See in Reader
1382 lines
259 KiB
Plaintext
1382 lines
259 KiB
Plaintext
\id EXO Unlocked Literal Bible
|
||
\ide UTF-8
|
||
\h سفر خروج
|
||
\toc1 سفر خروج
|
||
\toc2 سفر خروج
|
||
\toc3 exo
|
||
\mt1 سفر خروج
|
||
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 1
|
||
\p
|
||
\v 1 و این است نامهای پسران اسرائیل كه به‌مصر آمدند، هر كس با اهل خانه‌اش همراه یعقوب آمدند:
|
||
\v 2 رؤبین و شمعون و لاوی و یهودا،
|
||
\v 3 یساكار و زبولون و بنیامین،
|
||
\v 4 و دان و نفتالی، و جاد و اشیر.
|
||
\v 5 و همۀ نفوسی كه از صُلب یعقوب پدید آمدند هفتاد نفر بودند. و یوسف در مصر بود.
|
||
\v 6 و یوسف و همۀ برادرانش، و تمامی آن طبقه مردند.
|
||
\v 7 و بنی‌اسرائیل بارور و منتشر شدند، و كثیر و بی‌نهایت زورآور گردیدند و زمین از ایشان پر گشت.
|
||
\v 8 اما پادشاهی دیگر بر مصر برخاست كه یوسف را نشناخت،
|
||
\v 9 و به قوم خود گفت: «همانا قوم بنی‌اسرائیل از ما زیاده و زورآورترند.
|
||
\v 10 بیایید با ایشان به حكمت رفتار كنیم، مبادا كه زیاد شوند. و واقع شود كه چون جنگ پدید آید، ایشان نیز با دشمنان ما همداستان شوند، و با ما جنگ كرده، از زمین بیرون روند.»
|
||
\v 11 پس سركاران بر ایشان گماشتند، تا ایشان را به كارهای دشوار ذلیل سازند، و برای فرعون شهرهای خزینه، یعنی فیتوم و رَعمسیس را بنا كردند.
|
||
\v 12 لیكن چندانكه بیشتر ایشان را ذلیل ساختند، زیادتر متزاید و منتشر گردیدند، و از بنی‌اسرائیل احتراز می‌نمودند.
|
||
\v 13 و مصریان از بنی‌اسرائیل به ظلم خدمت گرفتند.
|
||
\v 14 و جانهای ایشان را به بندگی سخت، به گل‌كاری وخشت‌سازی و هر گونه عمل صحرایی، تلخ ساختندی. و هر خدمتی كه بر ایشان نهادندی به ظلم می‌بود.
|
||
\v 15 و پادشاه مصر به قابله‌های عبرانی كه یكی را شِفرَه و دیگری را فُوعَه نام بود، امر كرده،
|
||
\v 16 گفت: «چون قابله‌گری برای زنان عبرانی بكنید، و بر سنگها نگاه كنید. اگر پسر باشد او را بكُشید، و اگر دختر بود زنده بماند.»
|
||
\v 17 لكن قابله‌ها از خدا ترسیدند، و آنچه پادشاه مصر بدیشان فرموده بود نكردند، بلكه پسران را زنده گذاردند.
|
||
\v 18 پس پادشاه مصر قابله‌ها را طلبیده، بدیشان گفت: «چرا این كار را كردید، و پسران را زنده گذاردید؟»
|
||
\v 19 قابله‌ها به فرعون گفتند: «از این سبب كه زنان عبرانی چون زنان مصری نیستند، بلكه زورآورند، و قبل از رسیدن قابله می‌زایند.»
|
||
\v 20 و خدا با قابله‌ها احسان نمود، و قوم كثیر شدند، و بسیار توانا گردیدند.
|
||
\v 21 و واقع شد چونكه قابله‌ها از خدا ترسیدند، خانه‌ها برای ایشان بساخت.
|
||
\v 22 و فرعون قوم خود را امر كرده، گفت: «هر پسری كه زاییده شود به نهر اندازید، و هر دختری را زنده نگاه دارید.»
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 2
|
||
\p
|
||
\v 1 و شخصی از خاندان لاوی رفته، یكی از دختران لاوی را به زنی گرفت.
|
||
\v 2 و آن زن حامله شده، پسری بزاد. و چون او را نیكومنظردید، وی را سه ماه نهان داشت.
|
||
\v 3 و چون نتوانست او را دیگر پنهان دارد، تابوتی از نی برایش گرفت، و آن را به قیر و زِفت اندوده، طفل را در آن نهاد، و آن را در نیزار به كنار نهر گذاشت.
|
||
\v 4 و خواهرش از دور ایستاد تا بداند او را چه می‌شود.
|
||
\v 5 و دختر فرعون برای غسل به نهر فرود آمد. و كنیزانش به كنار نهر می‌گشتند. پس تابوت را در میان نیزار دیده، كنیزك خویش را فرستاد تا آن را بگیرد.
|
||
\v 6 و چون آن را بگشاد، طفل را دید و اینك پسری گریان بود. پس دلش بر وی بسوخت و گفت: «این از اطفال عبرانیان است.»
|
||
\v 7 و خواهر وی به دختر فرعون گفت: «آیا بروم و زنی شیرده را از زنان عبرانیان نزدت بخوانم تا طفل را برایت شیر دهد؟»
|
||
\v 8 دختر فرعون به وی گفت: «برو.» پس آن دختر رفته، مادر طفل را بخواند.
|
||
\v 9 و دختر فرعون گفت: «این طفل را ببَر و او را برای من شیر بده و مزد تو را خواهم داد.» پس آن زن طفل را برداشته، بدو شیر می‌داد.
|
||
\v 10 و چون طفل نمو كرد، وی را نزد دختر فرعون برد، و او را پسر شد. و وی را موسی نام نهاد زیرا گفت: «او را از آب كشیدم.»
|
||
\v 11 و واقع شد در آن ایام كه چون موسی بزرگ شد، نزد برادران خود بیرون آمد، و به كارهای دشوار ایشان نظر انداخته، شخصی مصری را دید كه شخصی عبرانی را كه از برادران او بود، می‌زند.
|
||
\v 12 پس به هر طرف نظر افكنده، چون كسی را ندید، آن مصری را كشت، و او را در ریگ پنهان‌ساخت.
|
||
\v 13 و روز دیگر بیرون آمد، كه ناگاه دو مرد عبرانی منازعه می‌كنند، پس به ظالم گفت: «چرا همسایۀ خود را می‌زنی.»
|
||
\v 14 گفت: «كیست كه تو را بر ما حاكم یا داور ساخته است؟ مگر تو می‌خواهی مرا بكشی چنانكه آن مصری را كشتی؟» پس موسی ترسید و گفت: «یقیناً این امر شیوع یافته است.»
|
||
\v 15 و چون فرعون این ماجرا را بشنید، قصد قتل موسی كرد. و موسی از حضور فرعون فرار كرده، در زمین مدیان ساكن شد؛ و بر سر چاهی بنشست.
|
||
\v 16 و كاهن مدیان را هفت دختر بود كه آمدند و آب كشیده، آبخورها را پر كردند، تا گلۀ پدر خویش را سیراب كنند.
