زمین است و نقره زیر آن می‌باشد.»
|
|
\v 22 آنگاه یوشع رسولان فرستاد و به خیمه دویدند، و اینك در خیمه او پنهان بود و نقره زیر آن.
|
|
\v 23 و آنها را از میان خیمه گرفته، نزد یوشع و جمیع بنی‌اسرائیل آوردند و آنها را به حضور خداوند نهادند.
|
|
\v 24 و یوشع و تمامی بنی‌اسرائیل با وی، عَخان پسر زارَح و نقره و ردا و شمش طلا و پسرانش و دخترانش و گاوانش و حمارانش و گوسفندانش و خیمه‌اش و تمامی مایملكش را گرفته، آنها را به وادی عَخور بردند.
|
|
\v 25 و یوشع گفت: «برای چه ما را مضطرب ساختی؟ خداوند امروز تو را مضطرب خواهد ساخت.» پس تمامی اسرائیل او را سنگسار كردند و آنها را به آتش سوزانیدند و ایشان را به سنگها سنگسار كردند.
|
|
\v 26 و تودۀ بزرگ از سنگها بر او برپا داشتند كه تا به امروز هست. و خداوند از شدت غضب خود برگشت؛ بنابراین اسم آن مكان تا امروز وادی عَخور نامیده شده است.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 8
|
|
\p
|
|
\v 1 و خداوند به یوشع گفت: «مترس و هراسان مباش. تمامی مردان جنگی را با خود بردار و برخاسته، به عای برو. اینك مَلِك عای و قوم او و شهرش و زمینش را به دست تو دادم.
|
|
\v 2 و به عای و ملكش به طوری كه به اریحا و ملكش عمل نمودی بكن، لیكن غنیمتش را با بهایمش برای خود به تاراج گیرید و در پشت شهر كمین ساز.»
|
|
\v 3 پس یوشع و جمیع مردان جنگی برخاستند تا به عای بروند. و یوشع سی هزار نفر از مردان دلاور انتخاب كرده، ایشان را در شب فرستاد.
|
|
\v 4 و ایشان را امر فرموده، گفت: «اینك شما برای شهر در كمین باشید، یعنی از پشت شهر و از شهر بسیار دور مروید، و همۀ شما مستعد باشید.
|
|
\v 5 و من و تمام قومی كه با منند، نزدیك شهر خواهیم آمد، و چون مثل دفعۀ اول به مقابله ما بیرون آیند، از پیش ایشان فرار خواهیم كرد.
|
|
\v 6 و ما را تعاقب خواهند كرد تا ایشان را از شهر دور سازیم، زیرا خواهند گفت كه مثل دفعۀ اول از حضور ما فرار می‌كنند؛ پس از پیش ایشان خواهیم گریخت.
|
|
\v 7 آنگاه از كمین‌گاه برخاسته، شهر را به تصرف آورید، زیرا یهُوَه، خدای شما آن را به دست شما خواهد داد.
|
|
\v 8 و چون شهر را گرفته باشید، پس شهر را به آتش بسوزانید و موافق سخن خداوند به عمل آورید. اینك شما را امر نمودم.»
|
|
\v 9 پس یوشع ایشان را فرستاد و به كمین‌گاه رفته، در میان بیت‌ئیل و عای به طرف غربی عای ماندند و یوشع‌آن شب را در میان قوم بسر برد.
|
|
\v 10 و یوشع بامدادان بزودی برخاسته، قوم را صف‌آرایی نمود، و او با مشایخ اسرائیل پیش روی قوم بسوی عای روانه شدند.
|
|
\v 11 و تمامی مردان جنگی كه با وی بودند روانه شده، نزدیك آمدند و در مقابل شهر رسیده، به طرف شمال عای فرود آمدند. و در میان او و عای وادی‌ای بود.
|
|
\v 12 و قریب به پنج هزار نفر گرفته، ایشان را در میان بیت‌ئیل و عای به طرف غربی شهر در كمین نهاد.
|
|
\v 13 پس قوم، یعنی تمامی لشكر كه به طرف شمالی شهر بودند و آنانی را كه به طرف غربی شهر در كمین بودند قرار دادند؛ و یوشع آن شب در میان وادی رفت.
|
|
\v 14 و چون ملك عای این را دید او و تمامی قومش تعجیل نموده، به زودی برخاستند، و مردان شهر به مقابلۀ بنی‌اسرائیل برای جنگ به جای معین پیش عربه بیرون رفتند؛ و او ندانست كه در پشت شهر برای وی در كمین هستند.
|
|
\v 15 و یوشع و همۀ اسرائیل خود را از حضور ایشان منهزم ساخته، به راه بیابان فرار كردند.
|
|
\v 16 و تمامی قومی را كه در شهر بودند ندا در دادند تا ایشان را تعاقب كنند. پس یوشع را تعاقب نموده، از شهر دور شدند.
|
|
\v 17 و هیچكس در عای و بیت‌ئیل باقی نماند كه از عقب بنی‌اسرائیل بیرون نرفت، و دروازه‌های شهر را باز گذاشته، اسرائیل را تعاقب نمودند.
|
|
\v 18 و خداوند به یوشع گفت: «مزراقی كه در دست توست، بسوی عای دراز كن، زیرا آن را به دست تو دادم؛ و یوشع، مزراقی را كه به دست خود داشت به سوی شهر دراز كرد.
|
|
\v 19 و آنانی كه در كمین بودند، بزودی از جای خود برخاستند و چون او دست خود را دراز كرد، دویدند و داخل شهر شده، آن را گرفتند و تعجیل نموده، شهر رابه آتش سوزانیدند.
|
|
\v 20 و مردان عای بر عقب نگریسته، دیدند كه اینك دود شهر بسوی آسمان بالا می‌رود. پس برای ایشان طاقت نماند كه به این طرف و آن طرف بگریزند. و قومی كه به سوی صحرا می‌گریختند بر تعاقب‌كنندگان خود برگشتند.
|
|
\v 21 و چون یوشع و تمامی اسرائیل دیدند كه آنانی كه در كمین بودند، شهر را گرفته‌اند و دود شهر بالا می‌رود، ایشان برگشته، مردان عای را شكست دادند.
|
|
\v 22 و دیگران به مقابلۀ ایشان از شهر بیرون آمدند، و ایشان در میان اسرائیل بودند. آنان از یك طرف و اینان از طرف دیگر و ایشان را می‌كشتند به حدی كه كسی از آنها باقی نماند و نجات نیافت.
|
|
\v 23 و ملك عای را زنده گرفته، او را نزد یوشع آوردند.
|
|
\v 24 و واقع شد كه چون اسرائیل از كشتن همۀ ساكنان عای در صحرا و در بیابانی كه ایشان را در آن تعاقب می‌نمودند فارغ شدند، و همۀ آنها از دم شمشیر افتاده، هلاك گشتند، تمامی اسرائیل به عای برگشته، آن را به دم شمشیر كشتند.
|
|
\v 25 و همۀ آنانی كه در آن روز از مرد و زن افتادند، دوازده هزار نفر بودند یعنی تمامی مردمان عای.
|
|
\v 26 زیرا یوشع دست خود را كه با مزراق دراز كرده بود، پس نكشید تا تمامی ساكنان عای را هلاك كرد.
|
|
\v 27 لیكن بهایم و غنیمت آن شهر را اسرائیل برای خود به تاراج بردند موافق كلام خداوند كه به یوشع امر فرموده بود.
|
|
\v 28 پس یوشع عای را سوزانید و آن را تودۀ ابدی و خرابه ساخت كه تا امروز باقی است.
|
|
\v 29 و ملك عای را تا وقت شام به دار كشید، و در وقت غروب آفتاب، یوشع فرمود تا لاش او را از دار پایین آورده، او را نزد دهنۀدروازۀ شهر انداختند و تودۀ بزرگ از سنگها بر آن برپا كردند كه تا امروز باقی است.
|
|
\v 30 آنگاه یوشع مذبحی برای یهُوَه، خدای اسرائیل در كوه عیبال بنا كرد.
|
|
\v 31 چنانكه موسی، بندۀ خداوند ، بنی‌اسرائیل را امر فرموده بود، به طوری كه در كتاب تورات موسی مكتوب است، یعنی مذبحی از سنگهای ناتراشیده كه كسی بر آنها آلات آهنین بلند نكرده بود و بر آن قربانی‌های سلامتی برای خداوند گذرانیدند و ذبایح سلامتی ذبح كردند.
|
|
\v 32 و در آنجا بر آن سنگها نسخۀ تورات موسی را كه نوشته بود به حضور بنی‌اسرائیل مرقوم ساخت.
|
|
\v 33 و تمامی اسرائیل و مشایخ و رؤسا و داوران ایشان به هر دو طرف تابوت پیش لاویان كَهَنه كه تابوت عهد خداوند را برمی‌داشتند ایستادند، هم غریبان و هم متوطنان؛ نصف ایشان به طرف كوه جَرِزیم و نصف ایشان به طرف كوه عیبال چنانكه موسی بندۀ خداوند امر فرموده بود، تا قوم اسرائیل را اول بركت دهند.
|
|
\v 34 و بعد از آن تمامی سخنان شریعت، هم بركت‌ها و هم لعنت‌ها را به طوری كه در كتاب تورات مرقوم است، خواند.
|
|
\v 35 از هر چه موسی امر فرموده بود، حرفی نبود كه یوشع به حضور تمام جماعت اسرائیل با زنان و اطفال و غریبانی كه در میان ایشان می‌رفتند، نخواند.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 9
|
|
\p
|
|
\v 1 و واقع شد كه تمامی ملوك حِتّیان و اَموریان و كنعانیان و فَرِزّیان و حِوّیان یبوسیان، كه به آن طرف اُرْدُن در كوه و هامون و در تمامی كنارۀ دریای بزرگ تا مقابل لبنان بودند، چون این را شنیدند،
|
|
\v 2 با هم جمع شدند، تا با یوشع و اسرائیل متفقاً جنگ كنند.
|
|
\v 3 و اما ساكنان جَبَعُون چون آنچه را كه یوشع به اریحا و عای كرده بود شنیدند،
|
|
\v 4 ایشان نیز به حیله رفتار نمودند و روانه شده، خویشتن را مثل ایلچیان ظاهر كرده، جوالهای كُهنه بر الاغهای خود و مشكهای شراب كه كهنه و پاره و بسته شده بود، گرفتند.
|
|
\v 5 و بر پایهای خود كفشهای مندرس و پینه‌زده و بر بدن خود رخت كهنه و تمامی نان توشۀ ایشان خشك و كفه زده بود.
|
|
\v 6 و نزد یوشع به اردو در جِلْجال آمده، به او و به مردان اسرائیل گفتند كه «از زمین دور آمده‌ایم پس الا´ن با ما عهد ببندید.»
|
|
\v 7 و مردان اسرائیل به حِوّیان گفتند: «شاید در میان ما ساكن باشید. پس چگونه با شما عهد ببندیم؟»
|
|
\v 8 ایشان به یوشع گفتند: «ما بندگان تو هستیم.» یوشع به ایشان گفت كه « شما كیانید و از كجا می‌آیید؟»
|
|
\v 9 به وی گفتند: «بندگانت به سبب اسم یهُوَه خدای تو از زمین بسیار دور آمده‌ایم زیرا كه آوازۀ او و هر چه را كه در مصر كرد، شنیدیم.
|
|
\v 10 و نیز آنچه را به دو ملك اَموریان كه به آن طرف اُرْدُن بودند یعنی به سَیحُون، ملك حَشْبُون، و عوج، ملك باشان، كه در عَشْتارُوت بود، كرد.
|
|
\v 11 پس مشایخ ما و تمامی ساكنان زمین ما به ما گفتند كه توشه‌ای به جهت راه به دست خود بگیرید و به استقبال ایشان رفته، ایشان را بگویید كه ما بندگان شما هستیم. پس الا´ن با ما عهد ببندید.
|
|
\v 12 این نان ما در روزی كه روانه شدیم تا نزد شما بیاییم ازخانه‌های خود آن را برای توشۀ راه گرم گرفتیم، و الا´ن اینك خشك و كفه‌زده شده است.
|
|
\v 13 و این مشكهای شراب كه پر كردیم تازه بود واینك پاره شده، و این رخت و كفشهای ما از كثرت طول راه كهنه شده است.»
|
|
\v 14 آنگاه آن مردمان از توشۀ ایشان گرفتند و از دهان خداوند مشورت نكردند.
|
|
\v 15 و یوشع با ایشان صلح كرده، عهد بست كه ایشان را زنده نگهدارد و رؤسای جماعت با ایشان قسم خوردند.
|
|
\v 16 اما بعد از انقضای سه روز كه با ایشان عهد بسته بودند، شنیدند كه آنها نزدیك ایشانند و در میان ایشان ساكنند.
|
|
\v 17 پس بنی‌اسرائیل كوچ كرده، در روز سوم به شهرهای ایشان رسیدند و شهرهای ایشان، جَبَعُون و كفیره و بئیروت و قریۀ یعاریم بود.
|
|
\v 18 و بنی‌اسرائیل ایشان را نكشتند زیرا رؤسای جماعت برای ایشان به یهُوَه، خدای اسرائیل، قسم خورده بودند، و تمامی جماعت بر رؤسا همهمه كردند.