|
||
\v 17 و شبانان نزدیك آمدند، تا ایشان را دور كنند. آنگاه موسی برخاسته، ایشان را مدد كرد، و گلۀ ایشان را سیراب نمود.
|
||
\v 18 و چون نزد پدر خود رعوئیل آمدند، او گفت: «چگونه امروز بدین زودی برگشتید؟»
|
||
\v 19 گفتند: «شخصی مصری ما را از دست شبانان رهایی داد، و آب نیز برای ما كشیده، گله را سیراب نمود.»
|
||
\v 20 پس به دختران خود گفت: «او كجاست؟ چرا آن مرد را ترك كردید؟ وی را بخوانید تا نان خورَد.»
|
||
\v 21 و موسی راضی شد كه با آن مرد ساكن شود. و او دختر خود، صفوره را به موسی داد.
|
||
\v 22 و آن زن پسری زایید، و (موسی) او را جِرشون نام نهاد، چه گفت: «در زمین بیگانه نزیل شدم.»
|
||
\v 23 و واقع شد بعد از ایام بسیار كه پادشاه مصر بمرد، و بنی‌اسرائیل به سبب بندگی آه كشیده، استغاثه كردند، و نالۀ ایشان به سبب بندگی نزد خدا برآمد.
|
||
\v 24 و خدا نالۀ ایشان را شنید، و خداعهد خود را با ابراهیم و اسحاق و یعقوب بیاد آورد.
|
||
\v 25 و خدا بر بنی‌اسرائیل نظر كرد و خدا دانست.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 3
|
||
\p
|
||
\v 1 و اما موسی گلۀ پدر زن خود، یترون، كاهن مدیان را شبانی می‌كرد؛ و گله را بدان طرف صحرا راند و به حوریب كه جبل‌الله باشد آمد.
|
||
\v 2 و فرشتۀ خداوند در شعلۀ آتش از میان بوته‌ای بر وی ظاهر شد. و چون او نگریست، اینك آن بوته به آتش مشتعل است اما سوخته نمی‌شود.
|
||
\v 3 و موسی گفت: «اكنون بدان طرف شوم، و این امر غریب را ببینم، كه بوته چرا سوخته نمی‌شود.»
|
||
\v 4 چون خداوند دید كه برای دیدن مایل بدان سو می‌شود، خدا از میان بوته به وی ندا درداد و گفت: «ای موسی! ای موسی!» گفت: «لبیك.»
|
||
\v 5 گفت: «بدین جا نزدیك میا، نعلین خود را از پایهایت بیرون كن، زیرا مكانی كه در آن ایستاده‌ای زمین مقدس است.»
|
||
\v 6 و گفت: «من هستم خدای پدرت، خدای ابراهیم، و خدای اسحاق، و خدای یعقوب.»آنگاه موسی روی خود را پوشانید، زیرا ترسید كه به خدا بنگرد.
|
||
\v 7 و خداوند گفت: «هر آینه مصیبت قوم خود را كه در مصرند دیدم، و استغاثۀ ایشان را از دست سركاران ایشان شنیدم، زیرا غمهای ایشان را می‌دانم.
|
||
\v 8 و نزول كردم تا ایشان را از دست مصریان خلاصی دهم، و ایشان را از آن زمین به زمین نیكو و وسیع برآورم، به زمینی كه به شیر و شهد جاری است، به مكان كنعانیان و حِتّیان و اَموریان و فَرِزِّیان و حِوّیان ویبوسیان.
|
||
\v 9 و الا´ن اینك استغاثۀ بنی‌اسرائیل نزد من رسیده است، و ظلمی را نیز كه مصریان بر ایشان می‌كنند، دیده‌ام.
|
||
\v 10 پس اكنون بیا تا تو را نزد فرعون بفرستم، و قوم من، بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آوری.»
|
||
\v 11 موسی به خدا گفت: «من كیستم كه نزد فرعون بروم، و بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورم؟»
|
||
\v 12 گفت: «البته با تو خواهم بود. و علامتی كه من تو را فرستاده‌ام، این باشد كه چون قوم را از مصر بیرون آوردی، خدا را بر این كوه عبادت خواهید كرد.»
|
||
\v 13 موسی به خدا گفت: «اینك چون من نزد بنی‌اسرائیل برسم، و بدیشان گویم خدای پدران شما مرا نزد شما فرستاده است، و از من بپرسند كه نام او چیست، بدیشان چه گویم؟»
|
||
\v 14 خدا به موسی گفت: «هستم آنكه هستم.» و گفت: «به بنی‌اسرائیل چنین بگو: اهْیه (هستم) مرا نزد شما فرستاد.»
|
||
\v 15 و خدا باز به موسی گفت: «به بنی‌اسرائیل چنین بگو، یهوه خدای پدران شما، خدای ابراهیم و خدای اسحاق و خدای یعقوب، مرا نزد شما فرستاده. این است نام من تا ابدالا´باد، و این است یادگاری من نسلاً بعد نسل.
|
||
\v 16 برو و مشایخ بنی‌اسرائیل را جمع كرده، بدیشان بگو: یهوه خدای پدران شما، خدای ابراهیم و اسحاق و یعقوب، به من ظاهر شده، گفت: هر آینه از شما و از آنچه به شما در مصر كرده‌اند، تفقد كرده‌ام،
|
||
\v 17 و گفتم شما را از مصیبت مصر بیرون خواهم آورد، به زمین كنعانیان و حتیان و اموریان و فرزیان و حویان و یبوسیان، به زمینی كه به شیر و شهد جاری است.
|
||
\v 18 و سخن تو را خواهند شنید، و تو با مشایخ اسرائیل، نزد پادشاه مصربروید، و به وی گویید: یهوه خدای عبرانیان ما را ملاقات كرده است. و الا´ن سفر سه روزه به صحرا برویم، تا برای یهوه خدای خود قربانی بگذرانیم.
|
||
\v 19 و من می‌دانم كه پادشاه مصر شما را نمی‌گذارد بروید، و نه هم به دست زورآور.
|
||
\v 20 پس دست خود را دراز خواهم كرد، و مصر را به همۀ عجایب خود كه در میانش به ظهور می‌آورم خواهم زد، و بعد از آن شما را رها خواهد كرد.
|
||
\v 21 و این قوم را در نظر مصریان مكرّم خواهم ساخت، و واقع خواهد شد كه چون بروید تهی دست نخواهید رفت.
|
||
\v 22 بلكه هر زنی از همسایۀ خود و مهمانِ خانۀ خویش آلات نقره و آلات طلا و رخت خواهد خواست، و به پسران و دختران خود خواهید پوشانید، و مصریان را غارت خواهید نمود.»
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 4
|
||
\p
|
||
\v 1 و موسی در جواب گفت: «همانا مرا تصدیق نخواهند كرد، و سخن مرا نخواهند شنید، بلكه خواهند گفت یهوه بر تو ظاهر نشده است.»
|
||
\v 2 پس خداوند به وی گفت: «آن چیست در دست تو؟» گفت: «عصا.»
|
||
\v 3 گفت: «آن را بر زمین بینداز.» و چون آن را به زمین انداخت، ماری گردید و موسی از نزدش گریخت.
|
||
\v 4 پس خداوند به موسی گفت: «دست خود را دراز كن و دُمش را بگیر.» پس دست خود را دراز كرده، آن را بگرفت، كه در دستش عصا شد.
|
||
\v 5 «تا آنكه باور كنند كه یهوه خدای پدران ایشان، خدای ابراهیم، خدای اسحاق، و خدای یعقوب، به تو ظاهر شد.»
|
||
\v 6 و خداوند دیگرباره وی را گفت: «دست خود را در گریبان خود بگذار.» چون دست به‌گریبان خود برد، و آن را بیرون آورد، اینك دست او مثل برف مبروص شد.
|
||
\v 7 پس گفت: «دست خود را باز به گریبان خود بگذار.» چون دست به گریبان خود باز برد، و آن را بیرون آورد، اینك مثل سایر بدنش باز آمده بود.
|
||
\v 8 «و واقع خواهد شد كه اگر تو را تصدیق نكنند، و آواز آیت نخستین را نشنوند، همانا آواز آیت دوم را باور خواهند كرد.
|
||
\v 9 و هر گاه این دو آیت را باور نكردند و سخن تو را نشنیدند، آنگاه از آب نهر گرفته، به خشكی بریز، و آبی كه از نهر گرفتی بر روی خشكی به خون مبدل خواهد شد.»
|
||
\v 10 پس موسی به خداوند گفت: «ای خداوند، من مردی فصیح نیستم، نه در سابق و نه از وقتی كه به بندۀ خود سخن گفتی، بلكه بطیالكلام و كند زبان.»
|
||
\v 11 خداوند گفت: «كیست كه زبان به انسان داد، و گنگ و كر و بینا و نابینا را كه آفرید؟ آیا نه من كه یهوه هستم؟
|
||
\v 12 پس الا´ن برو و من با زبانت خواهم بود، و هر چه باید بگویی تو را خواهم آموخت.»
|
||
\v 13 گفت: «استدعا دارم ای خداوند كه بفرستی به دست هر كه می‌فرستی.»
|
||
\v 14 آنگاه خشم خداوند بر موسی مشتعل شد و گفت: «آیا برادرت، هارون لاوی را نمی‌دانم كه او فصیح‌الكلام است؟ و اینك او نیز به استقبال تو بیرون می‌آید، و چون تو را بیند، در دل خود شاد خواهد گردید.
|
||
\v 15 و بدو سخن خواهی گفت و كلام را به زبان وی القا خواهی كرد، و من با زبان تو و با زبان او خواهم بود، و آنچه باید بكنید شما را خواهم آموخت.
|
||
\v 16 و او برای تو به قوم سخن خواهد گفت، و او مر تو را به جای زبان خواهد بود، و تو او را به جای خدا خواهی بود.
|
||
\v 17 و این‌عصا را به دست خود بگیر كه به آن آیات را ظاهر سازی.»
|
||
\v 18 پس موسی روانه شده، نزد پدر زن خود، یترون، برگشت و به وی گفت: «بروم و نزد برادران خود كه در مصرند برگردم، و ببینم كه تا كنون زنده‌اند.» یترون به موسی گفت: «به سلامتی برو.»
|
||
\v 19 و خداوند در مدیان به موسی گفت: «روانه شده به مصر برگرد، زیرا آنانی كه در قصد جان تو بودند، مرده‌اند.»
|
||
\v 20 پس موسی زن خویش و پسران خود را برداشته، ایشان را بر الاغ سوار كرده، به زمین مصر مراجعت نمود، و موسی عصای خدا را به دست خود گرفت.
|
||
\v 21 و خداوند به موسی گفت: «چون روانه شده، به مصر مراجعت كردی، آگاه باش كه همۀ علاماتی را كه به دستت سپرده‌ام به حضور فرعون ظاهر سازی، و من دل او را سخت خواهم ساخت تا قوم را رها نكند.
|
||
\v 22 و به فرعون بگو خداوند چنین می‌گوید: اسرائیل، پسر من و نخست‌زادۀ من است،
|
||
\v 23 و به تو می‌گویم پسرم را رها كن تا مرا عبادت نماید، و اگر از رها كردنش اِبا نمایی، همانا پسر تو، یعنی نخست‌زادۀ تو را می‌كشم.»
|
||
\v 24 و واقع شد در بین راه كه خداوند در منزل بدو برخورده، قصد قتل وی نمود.
|
||
\v 25 آنگاه صِفوره سنگی تیز گرفته، غُلْفۀ پسر خود را ختنه كرد و نزد پای وی انداخته، گفت: «تو مرا شوهر خون هستی.»
|
||
\v 26 پس او وی را رها كرد. آنگاه (صفوره) گفت: «شوهر خون هستی،» به سبب ختنه.
|
||
\v 27 و خداوند به هارون گفت: «به سوی صحرا به استقبال موسی برو.» پس روانه شد و او را در جبل‌الله ملاقات كرده، او را بوسید.
|
||
\v 28 و موسی از جمیع كلمات خداوند كه او را فرستاده بود، و از همۀ آیاتی كه به وی امر فرموده بود، هارون را خبر داد.
|
||
\v 29 پس موسی و هارون رفته، كل مشایخ بنی‌اسرائیل را جمع كردند.
|
||
\v 30 و هارون همۀ سخنانی را كه خداوند به موسی فرموده بود، باز گفت، و آیات را به نظر قوم ظاهر ساخت.
|
||
\v 31 و قوم ایمان آوردند. و چون شنیدند كه خداوند از بنی‌اسرائیل تفقد نموده، و به مصیبت ایشان نظر انداخته است، به روی در افتاده، سجده كردند.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 5
|
||
\p
|
||
\v 1 و بعد از آن موسی و هارون آمده، به فرعون گفتند: «یهوه خدای اسرائیل چنین می‌گوید: قوم مرا رها كن تا برای من در صحرا عید نگاه دارند.»
|
||
\v 2 فرعون گفت: «یهوه كیست كه قول او را بشنوم و اسرائیل را رهایی دهم؟ یهوه را نمی‌شناسم و اسرائیل را نیز رها نخواهم كرد.»
|
||
\v 3 گفتند: «خدای عبرانیان ما را ملاقات كرده است، پس الا´ن سفر سه روزه به صحرا برویم، و نزد یهوه، خدای خود، قربانی بگذرانیم، مبادا ما را به وبا یا شمشیر مبتلا سازد.»
|
||
\v 4 پس پادشاه مصر بدیشان گفت: «ای موسی و هارون چرا قوم را از كارهای ایشان بازمی‌دارید؟ به شغلهای خود بروید!»
|
||
\v 5 و فرعون گفت: «اینك الا´ن اهل زمین بسیارند، و ایشان را از شغلهای ایشان بیكار می‌سازید.»
|
||
\v 6 و در آن روز، فرعون سركاران و ناظران قوم‌خود را قدغن فرموده، گفت:
|
||
\v 7 « بعد از این، كاه برای خشت سازی مثل سابق بدین قوم مدهید. خود بروند و كاه برای خویشتن جمع كنند،
|
||
\v 8 و همان حساب خشتهایی را كه پیشتر می‌ساختند، برایشان بگذارید، و از آن هیچ كم مكنید، زیرا كاهلند، و از این رو فریاد می‌كنند و می‌گویند: برویم تا برای خدای خود قربانی گذرانیم.