|
|
\v 19 و جمیع رؤسا به تمامی جماعت گفتند كه برای ایشان به یهوه، خدای اسرائیل، قسم خوردیم پس الا´ن نمی‌توانیم به ایشان ضرر برسانیم.
|
|
\v 20 این را به ایشان خواهیم كرد و ایشان را زنده نگاه خواهیم داشت مبادا به سبب قسمی كه برای ایشان خوردیم، غضب بر ما بشود.
|
|
\v 21 و رؤسا به ایشان گفتند: «بگذارید كه زنده بمانند.» پس برای تمامی جماعت هیزم‌شكنان و سقایان آب شدند، چنانكه رؤسا به ایشان گفته بودند.
|
|
\v 22 و یوشع ایشان را خواند و بدیشان خطاب كرده، گفت: «چرا ما را فریب دادید و گفتید كه ما از شما بسیار دور هستیم و حال آنكه در میان ماساكنید.
|
|
\v 23 پس حال شما ملعونید و از شما غلامان و هیزم‌شكنان و سقایان آب همیشه برای خانۀ خدای ما خواهند بود.»
|
|
\v 24 ایشان در جواب یوشع گفتند: «زیرا كه بندگان تو را یقیناً خبر دادند كه یهُوَه، خدای تو، بندۀ خود موسی را امر كرده بود كه تمامی این زمین را به شما بدهد، و همۀ ساكنان زمین را از پیش روی شما هلاك كند، و برای جانهای خود به سبب شما بسیار ترسیدیم، پس این كار را كردیم.
|
|
\v 25 و الا´ن، اینك ما در دست تو هستیم؛ به هر طوری كه در نظر تو نیكو و صواب است كه به ما رفتار نمایی، عمل نما.»
|
|
\v 26 پس او با ایشان به همین طور عمل نموده، ایشان را از دست بنی‌اسرائیل رهایی داد كه ایشان را نكشتند.
|
|
\v 27 و یوشع در آن روز ایشان را مقرر كرد تا هیزم‌شكنان و سقایان آب برای جماعت و برای مذبح خداوند باشند، در مقامی كه او اختیار كند و تا به امروز چنین هستند.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 10
|
|
\p
|
|
\v 1 و چون اَدُونِی صَدَق، ملك اورشلیم‌شنید كه یوشع عای را گرفته و آن را تباه كرده، و به طوری كه به اریحا و ملكش عمل نموده بود به عای و ملكش نیز عمل نموده است، و ساكنان جَبَعُون با اسرائیل صلح كرده، در میان ایشان می‌باشند،
|
|
\v 2 ایشان بسیار ترسیدند زیرا جَبَعُون، شهر بزرگ، مثل یكی از شهرهای پادشاه‌نشین بود، و مردانش شجاع بودند.
|
|
\v 3 پس اَدُونِی صَدَق، ملك اورشلیم نزد هوهام، ملك حَبْرُون، و فِرْآم، ملك یرْموت، و یافیع، ملك لاخیش، و دَبیرْ، ملك عَجْلُون، فرستاده، گفت:
|
|
\v 4 « نزد من آمده، مرا اعانت كنید، تا جَبَعُون را بزنیم زیرا كه با یوشع و بنی‌اسرائیل صلح كرده‌اند.»
|
|
\v 5 پس پنج ملك اَموریان یعنی ملك اورشلیم و ملك حَبْرُون و ملك یرْمُوت و ملك لاخیش و ملك عَجْلُون جمع شدند، و با تمام لشكر خود برآمدند، و در مقابل جَبَعُون اردو زده، با آن جنگ كردند.
|
|
\v 6 پس مردان جَبَعُون نزد یوشع به اردو در جِلْجال فرستاده، گفتند: «دست خود را از بندگانت بازمدار. بزودی نزد ما بیا و ما را نجات بده، و مدد كن زیرا تمامی ملوك اَموریانی كه در كوهستان ساكنند، بر ما جمع شده‌اند.»
|
|
\v 7 پس یوشع با جمیع مردان جنگی و همۀ مردان شجاع از جِلْجال آمد.
|
|
\v 8 و خداوند به یوشع گفت: «از آنها مترس زیرا ایشان را به دست تو دادم و كسی از ایشان پیش تو نخواهد ایستاد.»
|
|
\v 9 پس یوشع تمامی شب از جِلْجال كوچ كرده، ناگهان به ایشان برآمد.
|
|
\v 10 و خداوند ایشان را پیش اسرائیل منهزم ساخت، و ایشان را در جَبَعُون به كشتار عظیمی كشت. و ایشان را به راه گردنۀ بیت‌حورون گریزانید، و تا عَزِیقَه و مَقِّیدَه ایشان را كشت.
|
|
\v 11 و چون از پیش اسرائیل فرار می كردند و ایشان در سرازیری بیت حورون می‌بودند، آنگاه خداوند تا عَزِیقَه بر ایشان از آسمان سنگهای بزرگ بارانید و مردند. و آنانی كه از سنگهای تگرگ مردند، بیشتر بودند از كسانی كه بنی‌اسرائیل به شمشیر كشتند.
|
|
\v 12 آنگاه یوشع در روزی كه خداوند اَموریان را پیش بنی‌اسرائیل تسلیم كرد، به خداوند در حضور بنی‌اسرائیل تكلم كرده، گفت: «ای آفتاب بر جَبَعُون بایست و تو ای ماه بر وادی اَیلُون.»
|
|
\v 13 پس آفتاب ایستاد و ماه توقف نمود تا قوم از دشمنان خود انتقام گرفتند. مگر این در كتاب یاشِر مكتوب نیست كه آفتاب در میان آسمان‌ایستاد و قریب به تمامی روز به فرو رفتن تعجیل نكرد.
|
|
\v 14 و قبل از آن و بعد از آن روزی مثل آن واقع نشده بود كه خداوند آواز انسان را بشنود زیرا خداوند برای اسرائیل جنگ می‌كرد.
|
|
\v 15 پس یوشع با تمامی اسرائیل به اردو به جِلْجال برگشتند.
|
|
\v 16 اما آن پنج ملك فرار كرده، خود را در مغارۀ مَقِّیدَه پنهان ساختند.
|
|
\v 17 و به یوشع خبر داده، گفتند: «كه آن پنج ملك پیدا شده‌اند و در مغاره مَقِّیدَه پنهانند.»
|
|
\v 18 یوشع گفت: «سنگهایی بزرگ به دهنۀ مغاره بغلطانید و بر آن مردمان بگمارید تا ایشان را نگاهبانی كنند.
|
|
\v 19 و اما شما توقف منمایید بلكه دشمنان خود را تعاقب كنید و مؤخر ایشان را بكشید و مگذارید كه به شهرهای خود داخل شوند، زیرا یهُوَه خدای شما ایشان را به دست شما تسلیم نموده است.»
|
|
\v 20 و چون یوشع و بنی‌اسرائیل از كشتن ایشان به كشتار بسیار عظیمی تا نابود شدن ایشان فارغ شدند، و بقیه‌ای كه از ایشان نجات یافتند، به شهرهای حصاردار درآمدند.
|
|
\v 21 آنگاه تمامی قوم نزد یوشع به اردو در مَقِّیدَه به سلامتی برگشتند، و كسی زبان خود را بر احدی از بنی‌اسرائیل تیز نساخت.
|
|
\v 22 پس یوشع گفت: «دهنۀ مغاره را بگشایید و آن پنج ملك را از مغاره، نزد من بیرون آورید.»
|
|
\v 23 پس چنین كردند، و آن پنج ملك، یعنی ملك اورشلیم و ملك حَبْرُون و ملك یرْمُوت و ملك لاخیش و ملك عَجْلون را از مغاره نزد وی بیرون‌آوردند.
|
|
\v 24 و چون ملوك را نزد یوشع بیرون آوردند، یوشع تمامی مردان اسرائیل را خواند و به سرداران مردان جنگی كه همراه وی می‌رفتند، گفت: «نزدیك بیایید و پایهای خود را بر گردن این ملوك بگذارید.» پس نزدیك آمده، پایهای خود را بر گردن ایشان گذاردند.
|
|
\v 25 و یوشع به ایشان گفت: «مترسید و هراسان مباشید. قوی و دلیر باشید زیرا خداوند با همۀ دشمنان شما كه با ایشان جنگ می‌كنید، چنین خواهد كرد.»
|
|
\v 26 و بعد از آن یوشع ایشان را زد و كشت و بر پنج دار كشید كه تا شام بر دارها آویخته بودند.
|
|
\v 27 و در وقت غروب آفتاب، یوشع فرمود تا ایشان را از دارها پایین آوردند، و ایشان را به مغاره‌ای كه در آن پنهان بودند انداختند، و به دهنۀ مغاره سنگهای بزرگ كه تا امروز باقی است، گذاشتند.
|
|
\v 28 و در آن روز یوشع مَقِّیدَه را گرفت، و آن و ملكش را به دم شمشیر زده، ایشان و همۀ نفوسی را كه در آن بودند، هلاك كرد، و كسی را باقی نگذاشت؛ و به طوری كه با ملك اریحا رفتار نموده بود، با ملك مَقِّیدَه نیز رفتار كرد.
|
|
\v 29 و یوشع با تمامی اسرائیل از مَقِّیدَه به لِبْنَه گذشت و با لِبْنَه جنگ كرد.
|
|
\v 30 و خداوند آن را نیز با ملكش به دست اسرائیل تسلیم نمود، پس آن و همۀ كسانی را كه در آن بودند به دم شمشیر كشت و كسی را باقی نگذاشت، و به طوری كه با ملك اریحا رفتار نموده بود با ملك آن نیز رفتار كرد.
|
|
\v 31 و یوشع با تمامی اسرائیل از لِبْنَه به لاخیش گذشت و به مقابلش اردو زده، با آن جنگ كرد.
|
|
\v 32 و خداوند لاخیش را به دست اسرائیل تسلیم نمود كه آن را در روز دوم تسخیر نمود. و آن و همۀ كسانی را كه در آن بودند به دم شمشیر كشت چنانكه به لِبْنَه كرده بود.
|
|
\v 33 آنگاه هورام ملك جازر برای اعانت لاخیش آمد، و یوشع او و قومش را شكست داد، به حدی كه كسی را برای او باقی نگذاشت.
|
|
\v 34 و یوشع با تمامی اسرائیل از لاخیش به عَجْلون گذشتند و به مقابلش اردو زده، با آن جنگ كردند.
|
|
\v 35 و در همان روز آن را گرفته، به دم شمشیر زدند و همۀ كسانی را كه در آن بودند در آن روز هلاك كرد چنانكه به لاخیش كرده بود.
|
|
\v 36 و یوشع با تمامی اسرائیل از عَجْلون به حَبْرُون برآمده، با آن جنگ كردند.
|
|
\v 37 و آن را گرفته، آن را با ملكش و همۀ شهرهایش و همۀ كسانی كه در آن بودند به دم ششیر زدند، و موافق هر آنچه كه به عَجْلون كرده بود كسی را باقی نگذاشت، بلكه آن را با همۀ كسانی كه در آن بودند، هلاك ساخت.
|
|
\v 38 و یوشع با تمامی اسرائیل به دَبیرْ برگشت و با آن جنگ كرد.
|
|
\v 39 و آن را با ملكش و همۀ شهرهایش گرفت و ایشان را به دم شمشیر زدند، و همۀ كسانی را كه در آن بودند، هلاك ساختند و او كسی را باقی نگذاشت؛ و به طوری كه به حبرون رفتار نموده بود به دَبیرْ و ملكش نیز رفتار كرد، چنانكه به لِبْنَه و ملكش نیز رفتار نموده بود.
|
|
\v 40 پس یوشع تمامی آن زمین یعنی كوهستان و جنوب و هامون و وادیها و جمیع ملوك آنها را زده، كسی را باقی نگذاشت و هر ذی‌نفس را هلاك كرده، چنانكه یهُوَه، خدای اسرائیل، امر فرموده بود.
|
|
\v 41 و یوشع ایشان را از قادش بَرْنیع تا غَزّه و تمامی زمین جوشَن را تا جَبَعُون زد.
|
|
\v 42 ویوشع جمیع این ملوك و زمین ایشان را در یك وقت گرفت، زیرا كه یهُوَه، خدای اسرائیل، برای اسرائیل جنگ می‌كرد.
|
|
\v 43 و یوشع با تمامی اسرائیل به اردو در جِلْجال مراجعت كردند.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 11
|
|
\p
|
|
\v 1 و واقع شد كه چون یابین ملك حاصُور این را شنید، نزد یوباب ملك مادون و نزد ملك شِمْرُون و نزد ملك اَخْشاف فرستاد،
|
|
\v 2 و نزد ملوكی كه به طرف شمال در كوهستان، و در عربه، جنوب كِنَّرُوت، و در هامون و در نافوتْ دورْ، به طرف مغرب بودند،
|
|
\v 3 و نزد كنعانیان به طرف مشرق و مغرب و اَموریان و حِتّیان و فَرِزّیان و یبوسیان در كوهستان، و حِوّیان زیر حَرْمون در زمین مِصْفَه.
|
|
\v 4 و آنها با تمامی لشكرهای خود كه قوم بسیاری بودند و عدد ایشان مثل ریگ كنارۀ دریا بود با اسبان و ارابه‌های بسیار بیرون آمدند.
|
|
\v 5 و تمامی این ملوك جمع شده، آمدند و نزد آبهای میرُوم در یك جا اردو زدند تا با اسرائیل جنگ كنند.
|
|
\v 6 و خداوند به یوشع گفت: «از ایشان مترس زیرا كه فردا چنین وقتی جمیع ایشان را كشته شده، به حضور اسرائیل تسلیم خواهم كرد، و اسبان ایشان را پی خواهی كرد، و ارابه‌های ایشان را به آتش خواهی سوزانید.»
|
|
\v 7 پس یوشع با تمامی مردان جنگی به مقابله ایشان نزد آبهای میرُوم ناگهان آمده، بر ایشان حمله كردند.
|
|
\v 8 و خداوند ایشان را به دست اسرائیل تسلیم نمود، كه ایشان را زدند و تا صیدون بزرگ و مِسرَفوت مایم و تا وادی مِصْفَه به طرف شرقی تعاقب كرده، كشتند، به حدی كه كسی را از ایشان باقی نگذاشتند.
|
|
\v 9 و یوشع به طوری كه خداوند به وی‌گفته بود، با ایشان رفتار نموده، اسبان ایشان را پی كرد و ارابه‌های ایشان را به آتش سوزانید.
|
|
\v 10 و یوشع در آن وقت برگشت، و حاصور را گرفته، ملكش را با شمشیر كشت، زیرا حاصور قبل از آن سر جمیع آن ممالك بود.
|
|
\v 11 و همۀ كسانی را كه در آن بودند به دم شمشیر كشته، ایشان را بالكل هلاك كرد، و هیچ ذی‌حیات باقی نماند، و حاصور را به آتش سوزانید.
|
|
\v 12 و یوشع تمامی شهرهای آن ملوك و جمیع ملوك آنها را گرفت و ایشان را به دم شمشیر كشته، بالكل هلاك كرد به طوری كه موسی بندۀ خداوند امر فرموده بود.
|
|
\v 13 لكن همۀ شهرهایی كه بر تلهای خود استوار بودند، اسرائیل آنها را نسوزانید، سوای حاصور كه یوشع آن را فقط سوزانید.
|
|
\v 14 و بنی‌اسرائیل تمامی غنیمت آن شهرها و بهایم آنها را برای خود به غارت بردند، اما همۀ مردم را به دم شمشیر كشتند، به حدی كه ایشان را هلاك كرده، هیچ ذی‌حیات را باقی نگذاشتند.
|
|
\v 15 چنانكه خداوند بندۀ خود موسی را امر فرموده بود، همچنین موسی به یوشع امر فرمود و به همین‌طور یوشع عمل نمود، و چیزی از جمیع احكامی كه خداوند به موسی فرموده بود، باقی نگذاشت.
|
|
\v 16 پس یوشع تمامی آن زمین كوهستان و تمامی جنوب و تمامی زمین جوشَن و هامون و عربه و كوهستان اسرائیل و هامون آن را گرفت.
|
|
\v 17 از كوه حالَق كه به سوی سَعیر بالا می‌رود تا بعل جاد كه در وادی لبنان زیر كوه حَرْمان است، و جمیع ملوك آنها را گرفته، ایشان را زد و كشت.
|
|
\v 18 و یوشع روزهای بسیار با این ملوك جنگ كرد.
|
|
\v 19 و شهری نبود كه با بنی‌اسرائیل صلح كرده باشد، جز حِوّیانی كه در جَبَعُون ساكن بودند و همۀ دیگران را در جنگ گرفتند.
|
|
\v 20 زیرا از جانب خداوند بود كه دل ایشان را سخت كند تا به مقابلۀ اسرائیل درآیند و او ایشان را بالكل هلاك سازد، و بر ایشان رحمت نشود بلكه ایشان را نابود سازد چنانكه خداوند به موسی امر فرموده بود.
|
|
\v 21 و در آن زمان یوشع آمده، عناقیان را از كوهستان از جبرون و دَبیرْ و عناب و همۀ كوههای یهودا و همۀ كوههای اسرائیل منقطع ساخت، و یوشع ایشان را با شهرهای ایشان بالكل هلاك كرد.
|
|
\v 22 كسی از عناقیان در زمین بنی‌اسرائیل باقی نماند، لیكن در غزا و جَتْ و اَشْدُود بعضی باقی ماندند.
|
|
\v 23 پس یوشع تمامی زمین را برحسب آنچه خداوند به موسی گفته بود، گرفت، و یوشع آن را به بنی‌اسرائیل برحسب فرقه‌ها و اسباط ایشان به ملكّیت بخشید و زمین از جنگ آرام گرفت.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 12
|
|
\p
|
|
\v 1 و اینانند ملوك آن زمین كه بنی‌اسرائیل كشتند، و زمین ایشان را به آن طرف اُرْدُن به سوی مطلع آفتاب از وادی اَرْنُون تا كوه حَرْمون، و تمامی عربه شرقی را متصرف شدند.
|
|
\v 2 سَیحُون ملك اَموریان كه در حَشْبُون ساكن بود، و از عَرُوعِیر كه به كناره وادی اَرْنُون است، و از وسط وادی و نصف جِلْعاد تا وادی یبُوق كه سرحد بنی‌عَمّون است، حكمرانی می‌كرد.
|
|
\v 3 و از عربه تا دریای كِنَّرُوت به طرف مشرق و تا دریای عربه، یعنی بحرالملح به طرف مشرق به راه بیت‌یشیموت و به طرف جنوب زیر دامن فِسجه.
|
|
\v 4 و سر حد عوج، ملك باشان، كه از بقیۀ رفائیان بود و در عَشْتارُوت و اَدْرَعی سكونت داشت.
|
|
\v 5 و در كوه حَرْمون و سَلْخَه و تمامی باشان تا سر حد جَشُوریان و مَعَكیان و بر نصف جِلْعاد تا سرحد سَیحُون، ملك حَشْبُون حكمرانی می‌كرد.
|
|
\v 6 اینها را موسی بندۀ خداوند و بنی‌اسرائیل زدند، و موسی بندۀ خداوند آن را به رؤبینیان و جادیان و نصف سبط مَنَسَّی به ملكّیت داد.
|
|
\v 7 و اینانند ملوك آن زمین كه یوشع و بنی‌اسرائیل ایشان را در آن طرف اُرْدُن به سمت مغرب كشت، از بعل جاد در وادی لبنان، تا كوه حالَق كه به سَعیر بالا می‌رود، و یوشع آن را به اسباط اسرائیل برحسب فرقه‌های ایشان به ملكّیت داد.
|
|
\v 8 در كوهستان و هامون و عربه و دشتها و صحرا و در جنوب از حِتّیان و اَموریان و كنعانیان و فَرِزّیان و حِوّیان و یبوسیان.
|
|
\v 9 یكی ملك اریحا و یكی ملك عای كه در پهلوی بیت‌ئیل است.
|
|
\v 10 و یكی ملك اورشلیم و یكی ملك حَبْرُون.
|
|
\v 11 و یكی ملك یرْموت و یكی ملك لاخیش.
|
|
\v 12 و یكی ملك عَجْلون و یكی ملك جازَر.
|
|
\v 13 و یكی ملك دَبیرْ و یكی ملك جادَر.
|
|
\v 14 و یكی ملك حُرْما و یكی ملك عَراد.
|
|
\v 15 و یكی ملك لِبْنَه و یكی ملك عَدُلاّم.
|
|
\v 16 و یكی ملك مَقِّیدَه و یكی ملك بیت‌ئیل.
|
|
\v 17 و یكی ملك تَفّوح و یكی ملك حافَر.
|
|
\v 18 و یكی ملك عَفیق و یكی ملك لَشّارُون.
|
|
\v 19 و یكی ملك مادُون و یكی ملك حاصُور.
|
|
\v 20 و یكی ملك شِمْرُون مرؤن و یكی ملك اَكْشاف.
|
|
\v 21 و یكی ملك تَعَناك و یكی ملك مَجِدُّو.
|
|
\v 22 و یكی ملك قادِش و یكی ملك یقْنُعام‌در كَرْمَل.
|
|
\v 23 و یكی ملك دُور در نافَتْ دُور و یكی ملك امتها در جِلْجال.
|
|
\v 24 پس یكی ملك تِرْصه و جمیع ملوكْ سی و یك نفر بودند.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 13
|
|
\p
|
|
\v 1 و یوشع پیر و سالخورده شد، و خداوند به وی گفت: «تو پیر و سالخورده شده‌ای و هنوز زمین بسیار برای تصرف باقی می‌ماند.
|
|
\v 2 و این است زمینی كه باقی می‌ماند، تمامی بلوك فلسطینیان و جمیع جَشُوریان.
|
|
\v 3 از شِیحُورْ كه در مقابل مصر است تا سرحد عَقْرُون به سمت شمال كه از كنعانیان شمرده می‌شود، یعنی پنج سردار فلسطینیان از غَزّیان و اَشْدُودیان و اَشْقَلُونیان و جَتْیان و عَقْرُونیان و عَوّیان.
|
|
\v 4 و از جنوب تمامی زمین كنعانیان و مغاره‌ای كه از صیدونیان است تا اَفیقْ و تا سرحد اَموریان.
|
|
\v 5 و زمین جِبْلیان و تمامی لُبْنان به سمت مطلع آفتاب از بَعْلْ جاد كه زیر كوه حَرْمون است تا مدخل حَمات.
|
|
\v 6 تمامی ساكنان كوهستان از لبنان تا مِصْرَفُوت مایمْ كه جمیع صِیدُونیان باشند، من ایشان را از پیش بنی‌اسرائیل بیرون خواهم كرد. لیكن تو آنها را به بنی‌اسرائیل به ملكّیت به قرعه تقسیم نما چنانكه تو را امر فرموده‌ام.
|
|
\v 7 پس الا´ن این زمین را به نه سبط و نصف سبط مَنَسَّی برای ملكّیت تقسیم نما.»
|
|
\v 8 با او رؤبینیان و جادیان ملك خود را گرفتند كه موسی در آن طرف اُرْدُن به سمت مشرق به ایشان داد، چنانكه موسی بندۀ خداوند به ایشان‌بخشیده بود.
|
|
\v 9 از عَرُوعِیر كه بر كنارۀ وادی اَرْنُون است، و شهری كه در وسط وادی است، و تمامی بیابان مِیدَبا تا دِیبُون.
|
|
\v 10 و جمیع شهرهای سَیحُون ملك اَموریان كه در حَشْبُون تا سرحد بنی‌عَمّون حكمرانی می‌كرد.
|
|
\v 11 و جِلْعاد و سرحد جَشُوریان و مَعَكیان و تمامی كوه حَرْمون و تمامی باشان تا سَلْخَه.
|
|
\v 12 و تمامی ممالك عوج در باشان كه در اَشْتارُوت و اَدْرَعی حكمرانی می‌كرد، و او از بقیۀ رفائیان بود. پس موسی ایشان را شكست داد و بیرون كرد.
|
|
\v 13 اما بنی‌اسرائیل جَشُوریان و مَعَكیـان را بیرون نكردند؛ پس جَشُور و مَعَكی تا امروز در میـان اسرائیل ساكنند.
|
|
\v 14 لیكن به سبط لاوی هیچ ملكّیت نداد، زیرا هدایای آتشین یهُوَه خدای اسرائیل ملكّیت وی است چنانكه به او گفته بود.
|
|
\v 15 و موسی به سبط بنی‌رؤبین برحسب قبیله‌های ایشان داد.
|
|
\v 16 و حدود ایشان از عَرُوعِیر بود كه به كنار وادی اَرْنُون است و شهری كه در وسط وادی است و تمامی بیابان كه پهلوی مِیدَبا است؛
|
|
\v 17 حَشْبُون و تمامی شهرهایش كه در بیابان است و دِیبُون و باموتْبَعَل و بیتْبَعَل مَعُون؛
|
|
\v 18 و یهْصَه و قَدِیموتْ و میفاعت؛
|
|
\v 19 و قِریتایم و سِبْمَه و سارَتْ شَحَرْ كه در كوه دَره بود؛
|
|
\v 20 و بیت فَغُور و دامن فِسْجَه و بیت یشیمُوت؛
|
|
\v 21 و تمامی شهرهای بیابان و تمامی ممالك سَیحُون، ملك اَموریان، كه در حَشْبُون حكمرانی می‌كرد، و موسی او را با سرداران مِدیان یعنی اَوِی و راقَم و صوُر و حور و رابَع، امرای سَیحُون، كه در آن زمین ساكن بودند، شكست داد.
|
|
\v 22 و بَلْعام بن‌بَعُورفالگیر را بنی‌اسرائیل در میان كشتگان به شمشیر كشتند.
|
|
\v 23 و سرحد بنی‌رؤبین اُرْدُن و كناره‌اش بود. این ملكّیت بنی‌رؤبین برحسب قبیله‌های ایشان بود یعنی شهرها و دهات آنها.
|
|
\v 24 و موسی به سبط جاد یعنی به بنی‌جاد برحسب قبیله‌های ایشان داد.