|
||
\v 9 و خدمت ایشان سخت‌تر شود تا در آن مشغول شوند، و به سخنان باطل اعتنا نكنند.»
|
||
\v 10 پس سركاران و ناظران قوم بیرون آمده، قوم را خطاب كرده، گفتند: «فرعون چنین می‌فرماید كه من كاه به شما نمی‌دهم.
|
||
\v 11 خود بروید و كاه برای خود از هرجا كه بیابید بگیرید، و از خدمت شما هیچ كم نخواهد شد.»
|
||
\v 12 پس قوم در تمامی زمین مصر پراكنده شدند تا خاشاك به عوض كاه جمع كنند.
|
||
\v 13 و سركاران، ایشان را شتابانیده، گفتند: «كارهای خود را تمام كنید، یعنی حساب هر روز را در روزش، مثل وقتی كه كاه بود.»
|
||
\v 14 و ناظرانِ بنی‌اسرائیل را كه سركاران فرعون بر ایشان گماشته بودند، می‌زدند و می‌گفتند: «چرا خدمت معین خشت‌سازی خود را در این روزها مثل سابق تمام نمی‌كنید؟»
|
||
\v 15 آنگاه ناظران بنی‌اسرائیل آمده، نزد فرعون فریاد كرده، گفتند: «چرا به بندگان خود چنین می‌كنی؟
|
||
\v 16 كاه به بندگانت نمی‌دهند و می‌گویند: خشت برای ما بسازید! و اینك بندگانت را می‌زنند و اما خطا از قوم تو می‌باشد.»
|
||
\v 17 گفت: «كاهل هستید. شما كاهلید! از این سبب شما می‌گویید: برویم و برای خداوند قربانی بگذرانیم.
|
||
\v 18 اكنون رفته، خدمت‌بكنید، و كاه به شما داده نخواهد شد، و حساب خشت را خواهید داد.»
|
||
\v 19 و ناظران بنی‌اسرائیل دیدند كه در بدی گرفتار شده‌اند، زیرا گفت: «از حساب یومیۀ خشتهای خود هیچ كم مكنید.»
|
||
\v 20 و چون از نزد فرعون بیرون آمدند، به موسی و هارون برخوردند، كه برای ملاقات ایشان ایستاده بودند.
|
||
\v 21 و بدیشان گفتند: « خداوند بر شما بنگرد و داوری فرماید! زیرا كه رایحۀ ما را نزد فرعون و ملازمانش متعفن ساخته‌اید، و شمشیری به دست ایشان داده‌اید تا ما را بكشند.»
|
||
\v 22 آنگاه موسی نزد خداوند برگشته، گفت: «خداوندا چرا بدین قوم بدی كردی؟ و برای چه مرا فرستادی؟
|
||
\v 23 زیرا از وقتی كه نزد فرعون آمدم تا به نام تو سخن گویم، بدین قوم بدی كرده است و قوم خود را هرگز خلاصی ندادی.»
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 6
|
||
\p
|
||
\v 1 خداوند به موسی گفت: «الا´ن خواهی دید آنچه به فرعون می‌كنم، زیرا كه به دست قوی ایشان را رها خواهد كرد، و به دست زورآور ایشان را از زمین خود خواهد راند.»
|
||
\v 2 و خدا به موسی خطاب كرده، وی را گفت: «من یهوه هستم.
|
||
\v 3 و به ابراهیم و اسحاق و یعقوب به نام خدای قادرمطلق ظاهر شدم، لیكن به نام خود، یهوه، نزد ایشان معروف نگشتم.
|
||
\v 4 و عهد خود را نیز با ایشان استوار كردم، كه زمین كنعان را بدیشان دهم، یعنی زمین غربت ایشان را كه در آن غریب بودند.
|
||
\v 5 و من نیز چون نالۀ بنی‌اسرائیل را كه مصریان ایشان را مملوك خود ساخته‌اند، شنیدم، عهد خود را بیاد آوردم.
|
||
\v 6 بنابراین بنی‌اسرائیل رابگو، من یهوه هستم، و شما را از زیر مشقت‌های مصریان بیرون خواهم آورد، و شما را از بندگی ایشان رهایی دهم، و شما را به بازوی بلند و به داوریهای عظیم نجات دهم.
|
||
\v 7 و شما را خواهم گرفت تا برای من قوم شوید، و شما را خدا خواهم بود، و خواهید دانست كه من یهوه هستم، خدای شما، كه شما را از مشقت‌های مصریان بیرون آوردم.
|
||
\v 8 و شما را خواهم رسانید به زمینی كه دربارۀ آن قسم خوردم كه آن را به ابراهیم و اسحاق و یعقوب بخشم. پس آن را به ارثیت شما خواهم داد. من یهوه هستم.»
|
||
\v 9 و موسی بنی‌اسرائیل را بدین مضمون گفت، لیكن بسبب تنگی روح و سختی خدمت، او را نشنیدند.
|
||
\v 10 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
|
||
\v 11 «برو و به فرعون پادشاه مصر بگو گه بنی‌اسرائیل را از زمین خود رهایی دهد.»
|
||
\v 12 و موسی به حضور خداوند عرض كرده، گفت: «اینك بنی‌اسرائیل مرا نمی‌شنوند، پس چگونه فرعون مرا بشنود، و حال آنكه من نامختون لب هستم؟»
|
||
\v 13 و خداوند به موسی و هارون تكلم نموده، ایشان را به سوی بنی‌اسرائیل و به سوی فرعون پادشاه مصر مأمور كرد، تا بنی‌اسرائیل را از زمین مصر بیرون آورند.
|
||
\v 14 و اینانند رؤسای خاندانهای آبای ایشان: پسران رؤبین، نخست‌زادۀ اسرائیل، حَنُوك و فَلّو و حَصرون و كَرْمی؛ اینانند قبایل رؤبین.
|
||
\v 15 و پسران شمعون: یموئیل و یامین و اُوهَد و یاكین و صوحر و شاؤل كه پسر زن كنعانی بود؛ اینانند قبایل شمعون.
|
||
\v 16 و این است نامهای پسران لاوی به حسب پیدایش ایشان:جرشون و قهات و مِراری. و سالهای عمر لاوی صد و سی و هفت سال بود.
|
||
\v 17 پسران جرشون: لِبِنی و شِمعی، به حسب قبایل ایشان.
|
||
\v 18 و پسران قُهات: عَمْرام و یصهار و حَبرون و عُزّیئیل. و سالهای عمر قُهات صد و سی و سه سال بود.
|
||
\v 19 و پسران مراری: مَحْلی و موشی؛ اینانند قبایل لاویان به حسب پیدایش ایشان.
|
||
\v 20 و عَمْرام عمۀ خود، یوكابد را به زنی گرفت، و او برای وی هارون و موسی را زایید، و سالهای عمر عمرام صد و سی و هفت سال بود.
|
||
\v 21 و پسران یصهار: قورح و نافج و زكری.
|
||
\v 22 و پسران عُزِّیئیل: میشائیل و ایلصافن و ستری.
|
||
\v 23 و هارون، الیشابع، دختر عَمّیناداب، خواهر نَحْشون را به زنی گرفت، و برایش ناداب و ابیهو و العازر و ایتامر را زایید.