|
|
\v 25 و سرحد ایشان یعزیر بود و تمامی شهرهای جِلْعاد و نصف زمین بنی‌عَمّون تا عَرُوعِیر كه در مقابل رَبّه است.
|
|
\v 26 و از حَشْبُون تا رامتْ مِصْفَه و بَطونیم و از مَحَنایم تا سرحد دَبیرْ.
|
|
\v 27 و در دره بیت هارام و بیت نِمْرَه و سُكّوت و صافُون و بقیه مملكت سَیحُون، ملك حَشْبُون، و اُرْدُن و كنارۀ آن تا انتهای دریای كِنَّرِت در آن طرف اُرْدُن به سمت مشرق.
|
|
\v 28 این است ملكّیت بنی‌جاد برحسب قبیله‌های ایشان یعنی شهرها و دهات آنها.
|
|
\v 29 و موسی به نصف سبط مَنَسَّی داد و برای نصف سبط بنی‌مَنَسَّی برحسب قبیله‌های ایشان برقرار شد.
|
|
\v 30 و حدود ایشان از مَحَنایم تمامی باشان یعنی تمامی ممالك عوج، مَلِك باشان و تمامی قریه‌های یائیر كه در باشان است، شصت شهر بود.
|
|
\v 31 و نصف جِلْعاد و عَشْتارُوت و اَدْرَعی شهرهای مملكت عوج در باشان برای پسران ماكیر بن‌مَنَسَّی یعنی برای نصف پسران ماكیر برحسب قبیله‌های ایشان بود.
|
|
\v 32 اینهاست آنچه موسی در عَرَباتِ موآب در آن طرف اُرْدُن در مقابل اَریحا به سمت مشرق برای ملكّیت تقسیم كرد.
|
|
\v 33 لیكن به سبط لاوی، موسی هیچ نصیب نداد زیرا كه یهُوَه، خدای اسرائیل، نصیب ایشان است چنانكه به ایشان گفته بود.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 14
|
|
\p
|
|
\v 1 و اینهاست ملكهایی كه بنی‌اسرائیل در زمین كنعان گرفتند، كه العازار كاهن و یوشع بن‌نون و رؤسای آبای اسباط بنی‌اسرائیل برای ایشان تقسیم كردند.
|
|
\v 2 برحسب قرعه، ملكّیت ایشان شد، برای نه سبط و نصف سبط، چنانكه خداوند به دست موسی امر فرموده بود.
|
|
\v 3 زیرا كه موسی ملكّیت دو سبط و نصف سبط را به آن طرف اُرْدُن داده بود، امابه لاویان هیچ ملكّیت در میان ایشان نداد.
|
|
\v 4 زیرا پسران یوسف دو سبط بودند، یعنی مَنَسَّی و افرایم، و به لاویان هیچ قسمت در زمین ندادند، غیر از شهرها به جهت سكونت و اطراف آنها به جهت مواشی و اموال ایشان.
|
|
\v 5 چنانكه خداوند موسی را امر فرموده بود، همچنان بنی‌اسرائیل عمل نموده، زمین را تسلیم كردند.
|
|
\v 6 آنگاه بنی‌یهودا در جِلْجال نزد یوشع آمدند، و كالیب بن‌یفُنَّه‌قَنِزّی وی را گفت: «سخنی را كه خداوند به موسی، مرد خدا، دربارۀ من و تو و قادش بَرْنیع گفت می‌دانی.
|
|
\v 7 من چهل ساله بودم وقتی كه موسی، بندۀ خداوند ، مرا از قادش بَرْنیع برای جاسوسی زمین فرستاد، و برای او خبر باز آوردم چنانكه در دل من بود.
|
|
\v 8 لیكن برادرانم كه همراه من رفته بودند، دل قوم را گداختند. و اما من یهُوَه خدای خود را به تمامی دل پیروی كردم.
|
|
\v 9 و در آن روز موسی قسم خورد و گفت: البته زمینی كه پای تو بر آن گذارده شد، برای تو واولادت ملكّیت ابدی خواهد بود، زیرا كه یهُوَه خدای مرا به تمامی دل پیروی نمودی.
|
|
\v 10 و الا´ن اینك خداوند چنانكه گفته بود، این چهل و پنج سال مرا زنده نگاه داشته است، از وقتی كه خداوند این سخن را به موسی گفت، هنگامی كه اسرائیل در بیابان راه می‌رفتند. و الا´ن، اینك من امروز هشتاد و پنج ساله هستم.
|
|
\v 11 و حال امروز قوّت من باقی است مثل روزی كه موسی مرا فرستاد، چنانكه قوّت من در آن وقت بود، همچنان قوّت من الا´ن است، خواه برای جنگ كردن و خواه برای رفتن و آمدن.
|
|
\v 12 پس الا´ن این كوه را به من بده كه در آن روز خداوند درباره‌اش گفت، زیرا تو در آن روز شنیدی كه عناقیان در آنجا بودند، و شهرهایش بزرگ و حصاردار است. شاید خداوند با من خواهد بود تا ایشان را بیرون كنم، چنانكه خداوند گفته است.»
|
|
\v 13 پس یوشع او را بركت داد و حَبْرُون را به كالیب بن‌یفُنَّه به ملكّیت بخشید.
|
|
\v 14 بنابراین حَبْرُون تا امروز ملكّیت كالیب بن‌یفُنَّۀ قَنِزّی شد، زیرا كه یهُوَه خدای اسرائیل را به تمامی دل پیروی نموده بود.
|
|
\v 15 و قبل از آن نام حَبْرُون، قریۀ اَرْبع بود كه او در میان عناقیان مرد بزرگ‌ترین بود. پس زمین از جنگ آرام گرفت.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 15
|
|
\p
|
|
\v 1 و قرعه به جهت سبط بنی‌یهودا، به‌حسب قبایل ایشان، به طرف جنوب به سر حد اَدُوم، یعنی صحرای صین به اقصای تیمان رسید.
|
|
\v 2 و حد جنوبی ایشان از آخربحرالملح، از خلیجی كه متوجه به سمت جنوب است، بود.
|
|
\v 3 و به طرف جنوب، فراز عَكْرَبِّیم بیرون آمده، به صین گذشت، و به جنوب قادِش بَرْنیع برآمده، به حَصْرون گذشت، و به اَدّار برآمده، به سوی قَرْقَع برگشت.
|
|
\v 4 و از عَصمون گذشته، به وادی مصر بیرون آمد، و انتهای این حد تا به دریا بود. این حد جنوبی شما خواهد بود.
|
|
\v 5 و حد شرقی، بحرالملح تا آخر اُرْدُن بود، و حد طرف شمال، از خلیج دریا تا آخر اُرْدُن بود.
|
|
\v 6 و این حد تا بیت حُجلَه برآمده، به طرف شمالی بیت عَرَبَه گذشت، و این حد نزد سنگ بُهُنْ پسر رؤبین برآمد.
|
|
\v 7 و این حد از وادی عَخور نزد دَبیرْ برآمد، و به طرف شمال به سوی جِلْجال كه مقابل فراز اَدُمّیم است، كه در جنوب وادی است، متوجه می‌شود، و این حد نزد آبهای عَین شمس گذشت، و انتهایش نزد عین رُوجِل بود.
|
|
\v 8 و این حد از وادی پسر هَنُّوم به جانب یبُوسی، به طرف جنوب كه همان اورشلیم باشد، برآمد. پس این حد به سوی قلۀ كوهی كه به طرف مغرب مقابل وادی هَنُّوم، و به طرف شمال به آخر وادی رفائیم است، گذشت.
|
|
\v 9 و این حد از قلۀ كوه به چشمه آبهای نَفْتُوح كشیده شد، و نزد شهرهای كوه عَفْرون بیرون آمد، و تا بَعْلَه كه قریه یعاریم باشد، كشیده شد.
|
|
\v 10 و این حد از بَعْلَه به طرف مغرب به كوه سَعیر برگشت، و به طرف شمال از جانب كوه یعاریم كه كسالون باشد گذشت، و نزد بیت‌شمس بزیر آمده، از تِمْنَه گذشت.
|
|
\v 11 و این حد به سوی شمال از جانب عَقْرون بیرون آمد، و تا شِكْرون كشیده شد، و از كوه بَعْلَه گذشته، نزد یبْنَئیل بیرون آمد، و انتهای این حد دریا بود.
|
|
\v 12 و حد غربی‌دریای بزرگ و كناره آن بود، این است حدود بنی‌یهودا از هر طرف به حسب قبایل ایشان.
|
|
\v 13 و به كالیب بن‌یفُنَّه به حسب آنچه خداوند به یوشع فرموده بود، در میان بنی‌یهودا قسمتی داد، یعنی قریۀ اَرْبَع پدر عَناق كه حَبْرُون باشد.
|
|
\v 14 و كالیب سه پسر عَناق یعنی شِیشَی و اَخیمان و تَلمَی اولاد عَناق را از آنجا بیرون كرد.
|
|
\v 15 و از آنجا به ساكنان دَبیرْ برآمد. و اسم دَبیرْ قبل از آن قریه سِفْر بود.
|
|
\v 16 و كالیب گفت: «هر كه قریه سِفْر را بزند و آن را بگیرد، دختر خود عَكْسَه را به زنی به او خواهم داد.»
|
|
\v 17 و عتنئیل پسر قناز برادر كالیب آن را گرفت، و دختر خود عَكْسَه را به او به زنی داد.
|
|
\v 18 و چون او نزد وی آمد، او را ترغیب كرد كه از پدر خود زمینی طلب نماید. و دختر از الاغ خود پایین آمد، و كالیب وی را گفت: «چه می‌خواهی؟»
|
|
\v 19 گفت: «مرا بركت ده. چونكه زمین جنوبی را به من داده‌ای، چشمه‌های آب نیز به من بده.» پس چشمه‌های بالا و چشمه‌های پایین را به او بخشید.
|
|
\v 20 این است مِلك سبط بنی‌یهودا به حسب قبایل ایشان.
|
|
\v 21 و شهرهای انتهایی سبط بنی‌یهودا به سمت جنوب بر سرحد اَدُوم قَبْصَئیل و عِیدَر و یاجُور بود،
|
|
\v 22 و قِینَه و دِیمُونَه و عَدْعَدَه،
|
|
\v 23 و قادِش و حاصور و یتْنان،
|
|
\v 24 و زیف و طالَم و بَعْلوت،
|
|
\v 25 و حاصور حَدَتَّه و قِریوت حَصْرُون كه حاصور باشد.
|
|
\v 26 اَمام و شَماع و مولادَه،
|
|
\v 27 و حَصَرْجَدَّه و حَشْمون و بیت فالَط،
|
|
\v 28 و حَصَر شوعال و بیرشَبَع و بِزْیوتِیه،
|
|
\v 29 و بَعالَه و عِییم و عاصَم،
|
|
\v 30 و اَلْتُولَدْ و كسِیل و حُرْمَه،
|
|
\v 31 و صِقلج و مَدْمَنَّه و سَنْسَنَّه،
|
|
\v 32 و لَباوُت و سِلْخِیم و عَین و رِمُّون، جمیع این شهرها با دهات آنها بیست و نه می باشد.
|
|
\v 33 و در هامُون اَشْتاوُل و صَرْعَه و اَشْنَه،
|
|
\v 34 و زانوح و عَین جِنِّیم و تَفُّوح و عَینام،
|
|
\v 35 و یرْمُوت و عَدُّلام و سوكوه و عَزِیقَه،
|
|
\v 36 و شَعْراِیم و عَدیتایم و اَلْجَدِیرَه و جُدَیرُتایم، چهارده شهر با دهات آنها.
|
|
\v 37 صَنان و حَداشاه و مِجْدَل جاد.
|
|
\v 38 و دِلْعان و المِصْفَه و یقْتَئِیل.
|
|
\v 39 و لاخیش و بُصْقَه و عَجْلون.
|
|
\v 40 و كَبُّون و لَحمان و كِتلِیش.
|
|
\v 41 و جَدیروت و بیت‌داجون و نَعَمه و مَقِّیدَه. شانزده شهر با دهات آنها.
|
|
\v 42 و لِبْنَه و عاتَر و عاشان.
|
|
\v 43 و یفْتاح و اَشْنَه و نَصیب.
|
|
\v 44 و قَعِیلَه و اَكْزیب و مَریشَه. نه شهر با دهات آنها.
|
|
\v 45 و عَقْرُون و قصبه‌ها و دهات آن.
|
|
\v 46 از عَقْرُون تا دریا، همه كه به اطراف اَشْدُود بود با دهات آنها.
|
|
\v 47 و اَشْدُود و قصبه‌ها و دهات آن. و غَزا و قصبه‌ها و دهات آن تا وادی مصر، و تا دریای بزرگ و كنار آن.
|
|
\v 48 و در كوهستان شامیر و یتّیر و سُوكوه.
|
|
\v 49 و دَنَّه و قریه سَنَّه كه دَبیرْ باشد.
|
|
\v 50 و عَناب و اَشْتَمُوه و عانیم.
|
|
\v 51 و جَوشَن و حُولون و جیلوه، یازده شهر با دهات آنها.
|
|
\v 52 و اَراب و دُومَه و اَشعان.
|
|
\v 53 و یانوم و بیت تفَّوُح و افَیقَه.