|
||
\v 24 و پسران قورح: اَسّیر و القانه و اَبیاساف؛ اینانند قبایل قورحیان.
|
||
\v 25 و العازر بن هارون یكی از دختران فوتیئیل را به زنی گرفت، و برایش فینحاس را زایید؛ اینانند رؤسای آبای لاویان، بحسب قبایل ایشان.
|
||
\v 26 اینانند هارون و موسی كه خداوند بدیشان گفت: «بنی‌اسرائیل را با جنود ایشان از زمین مصر بیرون آورید.»
|
||
\v 27 اینانند كه به فرعون پادشاه مصر سخن گفتند، برای بیرون آوردن بنی‌اسرائیل از مصر. اینان موسی و هارونند.
|
||
\v 28 و واقع شد در روزی كه خداوند در زمین مصر موسی را خطاب كرد،
|
||
\v 29 كه خداوند به موسی فرموده، گفت: «من یهوه هستم؛ هر آنچه من به تو گویم آن را به فرعون پادشاه مصر بگو.»
|
||
\v 30 و موسی به حضور خداوند عرض كرد: «اینك من نامختون لب هستم، پس چگونه فرعون مرابشنود؟»
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 7
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند به موسی گفت: «ببین تو را بر فرعون خدا ساخته‌ام، و برادرت، هارون، نبی تو خواهد بود.
|
||
\v 2 هرآنچه به تو امر نمایم تو آن را بگو، و برادرت هارون، آن را به فرعون باز گوید، تا بنی‌اسرائیل را از زمین خود رهایی دهد.
|
||
\v 3 و من دل فرعون را سخت می‌كنم، و آیات و علامات خود را در زمین مصر بسیار می‌سازم.
|
||
\v 4 و فرعون به شما گوش نخواهد گرفت، و دست خود را بر مصر خواهم انداخت، تا جنود خود، یعنی قوم خویش بنی‌اسرائیل را از زمین مصر به داوریهای عظیم بیرون آورم.
|
||
\v 5 و مصریان خواهند دانست كه من یهوه هستم، چون دست خود را بر مصر دراز كرده، بنی‌اسرائیل را از میان ایشان بیرون آوردم.»
|
||
\v 6 و موسی و هارون چنانكه خداوند بدیشان امر فرموده بود كردند، و هم چنین عمل نمودند.
|
||
\v 7 و موسی هشتاد ساله بود و هارون هشتاد و سه ساله، وقتی كه به فرعون سخن گفتند.
|
||
\v 8 پس خداوند موسی و هارون را خطاب كرده، گفت:
|
||
\v 9 «چون فرعون شما را خطاب كرده، گوید معجزه‌ای برای خود ظاهر كنید، آنگاه به هارون بگو عصای خود را بگیر، و آن را پیش روی فرعون بینداز، تا اژدها شود.»
|
||
\v 10 آنگاه موسی و هارون نزد فرعون رفتند، و آنچه خداوند فرموده بود كردند. و هارون عصای خود را پیش روی فرعون و پیش روی ملازمانش انداخت، و اژدها شد.
|
||
\v 11 و فرعون نیز حكیمان و جادوگران‌را طلبید و ساحران مصر هم به افسونهای خود چنین كردند،
|
||
\v 12 هر یك عصای خود را انداختند و اژدها شد، ولی عصای هارون عصاهای ایشان را بلعید.
|
||
\v 13 و دل فرعون سخت شد و ایشان را نشنید، چنانكه خداوند گفته بود.
|
||
\v 14 و خداوند موسی را گفت: «دل فرعون سخت شده، و از رها كردن قوم ابا كرده است.
|
||
\v 15 بامدادان نزد فرعون برو؛ اینك به سوی آب بیرون می‌آید؛ و برای ملاقات وی به كنار نهر بایست، و عصا را كه به مار مبدل گشت، بدست خود بگیر.
|
||
\v 16 و او را بگو: یهوه خدای عبرانیان مرا نزد تو فرستاده، گفت: قوم مرا رها كن تا مرا در صحرا عبادت نمایند و اینك تا بحال نشنیده‌ای؛
|
||
\v 17 پس خداوند چنین می‌گوید، از این خواهی دانست كه من یهوه هستم، همانا من به عصایی كه در دست دارم آبِ نهر را می‌زنم و به خون مبدل خواهد شد.
|
||
\v 18 و ماهیانی كه در نهرند خواهند مرد، و نهر گندیده شود و مصریان نوشیدن آب نهر را مكروه خواهند داشت.»
|
||
\v 19 و خداوند به موسی گفت: «به هارون بگو عصای خود را بگیر و دست خود را بر آبهای مصر دراز كن، بر نهرهای ایشان، و جویهای ایشان، و دریاچه‌های ایشان، و همه حوضهای آب ایشان، تا خون شود، و در تمامی زمین مصر در ظروف چوبی و ظروف سنگی، خون خواهد بود.»
|
||
\v 20 و موسی و هارون چنانكه خداوند امر فرموده بود، كردند و عصا را بلند كرده، آب نهر را به حضور فرعون و به حضور ملازمانش زد، وتمامی آب نهر به خون مبدّل شد.
|
||
\v 21 و ماهیانی كه در نهر بودند، مردند. و نهر بگندید، و مصریان از آب نهر نتوانستند نوشید، و در تمامی زمین مصر خون بود.
|
||
\v 22 و جادوگران مصر به افسونهای خویش هم چنین كردند، و دل فرعون سخت شد، كه بدیشان گوش نگرفت، چنانكه خداوند گفته بود.
|
||
\v 23 و فرعون برگشته، به خانه خود رفت و بر این نیز دل خود را متوجه نساخت.
|
||
\v 24 و همه مصریان گرداگرد نهر برای آب خوردن حفره می‌زدند زیرا كه از آب نهر نتوانستند نوشید.
|
||
\v 25 و بعد از آنكه خداوند نهر را زده بود، هفت روز سپری شد.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 8
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند موسی را گفت: «نزد فرعون برو،و به وی بگو خداوند چنین می‌گوید: قوم مـرا رها كـن تا مرا عبادت نمایند.
|
||
\v 2 و اگـر تو از رها كردن ایشان اِبا می‌كنی، همانا من تمامی حدود تو را به وَزَغهـا مبتلا سازم.
|
||
\v 3 و نهـر، وزغهـا را به كثرت پیدا نماید، به حدی كه برآمده، به خانه‌ات و خوابگاهت و بسترت و خانه‌های بندگانت و بر قومت و به تنورهایت و تغارهای خمیرت درخواهنـد آمد،
|
||
\v 4 و بر تو و قوم تـو و همه بندگان تو وزغهـا برخواهنـد آمـد.»
|
||
\v 5 و خداوند به موسی گفت: «به هارون بگو: دست خود را با عصای خویش بر نهرها و جویها و دریاچه‌ها دراز كن، و وزغها را بر زمین مصر برآور.»
|
||
\v 6 پس چون هارون دست خود را بر آبهای مصر دراز كرد، وزغها برآمده، زمین مصر را پوشانیدند.
|
||
\v 7 و جادوگران به افسونهای خود چنین كردند، و وزغها بر زمین مصر برآوردند.