|
|
\v 54 و حُمْطَه و قریه اَربَع كه حَبْرُون باشد، و صیعور، نه شهر با دهات آنها.
|
|
\v 55 و مَعُون و كَرْمَل و زیف و یوطَه.
|
|
\v 56 و یزْرَعِیل و یقْدَعام و زانوح.
|
|
\v 57 و القاین و جِبْعَه و تِمْنَه، ده شهر با دهات آنها.
|
|
\v 58 و حَلْحول و بیت صور و جَدُور.
|
|
\v 59 و معارات و بیت‌عَنُوت و الْتَقُون، شش شهر با دهات‌آنها.
|
|
\v 60 و قریه بَعل كه قریه یعاریم باشد و اَلْرَبَّه، دو شهر با دهات آنها.
|
|
\v 61 و در بیابان بیت‌عَرَبَه و مِدّین و سكاكَه.
|
|
\v 62 و اَلْنِبشان و مَدینَةُالملح و عین جدی، شش شهر با دهات آنها.
|
|
\v 63 و اما یبوسیان كه ساكن اورشلیم بودند، بنی‌یهودا نتوانستند ایشان را بیرون كنند. پس یبوسیان با بنی‌یهودا تا امروز در اورشلیم ساكنند.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 16
|
|
\p
|
|
\v 1 و قرعه برای بنی‌یوسف به سمت مشرق، از اُرْدُن اریحا به طرف آبهای اریحا تا صحرایی كه از اریحا به سوی كوه بیت‌ئیل بر می‌آید، بیرون آمد.
|
|
\v 2 و از بیت‌ئیل تا لوز برآمده، به سرحد اَرْكیان تا عَطاروت گذشت.
|
|
\v 3 و به سمت مغرب به سرحد یفلیطیان تا كنار بیت‌حورون پایین و تا جازَرِ پایین آمد، و انتهایش تا دریا بود.
|
|
\v 4 پس پسران یوسف، مَنَسَّی و افرایم، ملك خود را گرفتند.
|
|
\v 5 و حدود بنی‌افرایم به حسب قبایل ایشان چنین بود كه حد شرقی ملك ایشان عطاروت اَدّار تا بیت‌حورونِ بالا بود.
|
|
\v 6 و حد غربی ایشان به طرف شمال نزد مَكْمِیت برآمد و حد ایشان به سمت مشرق به‌تأنه شیلوه برگشته، به طرف مشرقِ یانُوحَه از آن گذشت.
|
|
\v 7 و از یانوحه به عطاروت و نَعْرَه پایین آمده، به اریحا رسید و به اُرْدُن منتهی شد.
|
|
\v 8 و سرحد غربی آن از تَفّوُح تا وادی قانَه رفت و آخر آن به دریا بود. این است‌مِلك سبط بنی‌افرایم به حسب قبایل ایشان.
|
|
\v 9 علاوه بر شهرهایی كه از میان ملك بن‌مَنَسَّی برای بنی‌افرایم جدا شده بود، جمیع شهرها با دهات آنها بود.
|
|
\v 10 و كنعانیان را كه در جازَر ساكن بودند، بیرون نكردند. پس كنعانیان تا امروز در میان افرایم ساكنند، و برای جزیه، بندگان شدند.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 17
|
|
\p
|
|
\v 1 و قسمت سبط مَنَسَّی این شد، زیرا كه‌او نخست‌زادۀ یوسف بود. و اما ماكیر نخست‌زادۀ مَنَسَّی كه پدر جِلْعاد باشد، چونكه مرد جنگی بود، جِلْعاد و باشان به او رسید.
|
|
\v 2 و برای پسران دیگر مَنَسَّی به حسب قبایل ایشان قسمتی شد، یعنی برای پسران اَبیعَزَر، و برای پسران هالَك، و برای پسران اَسْرِئیل، و برای پسران شَكیم، و برای پسران حافَرْ، و برای پسران شَمیداع. اینان اولاد ذكور مَنَسَّی بن‌یوسف برحسب قبایل ایشان می‌باشند.
|
|
\v 3 و اما صَلُفْحاد بن‌حافَر بن‌جِلْعاد بن‌ماكیر بن‌مَنَسَّی را پسران نبود، بلكه دختران. و اینهاست نامهای دخترانش: مَحْلَه و نُوْعَه و حُجْلَه و مِلْكَه و تِرْصَه.
|
|
\v 4 پس ایشان نزد العازار كاهن و نزد یوشع بن‌نون و نزد رؤسا آمده، گفتند كه « خداوند موسی را امر فرمود كه ملكی در میان برادران ما به ما بدهد.» پس برحسب فرمان خداوند ، ملكی در میان برادران پدرشان به ایشان داد.
|
|
\v 5 و به مَنَسَّی سوای زمین جِلعاد و باشان كه به آن طرف اُرْدُن واقع است، ده حصّه رسید.
|
|
\v 6 زیرا كه دختران مَنَسَّی، ملكی در میان پسرانش یافتند، و پسران دیگر مَنَسَّی، جِلْعاد را یافتند.
|
|
\v 7 و حد مَنَسَّی از اشیر تا مَكْمَتَه كه مقابل شَكیم است، بود، و حدش به طرف راست تا ساكنان عین تَفُّوح رسید.
|
|
\v 8 و زمین تَفُّوح از آن مَنَسَّی بود، اما تَفُّوح كه به سرحد مَنَسَّی واقع است، از آن بنی‌افرایم بود.
|
|
\v 9 و حدش به وادی قانه یعنی به طرف جنوب وادی برآمد، و این شهرها از میان شهرهای مَنَسَّی، ملك افرایم بود؛ و حد مَنَسَّی به طرف شمال وادی و انتهایش به دریا بود.
|
|
\v 10 جنوب آن از آنِ افرایم، و شمال آن از آن مَنَسَّی و دریا حد او بود، و ایشان به سوی شمال تا اَشیر و به سوی مشرق تا یسّاكار رسیدند.
|
|
\v 11 و مَنَسَّی در یسّاكار و در اَشیر بیت‌شان و قصبه‌هایش، و یبْلَعام و قصبه‌هایش، و ساكنان دُور و قصبه‌هایش، و ساكنان عین دور و قصبه‌هایش، و ساكنان تَعْناك و قصبه‌هایش، و ساكنان مَجِدُّو و قصبه‌هایش، یعنی سه محال كوهستانی داشت.
|
|
\v 12 لیكن بنی‌مَنَسَّی ساكنان آن شهرها را نتوانستند بیرون كنند، و كنعانیان جازم بودند كه در آن زمین ساكن باشند.
|
|
\v 13 و واقع شد كه چون بنی‌اسرائیل قوت یافتند، از كنعانیان جزیه گرفتند، لیكن ایشان را بالكل بیرون نكردند.
|
|
\v 14 و بنی‌یوسف یوشع را خطاب كرده، گفتند: «چرا یك قرعه و یك حصه فقط به من برای ملكّیت دادی؟ و حال آنكه من قوم بزرگ هستم، چونكه خداوند تا الا´ن مرا بركت داده است.»
|
|
\v 15 یوشع به ایشان گفت: «اگر تو قوم بزرگ هستی به جنگل برآی و در آنجا در زمین فَرِزّیان و رفائیان برای خود مكانی صاف كن، چونكه كوهستان افرایم برای تو تنگ است.»
|
|
\v 16 بنی‌یوسف گفتند: «كوهستان برای ما كفایت‌نمی‌كند، و جمیع كنعانیان كه در زمین وادی ساكنند، ارابه‌های آهنین دارند، چه آنانی كه در بیت‌شان و قصبه‌هایش، و چه آنانی كه در وادی یزْرَعِیل هستند.»
|
|
\v 17 پس یوشع به خاندان یوسف یعنی به افرایم و مَنَسَّی خطاب كرده، گفت: «تو قوم بزرگ هستی و قوت بسیار داری، برای تو یك قرعه نخواهد بود.
|
|
\v 18 بلكه كوهستان نیز از آن تو خواهد بود، و اگر چه آن جنگل است آن را خواهی برید، و تمامی حدودش مال تو خواهد بود زیرا كه كنعانیان را بیرون خواهی كرد، اگر چه ارابه‌های آهنین داشته، و زورآور باشند.»
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 18
|
|
\p
|
|
\v 1 و تمامی جماعت بنی‌اسرائیل در شیلوه جمع شده، خیمۀ اجتماع را در آنجا برپا داشتند، و زمین پیش روی ایشان مغلوب بود.
|
|
\v 2 و از بنی‌اسرائیل هفت سبط باقی ماندند، كه هنوز ملك خود را تقسیم نكرده بودند.
|
|
\v 3 و یوشع به بنی‌اسرائیل گفت: «شما تا به كی كاهلی می‌ورزید و داخل نمی‌شوید تا در آن زمینی كه یهُوَه خدای پدران شما، به شما داده است، تصرف نمایید؟
|
|
\v 4 سه نفر برای خود از هر سبط انتخاب كنید، تا ایشان را روانه نمایم، و برخاسته، از میان زمین گردش كرده، آن را برحسب ملكهای خود ثبت كنند، و نزد من خواهند برگشت.
|
|
\v 5 و آن را به هفت حصّه تقسیم كنند؛ و یهودا به سمت جنوب به حدود خود خواهد ماند، و خاندان یوسف به سمت شمال به حدود خود خواهد ماند.
|
|
\v 6 و شما زمین را به هفت حصّه ثبت كرده، آن را نزد من اینجا بیاورید، و من برای شما در اینجا در حضور یهُوَه، خدای ما، قرعه خواهم انداخت.
|
|
\v 7 زیرا كه لاویان در میان شما هیچ نصیب ندارند، چونكه كهانت خداوند نصیب ایشان است. و جاد و رؤبین و نصف سبط مَنَسَّی ملك خود را كه موسی، بندۀ خداوند ، به ایشان داده بود در آن طرف اُرْدُن به سمت شرقی گرفته‌اند.»
|
|
\v 8 پس آن مردان برخاسته، رفتند و یوشع آنانی را كه برای ثبت كردن زمین می‌رفتند امر فرموده، گفت: «بروید و در زمین گردش كرده، آن را ثبت نمایید و نزد من برگردید، تا در اینجا در حضور خداوند در شیلوه برای شما قرعه اندازم.»
|
|
\v 9 پس آن مردان رفته، از میان زمین گذشتند و آن را به هفت حصه به حسب شهرهایش در طوماری ثبت نموده، نزد یوشع به اردو در شیلوه برگشتند.
|
|
\v 10 و یوشع به حضور خداوند در شیلوه برای ایشان قرعه انداخت، و در آنجا یوشع زمین را برای بنی‌اسرائیل برحسب فرقه‌های ایشان تقسیم نمود.
|
|
\v 11 و قرعه سبط بنی‌بنیامین برحسب قبایل ایشان برآمد، و حدود حصۀ ایشان در میان بنی‌یهودا و بنی‌یوسف افتاد.
|
|
\v 12 و حد ایشان به سمت شمال از اُرْدُن بود، و حد ایشان به طرف اریحا به سوی شمال برآمد، و از میان كوهستان به سوی مغرب بالا رفت، و انتهایش به صحرای بیت‌آون بود.
|
|
\v 13 و حد ایشان از آنجا تا لوز گذشت، یعنی به جانب لوز جنوبی كه بیت‌ئیل باشد، و حد ایشان به سوی عطاروت ادار بر جانب كوهی كه به جنوب بیت حورون پایین است، رفت.
|
|
\v 14 و حدش كشیده شد و به جانب مغرب به سوی جنوب از كوهی كه در مقابل بیت حورون جنوبی است گذشت، و انتهایش نزد قریه‌بعل بود كه آن را قریت یعاریم می‌گویند و یكی از شهرهای بنی‌یهوداست. این جانب غربی است.
|
|
\v 15 و جانب جنوبی از انتهای قریت یعاریم بود، و این حد به طرف مغرب می‌رفت و به سوی چشمۀ آبهای نَفْتُوح برآمد.
|
|
\v 16 و این حد به انتهای كوهی كه در مقابل درۀ ابن‌هَنُّوم است كه در جنوب وادی رفائیم باشد، برآمد، و به سوی درۀ هَنُّوم به جانب جنوبی یبوسیان رفته، تا عَین رَوجَل رسید.
|
|
\v 17 و از طرف شمال كشیده شده، به سوی عین شمس رفت، و به جلیلوت كه در مقابل سر بالای اَدُمّیم است برآمد، و به سنگ بُوهَن بن‌رؤبین به زیر آمد.
|
|
\v 18 و به جانب شمالی در مقابل عربه گذشته، به عَرَبَه به زیـر آمـد.
|
|
\v 19 و این حد به جانب بیت‌حُجْلَه به سوی شمال گذشت، و آخر این حد به خلیج شمالی بحرالملح نزد انتهای جنوبی اُرْدُن بود. این حد جنوبی است.
|
|
\v 20 و به طرف مشرق، حد آن اُرْدُن بود و ملك بنی‌بنیامین به حسب حدودش به هر طرف و برحسب قبایل ایشان این بود.
|
|
\v 21 و این است شهرهای سبط بنی‌بنیامین برحسب قبایل ایشان: اریحا و بیت‌حُجْلَه و عیمق قصیص.
|
|
\v 22 و بیت‌عربه و صَمارایم و بیت‌ئیل.
|
|
\v 23 و عَوّیم و فارَه و عُفْرَت.
|
|
\v 24 و كَفَر عَمّونی و عُفْنی و جابَع، دوازده شهر با دهات آنها.
|
|
\v 25 و جَبَعُون و رامَه و بئیروت.
|
|
\v 26 و مِصْفَه و كَفِیرَه و موصَه.
|
|
\v 27 و راقَم و یرْفَئیل و تَرالَه.
|
|
\v 28 و صَیلَه و آلَف و یبوسی كه اورشلیم باشد و جِبْعَه و قِرْیت، چهارده شهر با دهات آنها. این ملك بنی‌بنیامین به حسب قبایل ایشان بود.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 19
|
|
\p
|
|
\v 1 و قرعه دومین برای شَمَعون برآمد،یعنی برای سبط بنی‌شمعون برحسب قبایل ایشان، و ملك ایشان در میان ملك بنی‌یهودا بود.
|
|
\v 2 و اینها نصیب ایشان شد یعنی بئیر شَبَع و شَبَع و مولادا.
|
|
\v 3 و حَصَر شوعال و بالَح و عاصَم.
|
|
\v 4 و اَلْتولَد و بَتُول و حُرْمَه.
|
|
\v 5 صِقْلَغْ و بیت مَرْكَبوت و حَصَرْ سُوسَه.
|
|
\v 6 و بیت لَباعُوت و شاروحَن. سیزده شهر با دهات آنها.
|
|
\v 7 و عین و رِمّون و عاتَر و عاشان، چهار شهر با دهات آنها.
|
|
\v 8 و تمامی دهاتی كه در اطراف این شهرها تا بَعْلَت بئیر رامۀ جنوبی بود. ملك سبط بنی‌شَمَعون بر حسب قبایل ایشان این بود.
|
|
\v 9 و ملك بنی‌شمعون از میان قسمت بنی‌یهودا بود، زیرا قسمت بنی‌یهودا برای ایشان زیاد بود، پس بنی‌شمعون ملك خود را از میان ملك ایشان گرفتند.
|
|
\v 10 و قرعه سوم برای بنی‌زَبُولُون برحسب قبایل ایشان برآمد، و حد ملك ایشان تا سارید رسید.
|
|
\v 11 و حد ایشان به طرف مغرب تا مَرْعَلَه رفت و تا دبّاشَه رسید و تا وادی كه در مقابل یقْنَعام است، رسید.
|
|
\v 12 و از سارِید به سمت مشرق به سوی مطلع آفتاب تا سرحد كِسْلُوت تابور پیچید، و نزد دابَرَه بیرون آمده، به یافِیع رسید.
|
|
\v 13 و از آنجا به طرف مشرق تا جَتْ حافَر و تا عِتّ قاصِین گذشته، نزد رِمّون بیرون آمد و تا نَیعَه كشیده شد.
|
|
\v 14 و این حد به طرف شمال تا حَنّاتُون آن را احاطه كرد، و آخرش نزد وادی یفْتَحْئیل بود.
|
|
\v 15 و قَّطَه و نَهْلال و شِمْرُون و یدالَه و بیت‌لَحَم، دوازده شهر با دهات آنها.
|
|
\v 16 این ملك بنی‌زَبُولُون برحسب قبایل ایشان بود، یعنی این شهرها با دهات آنها.
|
|
\v 17 و قرعه چهارم برای یساكار برآمد یعنی برای بنی‌یسّاكار برحسب قبایل ایشان.
|
|
\v 18 و حد ایشان تا یزْرَعِیل و كِسْلُوت و شُوْنَم بود.
|
|
\v 19 و حَفارایم و شَیئُون و اَناحَره.
|
|
\v 20 و رَبِّیت و قِشْیون و آبَص.
|
|
\v 21 و رَمَه و عَین جَنّیم و عین حَدّه و بیت فَصّیص.
|
|
\v 22 و این حد به تابُور و شَحْصیمَه و بیت‌شَمْس رسید، و آخر حد ایشان نزد اُرْدُن بود. یعنی شانزده شهر با دهات آنها.
|
|
\v 23 این ملك سبط بنی‌یساكار برحسب قبایل ایشان بود، یعنی شهرها با دهات آنها.
|
|
\v 24 و قرعه پنجم برای سبط بنی‌اَشیر برحسب قبایل ایشان بیرون آمد.
|
|
\v 25 و حد ایشان حلْقَه و حَلِی و باطَن و اَكْشاف.
|
|
\v 26 و اَلَّمَّلَك و عَمْعاد و مِشْآل و به طرف مغرب به كَرْمَل و شِیحُورْ لِبْنَه رسید.
|
|
\v 27 و به سوی مشرق آفتاب به بیت داجُون پیچیده، تا زَبُولُون رسید، و به طرف شمال تا وادی یفْتَحْئِیل و بیت عامَق و نَعِیئِیل وبه طرف چپ نزد كابول بیرون آمد.
|
|
\v 28 و به حَبْرُون و رحوُب و حَمُّون و قانَه تا صیدونِ بزرگ.
|
|
\v 29 واین حد به سوی رامَه به شهر حصاردار صور پیچید و این حد به سوی حُوْصَه برگشت، و انتهایش نزد دریا در دیار اكْزیبْ بود.
|
|
\v 30 و عَمّهَ و عَفیق و رَحُوْب، و بیست و دو شهر با دهات آنها.
|
|
\v 31 ملك سبط بنی‌اشیر برحسب قبایل ایشان این بود،یعنی این شهرها با دهات آنها.
|
|
\v 32 و قرعه ششم برای بنی‌نَفْتالی بیرون آمد، یعنی برای بنی‌نَفْتالی برحسب قبایل ایشان.
|
|
\v 33 و حد ایشان از حالَف از بلوطی كه در صَعَنَیم است و اَدامی و ناقَب و یبْنَئیل تا لَقُّوم بود و آخرش نزد اُرْدُن بود؛
|
|
\v 34 و حدش به سمت مغرب به سوی ازنوت تا بور پیچید، و از آنجا تا حقوق بیرون آمد، و به سمت جنوب به زَبُولُون رسید و به سمت مغرب به اَشیر رسید، و به سمت مشرق به یهودا نزد اُرْدُن.
|
|
\v 35 و شهرهای حصاردار صِدّیم و صَیر و حَمَّۀ و رَقَّۀ و كِنّارَۀ.
|
|
\v 36 و ادَامَه و رامَه و حاصُور.
|
|
\v 37 و قادِش و اذْرَعَی و عَین حاصُور.
|
|
\v 38 و یرْون و مَجْدَلْئِیل و حُورِیم و بیت عَناه و بیت شَمْس، نوزده شهر با دهات آنها.
|
|
\v 39 ملك سبط بنی‌نَفْتالی برحسب قبایل ایشان این بود، یعنی شهرها با دهات آنها.
|
|
\v 40 و قرعه هفتم برای سبط بنی‌دان برحسب قبایل ایشان بیرون آمد.
|
|
\v 41 و حد ملك ایشان صَرْعَه و اَشْتَئول و عِیر شَمْس بود.
|
|
\v 42 و شَعَلَبِّین و اَیلُون و یتْلَه.
|
|
\v 43 و اَیلُون و تِمْنَه و عَقْرُون.
|
|
\v 44 و اَلْتَقِیه و جِبَّتُون و بَعْلَه.
|
|
\v 45 و یهود و بنی‌بَرق و جَتْ رِمّون.
|
|
\v 46 و میاه یرْقُون و رَقُّون با سر حدی كه در مقابل یافا است.
|
|
\v 47 و حد بنی‌دان از طرف ایشان بیرون رفت، زیر كه بنی‌دان برآمده، با لَشَم جنگ كردند و آن را گرفته، به دم شمشیر زدند. و متصرف شده، در آن سكونت گرفتند. پس لَشَم را دان نامیدند، موافق اسم دان كه پدر ایشان بود.
|
|
\v 48 این است ملك سبط بنی‌دان برحسب قبایل‌ایشان، یعنی این شهرها با دهات آنها.
|
|
\v 49 و چون از تقسیم كردن زمین برحسب حدودش فارغ شدند، بنی‌اسرائیل ملكی را در میان خود به یوشع بن‌نون دادند.
|
|
\v 50 برحسب فرمان خداوند شهری كه او خواست، یعنی تِمْنَه سارَح را در كوهستان افرایم به او دادند، پس شهر را بنا كرده، در آن ساكن شد.
|
|
\v 51 این است ملكهایی كه العازار كاهن با یوشع بن‌نون و رؤسای آبای اسباط بنی‌اسرائیل در شیلوه به حضور خداوند نزد در خیمۀ اجتماع به قرعه تقسیم كردند. پس از تقسیم نمودن زمین فارغ شدند.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 20
|
|
\p
|
|
\v 1 و خداوند یوشع را خطاب كرده، گفت:
|
|
\v 2 « بنی‌اسرائیل را خطاب كرده، بگو: شهرهای ملجایی را كه دربارۀ آنها به واسطه موسی به شما سخن گفتم، برای خود معین سازید
|
|
\v 3 تا قاتلی كه كسی را سهواً و ندانسته كشته باشد به آنها فرار كند، و آنها برای شما از ولی مقتول ملجا باشد.
|
|
\v 4 و او به یكی از این شهرها فرار كرده، و به مدخل دروازۀ شهر ایستاده، به گوش مشایخ شهر ماجرای خود را بیان كند، و ایشان او را نزد خود به شهر درآورده، مكانی به او بدهند تا با ایشان ساكن شود.
|
|
\v 5 و اگر ولّی مقتول او را تعاقب كند، قاتل را به دست او نسپارند، زیرا كه همسایۀ خود را از نادانستگی كشته، و او را پیش از آن دشمن نداشته بود.
|
|
\v 6 و در آن شهر تا وقتی كه به‌جهت محاكمه به حضور جماعت حاضر شود تا وفات رئیس كهنه كه در آن ایام می‌باشد توقف نماید، و بعد از آن قاتل برگشته، به شهر و به خانه خود یعنی به شهری كه از آن فرار كرده بود، داخل شود.
|
|
\v 7 پس قادش را در جلیل در كوهستان نَفْتالی و شكیم را در كوهستان افرایم و قریه اربع را كه حَبْرُون باشد در كوهستان یهودا، تقدیس نمودند.
|
|
\v 8 و از آن طرف اُرْدُن به سمت مشرق اریحا باصر را در صحرا در بیابان از سبط رؤبین و راموت را در جِلْعاد از سبط جاد و جولان را در باشان از سبط مَنَسَّی تعیین نمودند.
|
|
\v 9 اینهاست شهرهایی كه برای تمامی بنی‌اسرائیل و برای غریبی كه در میان ایشان مأوا گزیند معین شده بود، تا هر كه كسی را سهواً كشته باشد به آنجا فرار كند، و به دست ولی مقتول كشته نشود تا وقتی كه به حضور جماعت حاضر شود.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 21
|
|
\p
|
|
\v 1 آنگاه رؤسای آبای لاویان نزد اَلِعازَر كاهن و نزد یوشع بن‌نون و نزد رؤسای آبای اسباط بنی‌اسرائیل آمدند.
|
|
\v 2 و ایشان را در شیلوه در زمین كنعان مخاطب ساخته، گفتند كه « خداوند به واسطۀ موسی امر فرموده است كه شهرها برای سكونت و حوالی آنها به جهت بهایم ما، به ما داده شود.»
|
|
\v 3 پس بنی‌اسرائیل برحسب فرمان خداوند این شهرها را با حوالی آنها از ملك خود به لاویان دادند.
|
|
\v 4 و قرعه برای قبایل قَهاتیان بیرون آمد، و برای پسران هارون كاهن كه از جملۀ لاویان بودندسیزده شهر از سبط یهودا، و از سبط شَمْعون و از سبط بنیامین به قرعه رسید.
|
|
\v 5 و برای بقیۀ پسران قهات، ده شهر از قبایل سبط افرایم و از سبط دان و از نصف سبط مَنَسَّی به قرعه رسید.
|
|
\v 6 و برای پسران جَرْشون سیزده شهر از قبایل سبط یسّاكار و از سبط اَشیر و از سبط نَفْتالی و از نصف سبط مَنَسَّی در باشان به قرعه رسید.
|
|
\v 7 و برای پسران مراری برحسب قبایل ایشان دوازده شهر از سبط رؤبین و از سبط جاد و از سبط زَبُولُون رسید.
|
|
\v 8 و بنی‌اسرائیل، این شهرها و حوالی آنها را به لاویان به قرعه دادند، چنانكه خداوند به واسطۀ موسی امر فرموده بود.
|
|
\v 9 و از سبط بنی‌یهودا و از سبط بنی‌شمعون این شهرها را كه به نامها ذكر می‌شود، دادند.
|
|
\v 10 و اینها به پسران هارون كه از قبایل قهاتیان از بنی‌لاوی بودند رسید، زیرا كه قرعۀ اول از ایشان بود.
|
|
\v 11 پس قریه اَرْبَع پدر عَناق كه حَبْرُون باشد در كوهستان یهودا با حوالی كه در اطراف آن بود، به ایشان دادند.