|
||
\v 8 آنگاه فرعون موسی و هارون را خوانده، گفت: «نزد خداوند دعا كنید، تا وزغها را از من و قوم من دور كند، و قوم را رها خواهم كرد تا برای خداوند قربانی گذرانند.»
|
||
\v 9 موسی به فرعون گفت: «وقتی را برای من معین فرما كه برای تو و بندگانت و قومت دعا كنم تا وزغها از تو و خانه‌ات نابود شوند و فقط در نهر بمانند.»
|
||
\v 10 گفت: «فردا»، موسی گفت: «موافق سخن تو خواهد شد تا بدانی كه مثل یهوه خدای ما دیگری نیست،
|
||
\v 11 و وزغها از تو و خانه‌ات و بندگانت و قومت دور خواهند شد و فقط در نهر باقی خواهند ماند.»
|
||
\v 12 و موسی و هارون از نزد فرعون بیرون آمدند و موسی درباره وزغهایی كه بر فرعون فرستاده بود، نزد خداوند استغاثه نمود.
|
||
\v 13 و خداوند موافق سخن موسی عمل نمود و وَزَغْها از خانه‌ها و از دهات و از صحراها مردند،
|
||
\v 14 و آنها را توده توده جمع كردند و زمیـن متعفـن شـد.
|
||
\v 15 اما فرعون چون دید كه آسایش پدید آمد، دل خود را سخت كرد و بدیشان گوش نگرفت، چنانكه خداوند گفته بود.
|
||
\v 16 و خداوند به موسی گفت: «به هارون بگو كه عصای خود را دراز كن و غبار زمین را بزن تا در تمامی زمین مصر پشه‌ها بشود.»
|
||
\v 17 پس چنین كردند و هارون دست خود را با عصای خویش دراز كرد و غبار زمین را زد و پشه‌ها بر انسان و بهایم پدید آمد زیرا كه تمامی غبار زمین در كلّ ارض مصر پشه‌ها گردید،
|
||
\v 18 و جـادوگران به افسونهای خود چنین كردند تا پشه‌ها بیرون آورَند اما نتوانستند و پشه‌ها بر انسان و بهایم پدید شد.
|
||
\v 19 و جادوگران به فرعون گفتند: «این انگشت خداست.» اما فرعون را دل سخت شد كه بدیشان گوش نگرفت، چنانكه خداوند گفته بود.
|
||
\v 20 و خداوند به موسی گفت: «بامدادان برخاسته پیش‌روی فرعون بایست. اینك بسوی آب بیرون می‌آید. و او را بگو: خداوند چنین می‌گوید: قوم مرا رها كن تا مرا عبادت نمایند،
|
||
\v 21 زیرا اگر قوم مرا رها نكنی، همانا من بر تو و بندگانت و قومت و خانه‌هایت انواع مگسها فرستم و خانه‌های مصریان و زمینی نیز كه برآنند از انواع مگسها پر خواهد شد.
|
||
\v 22 و در آن روز زمین جوشن را كه قوم من در آن مقیمند، جدا سازم كه در آنجا مگسی نباشد تا بدانی كه من در میان این زمین یهوه هستم.
|
||
\v 23 و فرقی در میان قوم خود و قوم تو گذارم. فردا این علامت خواهد شد.»
|
||
\v 24 و خداوند چنین كرد و انواع مگسهای بسیار به خانه فرعون و به خانه‌های بندگانش و به تمامی زمین مصر آمدند و زمین از مگسها ویران شد.
|
||
\v 25 و فرعون موسی و هارون را خوانده گفت: «بروید و برای خدای خود قربانی در این زمین بگذرانید.»
|
||
\v 26 موسی گفت: «چنین كردن نشاید زیرا آنچه مكروه مصریان است برای یهوه خدای خود ذبح می‌كنیم. اینك چون مكروه مصریان را پیش روی ایشان ذبح نماییم، آیا ما را سنگسار نمی‌كنند؟
|
||
\v 27 سفر سه روزه به صحرا برویم و برای یهوه خدای خود قربانی بگذرانیم چنانكه به ما امر خواهد فرمود.»
|
||
\v 28 فرعون گفت: «من شما را رهایی خواهم داد تا برای یهوه، خدای خود، در صحرا قربانی گذرانید لیكن بسیار دور مروید و برای من دعا كنید.»
|
||
\v 29 موسی گفت: «همانا من از حضورت بیرون می‌روم و نزد خداوند دعا می‌كنم و مگسها از فرعون و بندگانش و قومش فردا دور خواهند شد. اما زنهار فرعون بار دیگر حیله نكند كه قوم را رهایی ندهد تا برای خداوند قربانی گذرانند.»
|
||
\v 30 پس موسی از حضور فرعون بیرون شده، نزد خداوند دعا كرد،
|
||
\v 31 و خداوند موافق سخن موسی عمل كرد و مگسها را از فرعون و بندگانش و قومش دور كرد كه یكی باقی نماند.
|
||
\v 32 اما در این مرتبه نیز فرعون دل خود را سخت ساخته، قوم را رهایی نداد.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 9
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند به موسی گفت: «نزد فرعون بروو به وی بگو: یهوه خدای عبرانیان چنین می‌گوید: قوم مرا رها كن تا مرا عبادت كنند.
|
||
\v 2 زیرا اگر تو از رهایی دادن ابا نمایی و ایشان را باز نگاه داری،
|
||
\v 3 همانا دست خداوند بر مواشی تو كه در صحرایند خواهد شد، بر اسبان و الاغان و شتران و گاوان و گوسفندان، یعنی وبایی بسیار سخت.
|
||
\v 4 و خداوند در میان مواشی اسرائیلیان و مواشی مصریان فرقی خواهد گذاشت كه از آنچه مال بنی‌اسرائیل است، چیزی نخواهد مرد.»
|
||
\v 5 و خداوند وقتی معین نموده، گفت: «فردا خداوند این كار را در این زمین خواهد كرد.»
|
||
\v 6 پس در فردا خداوند این كار را كرد و همه مواشی مصریان مردند و از مواشی بنی‌اسرائیل یكی هم نمرد.
|
||
\v 7 وفرعون فرستاد و اینك از مواشی اسرائیلیان یكی هم نمرده بود. اما دل فرعون سخت شده، قوم را رهایی نداد.
|
||
\v 8 و خداوند به موسی و هارون گفت: «از خاكستر كوره، مُشتهای خود را پر كرده، بردارید و موسی آن را به حضور فرعون بسوی آسمان برافشاندَ،
|
||
\v 9 و غبار خواهد شد بر تمامی زمین مصر و سوزشی كه دمّلها بیرون آورد بر انسان و بر بهایم در تمامی زمین مصر خواهد شد.»
|
||
\v 10 پس از خاكستر كوره گرفتند و به حضور فرعون ایستادند و موسی آن را بسوی آسمان پراكند، و سوزشی پدید شده، دملها بیرون آورد، در انسان و در بهایم.
|
||
\v 11 و جادوگران به سبب آن سوزش به حضور موسی نتوانستند ایستاد، زیرا كه سوزش بر جادوگران و بر همۀ مصریان بود.
|
||
\v 12 و خداوند دل فرعون را سخت ساخت كه بدیشان گوش نگرفت، چنانكه خداوند به موسی گفته بود.