|
|
\v 12 لیكن مزرعه‌های شهر و دهات آن را به كالیب بن‌یفُنَّه‌برای ملكّیت دادند.
|
|
\v 13 و به پسران هارون كاهن، حَبْرُون را كه شهر ملجای قاتلان است با حوالی آن، و لِبْنَه را با حوالی آن دادند.
|
|
\v 14 و یتّیر را با نواحی آن و اشتموع را با نواحی آن.
|
|
\v 15 و حولون را با نواحی آن و دَبیرْ را با نواحی آن.
|
|
\v 16 و عَین را با نواحی آن و یطَّه را با نواحی آن و بیت‌شمس را با نواحی آن، یعنی از این دو سبط نه شهر را.
|
|
\v 17 و از سبط بنیامین جِبَعُون را با نواحی آن و جِبَع را با نواحی آن.
|
|
\v 18 و عناتوت را با نواحی آن و عَلْمون را با نواحی آن، یعنی چهار شهر دادند.
|
|
\v 19 تمامی‌شهرهای پسران هارون كهنه سیزده شهر با نواحی آنها بود.
|
|
\v 20 و اما قبایل بنی‌قَهاتِ لاویان، یعنی بقیه بنی‌قَهات شهرهای قرعۀ ایشان از سبط افرایم بود.
|
|
\v 21 پس شكیم را در كوهستان افرایم كه شهر ملجای قاتلان است با نواحی آن و جازَر را با نواحی آن به ایشان دادند.
|
|
\v 22 و قِبْصایم را با نواحی آن و بیت‌حُورُون را با نواحی آن، یعنی چهار شهر.
|
|
\v 23 و از سبط دان اِلْتَقی را با نواحی آن و جِبَّتون را با نواحی آن.
|
|
\v 24 و اَیلُون را با نواحی آن و جِتّْ رِمّون را با نواحی آن، یعنی چهار شهر.
|
|
\v 25 و از نصف سبط مَنَسَّی تَعْنَك را با نواحی آن و جَتّْ رِمّون را با نواحی آن، یعنی دو شهر دادند.
|
|
\v 26 تمامی شهرهای قبایل بقیۀ بنی‌قهات با نواحی آنها ده بود.
|
|
\v 27 و به بنی‌جَرْشون كه از قبایل لاویان بودند از نصف سبط مَنَسَّی جولان را در باشان كه شهر ملجای قاتلان است با نواحی آن و بَعَشْتَرَه را با نواحی آن، یعنی دو شهر دادند.
|
|
\v 28 و از سبط یساكار قِشْیون را با نواحی آن و دابَره را با نواحی آن.
|
|
\v 29 و یرْمُوت را با نواحی آن و عین‌جَنّیم را با نواحی آن، یعنی چهار شهر.
|
|
\v 30 و از سبط اشیر، مِشْآل را با نواحی آن و عَبْدون را با نواحی آن.
|
|
\v 31 و حَلْقات را با نواحی آن و رَحوب را با نواحی آن، یعنی چهار شهر.
|
|
\v 32 و از سبط نَفْتالی قادش را در جلیل كه شهر ملجای قاتلان است با نواحی آن و حَمّوت دور را با نواحی آن و قَرْتان را، یعنی سه شهر دادند.
|
|
\v 33 و تمامی شهرهای جَرْشونیان بر حسب قبایل ایشان سیزده شهر بود با نواحی آنها.
|
|
\v 34 و به قبایل بنی‌مراری كه از لاویان باقی مانده بودند، از سبط زَبُولُون یقْنَعام را با نواحی آن و قَرته را با نواحی آن.
|
|
\v 35 و دِمنه را با نواحی آن ونَحَلال را با نواحی، یعنی چهار شهر.
|
|
\v 36 و از سبط رؤبین، باصَر را با نواحی آن و یهْصَه را با نواحی آن.
|
|
\v 37 و قَدیموت را با نواحی آن و مَیفَعَۀ را با نواحی آن، یعنی چهار شهر.
|
|
\v 38 و از سبط جاد راموت را در جِلْعاد كه شهر ملجای قاتلان است با نواحی آن و مَحَنایم را با نواحی آن.
|
|
\v 39 و حَشْبُون را با نواحی آن و یعْزیر را با نواحی آن؛ همۀ این شهرها چهار می‌باشد.
|
|
\v 40 همۀ اینها شهرهای بنی‌مراری برحسب قبایل ایشان بود، یعنی بقیۀ قبایل لاویان و قرعۀ ایشان دوازده شهر بود.
|
|
\v 41 و جمیع شهرهای لاویان در میان ملك بنی‌اسرائیل چهل و هشت شهر با نواحی آنها بود.
|
|
\v 42 این شهرها هر یكی با نواحی آن به هر طرفش بود، و برای همۀ این شهرها چنین بود.
|
|
\v 43 پس خداوند تمامی زمین را كه برای پدران ایشان قسم خورده بود كه به ایشان بدهد به اسرائیل داد، و آن را به تصرف آورده، در آن ساكن شدند.
|
|
\v 44 و خداوند ایشان را از هر طرف آرامی داد چنانكه به پدران ایشان قسم خورده بود، و احدی از دشمنان ایشان نتوانست با ایشان مقاومت نماید، زیرا كه خداوند جمیع دشمنان ایشان را به دست ایشان سپرده بود.
|
|
\v 45 و از جمیع سخنان نیكویی كه خداوند به خاندان اسرائیل گفته بود، سخنی به زمین نیفتاد بلكه همه واقع شد.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 22
|
|
\p
|
|
\v 1 آنگاه یوشع رؤبینیان و جادیان و نصف سبط مَنَسَّی را خوانده،
|
|
\v 2 به ایشان گفت: «شما هر چه موسی بندۀ خداوند به شما امر فرموده بود، نگاه داشتید، و كلام مرا از هر چه به‌شما امر فرموده‌ام، اطاعت نمودید.
|
|
\v 3 و برادران خود را در این ایام طویل تا امروز ترك نكرده، وصیتی را كه یهُوَه، خدای شما، امر فرموده بود، نگاه داشته‌اید.
|
|
\v 4 و الا´ن یهُوَه خدای شما به برادران شما آرامی داده است، چنانكه به ایشان گفته بود. پس حال به خیمه‌های خود و به زمین ملكّیت خود كه موسی بندۀ خداوند از آن طرف اُرْدُن به شما داده است بازگشته، بروید.
|
|
\v 5 اما بدقت متوجه شده، امر و شریعتی را كه موسی بندۀ خداوند به شما امر فرموده است به جا آورید، تا یهُوَه، خدای خود، را محبت نموده، به تمامی طریقهای او سلوك نمایید، و اوامر او را نگاه داشته، به او بچسبید و او را به تمامی دل و تمامی جان خود عبادت نمایید.»
|
|
\v 6 پس یوشع ایشان را بركت داده، روانه نمود و به خیمه‌های خود رفتند.
|
|
\v 7 و به نصف سبط مَنَسَّی، موسی مِلك در باشان داده بود، و به نصف دیگر، یوشع در این طرف اُرْدُن به سمت مغرب در میان برادران ایشان مِلك داد. و هنگامی كه یوشع ایشان را به خیمه‌های ایشان روانه می‌كرد، ایشان را بركت داد.
|
|
\v 8 و ایشان را مخاطب ساخته، گفت: «با دولت بسیار و با مواشی بی‌شمار، با نقره و طلا و مس و آهن و لباس فراوان به خیمه‌های خود برگردید، و غنیمت دشمنان خود را با برادران خویش تقسیم نمایید.»
|
|
\v 9 پس بنی‌رؤبین و بنی‌جاد و نصف سبط مَنَسَّی از نزد بنی‌اسرائیل از شیلوه كه در زمین كنعان است برگشته، روانه شدند تا به زمین جِلْعاد، و به زمین ملك خود كه آن را به واسطۀ موسی برحسب فرمان خداوند به تصرف آورده بودند، بروند.
|
|
\v 10 و چون به حوالی اُرْدُن كه در زمین كنعان است رسیدند، بنی‌رؤبین و بنی‌جاد و نصف سبط مَنَسَّی در آنجا به كنار اُرْدُن مذبحی بنا نمودند، یعنی مذبح عظیم‌المنظری.
|
|
\v 11 و بنی‌اسرائیل خبر این را شنیدند كه اینك بنی‌رؤبین و بنی‌جاد و نصف سبط مَنَسَّی، به مقابل زمین كنعان، در حوالی اُرْدُن، بر كناری كه از آن بنی‌اسرائیل است، مذبحی بنا كرده‌اند.
|
|
\v 12 پس چون بنی‌اسرائیل این را شنیدند، تمامی جماعت بنی‌اسرائیل در شیلوه جمع شدند تا برای مقاتلۀ ایشان برآیند.
|
|
\v 13 و بنی‌اسرائیل فینحاس بن‌العازار كاهن را نزد بنی‌رؤبین و بنی جاد و نصف سبط مَنَسَّی به زمین جِلْعاد فرستادند.
|
|
\v 14 و با او ده رئیس، یعنی یك رئیس از هر خاندان آبای از جمیع اسباط اسرائیل را كه هر یكی از ایشان رئیس خاندان آبای ایشان از قبایل بنی‌اسرائیل بودند.
|
|
\v 15 پس ایشان نزد بنی‌رؤبین و بنی‌جاد و نصف سبط مَنَسَّی به زمین جِلْعاد آمدند و ایشان را مخاطب ساخته، گفتند:
|
|
\v 16 « تمامی جماعت خداوند چنین می‌گویند: این چه فتنه است كه بر خدای اسرائیل انگیخته‌اید كه امروز از متابعت خداوند برگشته‌اید و برای خود مذبحی ساخته، امروز از خداوند متمرد شده‌اید؟
|
|
\v 17 آیا گناه فغور برای ما كم است كه تا امروز خود را از آن طاهر نساخته‌ایم، اگر چه وبا در جماعت خداوند عارض شد.
|
|
\v 18 شما امروز از متابعت خداوند برگشته‌اید. و واقع خواهد شد چون شما امروز از خداوند متمرد شده‌اید كه او فردا بر تمامی‌جماعت اسرائیل غضب خواهد نمود.
|
|
\v 19 و لیكن اگر زمین ملكّیت شما نجس است، پس به زمین ملكّیت خداوند كه مسكن خداوند در آن ساكن است عبور نمایید، و در میان ما ملك بگیرید و از خداوند متمرد نشوید، و از ما نیز متمرد نشوید، در این كه مذبحی برای خود سوای مذبح یهُوَه خدای ما بنا كنید.
|
|
\v 20 آیا عَخان بن‌زارَح دربارۀ چیز حرام خیانت نورزید؟ پس بر تمامی جماعت اسرائیل غضب آمد، و آن شخص در گناه خود تنها هلاك نشد.»
|
|
\v 21 آنگه بنی‌رؤبین و بنی‌جاد و نصف سبط مَنَسَّی در جواب رؤسای قبایل اسرائیل گفتند:
|
|
\v 22 « یهُوَه خدای خدایان! یهُوَه خدای خدایان! او می‌داند و اسرائیل خواهند دانست اگر این كار از راه تمرد یا از راه خیانت بر خداوند بوده باشد، امروز ما را خلاصی مده،
|
|
\v 23 كه برای خود مذبحی ساخته‌ایم تا از متابعت خداوند برگشته، قربانی سوختنی و هدیۀ آردی بر آن بگذرانیم، و ذبایح سلامتی بر آن بنماییم؛ خود خداوند بازخواست بنماید.
|
|
\v 24 بلكه این كار را از راه احتیاط و هوشیاری كرده‌ایم، زیرا گفتیم شاید در وقت آینده پسران شما به پسران ما بگویند شما را با یهُوَه خدای اسرائیل چه علاقه است؟
|
|
\v 25 چونكه خداوند اُرْدُن را در میان ما و شما ای بنی‌رؤبین و بنی‌جاد حد گذارده است. پس شما را در خداوند بهره‌ای نیست و پسران شما پسران ما را از ترس خداوند باز خواهند داشت.
|
|
\v 26 پس گفتیم برای ساختن مذبحی به جهت خود تدارك ببینیم، نه برای قربانی سوختنی و نه برای ذبیحه،
|
|
\v 27 بلكه تا در میان ما و شما و در میان نسلهای مابعد از ما شاهد باشد تا عبادت خداوند را به حضور او با قربانی‌های سوختنی و ذبایح سلامتی خود به جا آوریم، تا در زمان آینده پسران شما به پسران ما نگویند كه شما را در خداوند هیچ بهره‌ای نیست.
|
|
\v 28 پس گفتیم اگر در زمان آینده به ما و به نسلهای ما چنین بگویند، آنگاه ما خواهیم گفت، نمونه مذبح خداوند را ببینید كه پدران ما ساختند نه برای قربانی سوختنی و نه برای ذبیحه، بلكه تا در میان ما و شما شاهد باشد.
|
|
\v 29 حاشا از ما كه از خداوند متمرد شده، امروز از متابعت خداوند برگردیم، و مذبحی برای قربانی سوختنی و هدیۀ آردی و ذبیحه سوای مذبح یهُوَه، خدای ما كه پیش روی مسكن اوست، بسازیم.»
|
|
\v 30 و چون فینحاس كاهن و سروران جماعت و رؤسای قبایل اسرائیل كه با وی بودند، سخنی را كه بنی‌رؤبین و بنی‌جاد و بنی‌مَنَسّی گفته بودند، شنیدند، در نظر ایشان پسند آمد.
|
|
\v 31 و فینحاس بن‌العازار كاهن به بنی‌رؤبین و بنی‌جاد و بنی‌مَنَسَّی گفت: «امروز دانستیم كه خداوند در میان ماست، چونكه این خیانت را بر خداوند نورزیده‌اید؛ پس الا´ن بنی‌اسرائیل را از دست خداوند خلاصی دادید.»
|
|
\v 32 پس فینحاس بن‌العازار كاهن و سروران از نزد بنی‌رؤبین و بنی‌جاد از زمین جِلْعاد به زمین كنعان، نزد بنی‌اسرائیل برگشته، این خبر را به ایشان رسانیدند.
|
|
\v 33 و این كار به نظر بنی‌اسرائیل پسند آمد و بنی‌اسرائیل خدا را متبارك خواندند، و دربارۀ برآمدن برای مقاتلۀ ایشان تا زمینی را كه بنی‌رؤبین و بنی‌جاد در آن ساكن بودند خراب نمایند، دیگر سخن نگفتند.
|
|
\v 34 و بنی‌رؤبین و بنی‌جاد آن مذبح را عید نامیدند، زیرا كه آن درمیان ما شاهد است كه یهُوَه خداست.
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 23
|
|
\p
|
|
\v 1 و واقع شد بعد از روزهای بسیار چون خداوند اسرائیل را از جمیع دشمنان ایشان از هر طرف آرامی داده بود، و یوشع پیر و سالخورده شده بود.
|
|
\v 2 كه یوشع جمیع اسرائیل را با مشایخ و رؤسا و داوران و ناظران ایشان طلبیده، به ایشان گفت: «من پیر و سالخورده شده‌ام.
|
|
\v 3 و شما هرآنچه یهُوَه، خدای شما به همۀ این طوایف به خاطر شما كرده است، دیده‌اید، زیرا یهُوَه، خدای شما اوست كه برای شما جنگ كرده است.
|
|
\v 4 اینك این طوایف را كه باقی مانده‌اند از اُرْدُن و جمیع طوایف را كه مغلوب ساخته‌ام تا دریای بزرگ، به سمت مغرب آفتاب برای شما به قرعه تقسیم كرده‌ام تا میراث اسباط شما باشند.
|
|
\v 5 و یهُوَه، خدای شما اوست كه ایشان را از حضور شما رانده، ایشان را از پیش روی شما بیرون می‌كند، و شما زمین ایشان را در تصرف خواهید آورد، چنانكه یهُوَه خدای شما به شما گفته است.
|
|
\v 6 پس بسیار قوی باشید و متوجه شده، هر چه در سفر تورات موسی مكتوب است، نگاه دارید و به طرف چپ یا راست از آن تجاوز منمایید.
|
|
\v 7 تا به این طوایفی كه در میان شما باقی مانده‌اند داخل نشوید، و نامهای خدایان ایشان را ذكر ننمایید، و قسم نخورید و آنها را عبادت منمایید و سجده نكنید.
|
|
\v 8 بلكه به یهُوَه، خدای خود بچسبید چنانكه تا امروز كرده‌اید.
|
|
\v 9 زیرا خداوند طوایف بزرگ و زورآور را از پیش روی شما بیرون كرده است، و اما با شما كسی را تا امروز یارای مقاومت نبوده است.
|
|
\v 10 یك نفر از شما هزار را تعاقب خواهد نمود زیرا كه یهُوَه، خدای شما، اوست كه برای شما جنگ می‌كند، چنانكه به شما گفته است.
|
|
\v 11 پس بسیار متوجه شده، یهُوَه خدای خود را محبت نمایید.
|
|
\v 12 و اما اگر برگشته، با بقیۀ این طوایفی كه در میان شما مانده‌اند بچسبید و با ایشان مصاهرت نمایید، و به ایشان درآیید و ایشان به شما درآیند،
|
|
\v 13 یقیناً بدانید كه یهُوَه خدای شما این طوایف را از حضور شما دیگر بیرون نخواهد كرد، بلكه برای شما دام و تله و برای پهلوهای شما تازیانه و در چشمان شما خار خواهنـد بود، تا وقتـی كه از این زمیـن نیكو كه یهُوَه خدای شما، به شما داده است، هلاك شویـد.
|
|
\v 14 « و اینك من امروز به طریق اهل تمامی زمین می‌روم. و به تمامی دل و به تمامی جان خود می‌دانید كه یك چیز از تمام چیزهای نیكو كه یهُوَه، خدای شما دربارۀ شما گفته است به زمین نیفتاده، بلكه همه‌اش واقع شده است، و یك حرف از آن به زمین نیفتاده.
|
|
\v 15 و چنین واقع خواهد شد كه چنانكه همه چیزهای نیكو كه یهُوَه، خدای شما به شما گفته بود برای شما واقع شده است، همچنان خداوند همه چیزهای بد را بر شما عارض خواهد گردانید، تا شما را از این زمین نیكو كه یهُوَه، خدای شما به شما داده است، هلاك سازد.
|
|
\v 16 اگر از عهد یهُوَه، خدای خود، كه به شما امر فرموده است، تجاوز نمایید، و رفته، خدایان دیگر را عبادت نمایید، و آنها را سجده كنید، آنگاه غضب خداوند بر شما افروخته خواهد شد، و از این زمین نیكو كه به شما داده است به زودی هلاك خواهید شد.»
|
|
|
|
\s5
|
|
\c 24
|
|
\p
|
|
\v 1 و یوشع تمامی اسباط اسرائیل را در شكیم جمع كرد، و مشایخ اسرائیل و رؤسا و داوران و ناظران ایشان را طلبیده، به حضور خدا حاضر شدند.
|
|
\v 2 و یوشع به تمامی قوم گفت كه «یهُوَه خدای اسرائیل چنین می‌گوید كه پدران شما، یعنی طارح پدر ابراهیم و پدر ناحور، در زمان قدیم به آن طرف نهر ساكن بودند، و خدایان غیر را عبادت می‌نمودند.
|
|
\v 3 و پدر شما ابراهیم را از آن طرف نهر گرفته، در تمامی زمین كنعان گردانیدم، و ذریت او را زیاد كردم و اسحاق را به او دادم.
|
|
\v 4 و یعقوب و عیسو را به اسحاق دادم، و كوه سَعیر را به عیسو دادم تا ملكّیت او بشود، و یعقوب و پسرانش به مصر فرود شدند.
|
|
\v 5 و موسی و هارون را فرستاده، مصر را به آنچه در وسط آن كردم، مبتلا ساختم؛ پس شما را از آن بیرون آوردم.
|
|
\v 6 « و چون پدران شما را از مصر بیرون آوردم و به دریا رسیدید، مصریان با ارابه‌ها و سواران، پدران شما را تا بحر قلزم تعاقب نمودند.
|
|
\v 7 و چون نزد خداوند فریاد كردند، او در میان شما و مصریان تاریكی گذارد، و دریا را بر ایشان آورده، ایشان را پوشانید، و چشمان شما آنچه را در مصر كردم دید. پس روزهای بسیار در بیابان ساكن می‌بودید.
|
|
\v 8 پس شما را در زمین اَموریانی كه به آن طرف اُرْدُن ساكن بودند آوردم، و با شما جنگ كردند، و ایشان را به دست شما تسلیم نمودم، و زمین ایشان را در تصرف آوردید، و ایشان را از حضور شما هلاك ساختم.
|
|
\v 9 و بالاق بن‌صفورملك موآب برخاسته، با اسرائیل جنگ كرد و فرستاده، بلعام بن‌بعور را طلبید تا شما را لعنت كند.
|
|
\v 10 و نخواستم كه بلعام را بشنوم؛ لهذا شما را بركت همی داد و شما را از دست او رهانیدم.
|
|
\v 11 و از اُرْدُن عبور كرده، به اریحا رسیدید، و مردان اریحا یعنی اموریان و فَرِزّیان و كنعانیان و حِتّیان و جَرْجاشیان و حِوّیان و یبوسیان با شما جنگ كردند، و ایشان را به دست شما تسلیم نمودم.
|
|
\v 12 و زنبور را پیش شما فرستاده، ایشان، یعنی دو پادشاه اَموریان را از حضور شما براندم، نه به شمشیر و نه به كمان شما.
|
|
\v 13 و زمینی كه در آن زحمت نكشیدید، و شهرهایی را كه بنا ننمودید، به شما دادم كه در آنها ساكن می‌باشید و از تاكستانها و باغات زیتون كه نكاشتید، می‌خورید.
|
|
\v 14 پس الا´ن از یهُوَه بترسید، و او را به خلوص و راستی عبادت نمایید، و خدایانی را كه پدران شما به آن طرف نهر و در مصر عبادت نمودند از خود دور كرده، یهُوَه را عبادت نمایید.
|
|
\v 15 و اگر در نظر شما پسند نیاید كه یهُوَه را عبادت نمایید، پس امروز برای خود اختیار كنید كه را عبادت خواهید نمود، خواه خدایانی را كه پدران شما كه به آن طرف نهر بودند عبادت نمودند، خواه خدایان اَموریانی را كه شما در زمین ایشان ساكنید، و اما من و خاندان من، یهُوَه را عبادت خواهیم نمود.»
|
|
\v 16 آنگاه قوم در جواب گفتند: «حاشا از ما كه یهُوَه را ترك كرده، خدایان غیر را عبادت نماییم.
|
|
\v 17 زیرا كه یهُوَه، خدای ما، اوست كه ما و پدران ما را از زمین مصر از خانۀ بندگی بیرون آورد، و این‌آیات بزرگ را در نظر ما نمود، و ما را در تمام راه كه رفتیم و در تمامی طوایفی كه از میان ایشان گذشتیم، نگاه داشت.
|
|
\v 18 و یهُوَه تمامی طوایف، یعنی اَموریانی را كه در این زمین ساكن بودند از پیش روی ما بیرون كرد، پس ما نیز یهُوَه را عبادت خواهیم نمود، زیرا كه او خدای ماست.»
|
|
\v 19 پس یوشع به قوم گفت: «نمی‌توانید یهُوَه را عبادت كنید زیرا كه او خدای قدوس است و او خدای غیور است كه عصیان و گناهان شما را نخواهد آمرزید.
|
|
\v 20 اگر یهُوَه را ترك كرده، خدایان غیر را عبادت نمایید، آنگاه او خواهد برگشت و به شما ضرر رسانیده، بعد از آنكه به شما احسان نموده است، شما را هلاك خواهد كرد.»
|
|
\v 21 قوم به یوشع گفتند: «نی بلكه یهُوَه را عبادت خواهیم نمود.»
|
|
\v 22 یوشع به قوم گفت: «شما برخود شاهد هستید كه یهُوَه را برای خود اختیار نموده‌اید تا او را عبادت كنید.» گفتند: «شاهد هستیم.»
|
|
\v 23 (گفت): «پس الا´ن خدایان غیر را كه در میان شما هستند دور كنید، و دلهای خود را به یهُوَه، خدای اسرائیل، مایل سازید.»
|
|
\v 24 قوم به یوشع گفتند: «یهُوَه خدای خود را عبادت خواهیم نمود و آواز او را اطاعت خواهیم كرد.»
|
|
\v 25 پس در آن روز یوشع با قوم عهد بست و برای ایشان فریضه و شریعتی در شكیم قرار داد.
|
|
\v 26 و یوشع این سخنان را در كتاب تورات خدا نوشت و سنگی بزرگ گرفته، آن را در آنجا زیر درخت بلوطی كه نزد قدس خداوند بود برپا داشت.
|
|
\v 27 و یوشع به تمامی قوم گفت: «اینك این‌سنگ برای ما شاهد است، زیرا كه تمامی سخنان خداوند را كه به ما گفت، شنیده است؛ پس برای شما شاهد خواهد بود، مبادا خدای خود را انكار نمایید.»
|
|
\v 28 پس یوشع، قوم یعنی هر كس را به ملك خود روانه نمود.
|
|
\v 29 و بعد از این امور واقع شد كه یوشع بن‌نون، بندۀ خداوند ، چون صد و ده ساله بود، مرد.
|
|
\v 30 و او را در حدود ملك خودش در تِمْنَه سارح كه در كوهستان افرایم به طرف شمال كوه جاعش است، دفن كردند.
|
|
\v 31 و اسرائیل در همۀ ایام یوشع و همۀ روزهای مشایخی كه بعد از یوشع زنده ماندند و تمام عملی كه خداوند برای اسرائیل كرده بود دانستند، خداوند را عبادت نمودند.
|
|
\v 32 و استخوانهای یوسف را كه بنی‌اسرائیل از مصر آورده بودنـد در شكیم، در حصۀ زمینی كه یعقوب از بنی‌حمور، پدر شكیم به صد قسیطه خریده بود، دفن كردند، و آن ملك بنی‌یوسف شد.
|
|
\v 33 و العازار بن‌هارون مرد، و او را در تل پسرش فینحاس كه در كوهستان افرایم به او داده شد، دفن كردند.
|