|
||
\v 13 و خداوند به موسی گفت: «بامدادان برخاسته، پیش روی فرعون بایست، و به وی بگو: یهوه خدای عبرانیان چنین می‌گوید: قوم مرا رها كن تا مرا عبادت نمایند.
|
||
\v 14 زیرا در این دفعه تمامی بلایای خود را بر دل تو و بندگانت و قومت خواهم فرستاد، تا بدانی كه در تمامی جهان مثل من نیست.
|
||
\v 15 زیرا اگر تاكنون دست خود را دراز كرده، و تو را و قومت را به وبا مبتلا ساخته بودم، هرآینه از زمین هلاك می‌شدی.
|
||
\v 16 و لكن برای همین تو را برپا داشته‌ام تا قدرت خود را به تو نشان دهم، و نام من در تمامی جهان شایع شود.
|
||
\v 17 و آیا تابحال خویشتن را بر قوم من برتر می‌سازی و ایشان را رهایی نمی‌دهی؟
|
||
\v 18 همانا فردا این وقت، تگرگی بسیار سخت خواهم بارانید، كه مثل آن در مصر از روز بنیانش تاكنون نشده است.
|
||
\v 19 پس الا´ن بفرست و مواشی خود و آنچه را در صحرا داری جمع كن، زیرا كه بر هر انسان و بهایمی كه در صحرا یافته شوند، و به خانه‌ها جمع نشوند، تگرگ فرود خواهد آمد و خواهند مرد.»
|
||
\v 20 پس هر كس از بندگان فرعون كه از قول خداوند ترسید، نوكران و مواشی خود را به خانه‌ها گریزانید.
|
||
\v 21 اما هر كه دل خود را به كلام خداوند متوجه نساخت، نوكران و مواشی خود را در صحرا واگذاشت.
|
||
\v 22 و خداوند به موسی گفت: «دست خود را به سوی آسمان دراز كن، تا در تمامی زمین مصر تگرگ بشود، بر انسان و بر بهایم و بر همۀ نباتات صحرا، در كل ارض مصر.»
|
||
\v 23 پس موسی عصای خود را به سوی آسمان دراز كرد، و خداوند رعد و تگرگ داد، و آتش بر زمین فرود آمد، و خداوند تگرگ بر زمین مصر بارانید.
|
||
\v 24 و تگرگ آمد و آتشی كه در میان تگرگ آمیخته بود، و به شدت سخت بود، كه مثل آن در تمامی زمین مصر از زمانی كه اُمت شده بودند، نبود.
|
||
\v 25 و در تمامی زمین مصر، تگرگ آنچه را كه در صحرا بود، از انسان و بهایم زد. و تگرگ همۀ نباتات صحرا را زد، و جمیع درختان صحرا را شكست.
|
||
\v 26 فقط در زمین جوشن، جایی كه بنی‌اسرائیل بودند، تگرگ نبود.
|
||
\v 27 آنگاه فرعون فرستاده، موسی و هارون را خواند، و بدیشان گفت: «در این مرتبه گناه كرده‌ام؛ خداوند عادل است و من و قوم من گناهكاریم.
|
||
\v 28 نزد خداوند دعا كنید، زیرا كافی است تا رعدهای خدا و تگرگ دیگر نشود، و شما را رها خواهم كرد، و دیگر درنگ نخواهید نمود.»
|
||
\v 29 موسی به وی گفت: «چون از شهر بیرون روم، دستهای خود را نزد خداوند خواهم افراشت، تا رعدها موقوف شود، و تگرگ دیگر نیاید، تا بدانی جهان از آن خداوند است.
|
||
\v 30 و اما تو و بندگانت، می‌دانم كه تابحال از یهوه خدا نخواهید ترسید.»
|
||
\v 31 و كتان و جو زده شد، زیرا كه جو خوشه آورده بود، و كتان تخم داشته.
|
||
\v 32 و اما گندم و خُلَّر زده نشد زیرا كه متأخر بود.
|
||
\v 33 و موسی از حضور فرعون از شهر بیرون شده، دستهای خود را نزد خداوند برافراشت، و رعدها و تگرگ موقوف شد، و باران بر زمین نبارید.
|
||
\v 34 و چون فرعون دید كه باران و تگرگ و رعدها موقوف شد، باز گناه ورزیده، دل خود را سخت ساخت، هم او و هم بندگانش.
|
||
\v 35 پس دل فرعون سخت شده، بنی‌اسرائیل را رهایی نداد، چنانكه خداوند به دست موسی گفته بود.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 10
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند به موسی گفت: «نزد فرعون برو زیرا كه من دل فرعون و دل بندگانش را سخت كرده‌ام، تا این آیات خود را در میان ایشان ظاهر سازم.
|
||
\v 2 و تا آنچه در مصر كردم و آیات خود را كه در میان ایشان ظاهر ساختم، بگوش پسرت و پسر پسرت بازگویی تا بدانید كه من یهوه هستم.»
|
||
\v 3 پس موسی و هارون نزد فرعون آمده، به وی گفتند: «یهوه خدای عبرانیان چنین می‌گوید: تا به كی از تواضع كردن به حضور من ابا خواهی نمود؟ قوم مرا رها كن تا مرا عبادت كنند.
|
||
\v 4 زیرا اگر تو از رها كردن قوم من ابا كنی، هرآینه من فردا ملخها در حدود تو فرود آورم.
|
||
\v 5 كه روی زمین را مستور خواهند ساخت، به حدی كه زمین را نتوان دید، و تتمّۀ آنچه رَسته است كه برای شما از تگرگ باقی مانده، خواهند خورد، و هر درختی را كه برای شما در صحرا روییده است، خواهند خورد.
|
||
\v 6 و خانۀ تو و خانه‌های بندگانت و خانه‌های همۀ مصریان را پر خواهند ساخت، به مرتبه‌ای كه پدرانت و پدران پدرانت از روزی كه بر زمین بوده‌اند تا اَلیوم ندیده‌اند.» پس روگردانیده، از حضور فرعون بیرون رفت.
|
||
\v 7 آنگاه بندگان فرعون به وی گفتند: «تا به كی برای ما این مرد دامی باشد؟ این مردمان را رها كن تا یهوه، خدای خود را عبادت نمایند. مگر تابحال ندانسته‌ای كه مصر ویران شده است؟»
|
||
\v 8 پس موسی و هارون را نزد فرعون برگردانیدند، و او به ایشان گفت: «بروید و یهوه، خدای خود را عبادت كنید. لیكن كیستند كه می‌روند؟»
|
||
\v 9 موسی گفت: «با جوانان و پیران خود خواهیم رفت، با پسران و دختران، و گوسفندان و گاوان خود خواهیم رفت، زیرا كه ما را عیدی برای خداوند است.»
|
||
\v 10 بدیشان گفت: « خداوند با شما چنین باشد، اگر شما را با اطفال شما رهایی دهم. با حذر باشید زیرا كه بدی پیش روی شماست!
|
||
\v 11 نه چنین! بلكه شما كه بالغ هستید رفته، خداوند را عبادت كنید، زیرا كه این است آنچه خواسته بودید.» پس ایشان را از حضور فرعون بیرون راندند.
|
||
\v 12 و خداوند به موسی گفت: «دست خود را برای ملخها بر زمین مصر دراز كن، تا بر زمین مصر برآیند، و همۀ نباتات زمین را كه از تگرگ مانده است، بخورند.»
|
||
\v 13 پس موسی عصای خود را برزمین مصر دراز كرد، و خداوند تمامی آن روز، و تمامی آن شب را بادی شرقی بر زمین مصر وزانید، و چون صبح شد، باد شرقی ملخها را آورد.
|
||
\v 14 و ملخها بر تمامی زمین مصر برآمدند، و در همۀ حدود مصر نشستند، بسیار سخت كه قبل از آن چنین ملخها نبود، و بعد از آن نخواهد بود.
|
||
\v 15 و روی تمامی زمین را پوشانیدند، كه زمین تاریك شد و همۀ نباتات زمین و همۀ میوۀ درختان را كه از تگرگ باقی مانده بود، خوردند، به حدی كه هیچ سبزی بر درخت و نبات صحرا در تمامی زمین مصر نماند.
|
||
\v 16 آنگاه فرعون، موسی و هارون را به زودی خوانده، گفت: «به یهوه خدای شما و به شما گناه كرده‌ام.
|
||
\v 17 و اكنون این مرتبه فقط گناه مرا عفو فرمایید، و از یهوه خدای خود استدعا نمایید تا این موت را فقط از من برطرف نماید.»
|
||
\v 18 پس از حضور فرعون بیرون شده، از خداوند استدعا نمود.
|
||
\v 19 و خداوند باد غربی‌ای بسیار سخت برگردانید، كه ملخها را برداشته، آنها را به دریای قلزم ریخت، و در تمامی حدود مصر ملخی نماند.
|
||
\v 20 اما خداوند دل فرعون را سخت گردانید، كه بنی‌اسرائیل را رهایی نداد.
|
||
\v 21 و خداوند به موسی گفت: «دست خود را به سوی آسمان برافراز، تا تاریكی‌ای بر زمین مصر پدید آید، تاریكی‌ای كه بتوان احساس كرد.»
|
||
\v 22 پس موسی دست خود را به سوی آسمان برافراشت، و تاریكی غلیظ تا سه روز در تمامی زمین مصر پدید آمد
|
||
\v 23 و یكدیگر را نمی‌دیدند.و تا سه روز كسی از جای خود برنخاست، لیكن برای جمیع بنی‌اسرائیل در مسكنهای ایشان روشنایی بود.
|
||
\v 24 و فرعون موسی را خوانده، گفت: «بروید خداوند را عبادت كنید، فقط گله‌ها و رمه‌های شما بماند، اطفال شما نیز با شما بروند.»
|
||
\v 25 موسی گفت: «ذبایح و قربانی‌های سوختنی نیز می‌باید به دست ما بدهی، تا نزد یهوه، خدای خود بگذرانیم.
|
||
\v 26 مواشی ما نیز با ما خواهد آمد، یك سُمی باقی نخواهد ماند زیرا كه از اینها برای عبادت یهوه، خدای خود می‌باید گرفت، و تا بدانجا نرسیم، نخواهیم دانست به چه چیز خداوند را عبادت كنیم.»
|
||
\v 27 و خداوند ، دل فرعون را سخت گردانید كه از رهایی دادن ایشان اِبا نمود.
|
||
\v 28 پس فرعون وی را گفت: «از حضور من برو! و با حذر باش كه روی مرا دیگر نبینی، زیرا در روزی كه مرا ببینی خواهی مرد.»
|
||
\v 29 موسی گفت: «نیكو گفتی، روی تو را دیگر نخواهم دید.»
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 11
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند به موسی گفت: «یك بلای‌دیگر بر فرعون و بر مصر می‌آورم، و بعد از آن شما را از اینجا رهایی خواهد داد، و چون شما را رها كند، البته شما را بالكلّیه از اینجا خواهد راند.
|
||
\v 2 اكنون به گوش قوم بگو كه هر مرد از همسایۀ خود، و هر زن از همسایه‌اش آلات نقره و آلات طلا بخواهند.»
|
||
\v 3 و خداوند قوم را در نظر مصریان محترم ساخت. و شخص موسی نیز در زمین مصر، در نظر بندگان فرعون و در نظر قوم، بسیار بزرگ بود.
|
||
\v 4 و موسی گفت: « خداوند چنین می‌گوید: قریب به نصف شب در میان مصر بیرون خواهم آمد.
|
||
\v 5 و هر نخست‌زاده‌ای كه در زمین مصر باشد، از نخست‌زادۀ فرعون كه بر تختش نشسته است، تا نخست‌زادۀ كنیزی كه در پشت دستاس باشد، و همۀ نخست‌زادگان بهایم خواهند مرد.
|
||
\v 6 و نعرۀ عظیمی در تمامی زمین مصر خواهد بود كه مثل آن نشده، و مانند آن دیگر نخواهد شد.
|
||
\v 7 اما بر جمیع بنی‌اسرائیل سگی زبان خود را تیز نكند، نه بر انسان و نه بر بهایم، تا بدانید كه خداوند در میان مصریان و اسرائیلیان فرقی گذارده است.
|
||
\v 8 و این همۀ بندگان تو به نزد من فرود آمده، و مرا تعظیم كرده، خواهند گفت: تو و تمامی قوم كه تابع تو باشند، بیرون روید! و بعد از آن بیرون خواهم رفت.» پس از حضور فرعون در شدت غضب بیرون آمد.
|
||
\v 9 و خداوند به موسی گفت: «فرعون به شما گوش نخواهد گرفت، تا آیات من در زمین مصر زیاد شود.»
|
||
\v 10 و موسی و هارون جمیع این آیات را به حضور فرعون ظاهر ساختند. اما خداوند دل فرعون را سخت گردانید، و بنی‌اسرائیل را از زمین خود رهایی نداد.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 12
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند موسی و هارون را در زمین مصر مخاطب ساخته، گفت:
|
||
\v 2 «این ماه برای شما سر ماهها باشد، این اول از ماههای سال برای شماست.
|
||
\v 3 تمامی جماعت اسرائیل را خطاب كرده، گویید كه در دهم این ماه هر یكی از ایشان بره‌ای به حسب خانه‌های پدران خود بگیرند، یعنی برای هر خانه یك بره.
|
||
\v 4 و اگر اهل‌خانه برای بره كم باشند، آنگاه او و همسایه‌اش كه مجاور خانۀ او باشد آن را به حسب شمارۀ نفوس بگیرند، یعنی هر كس موافق خوراكش بره را حساب كند.
|
||
\v 5 برۀ شما بی‌عیب، نرینۀ یكساله باشد، از گوسفندان یا از بزها آن را بگیرید.
|
||
\v 6 و آن را تا چهاردهم این ماه نگاه دارید، و تمامی انجمن جماعت بنی‌اسرائیل آن را در عصر ذبح كنند
|
||
\v 7 و از خون آن بگیرند، و آن را بر هر دو قایمه، و سردر خانه كه در آن، آن را می‌خورند، بپاشند.
|
||
\v 8 و گوشتش را در آن شب بخورند. به آتش بریان كرده، با نان فطیر و سبزیهای تلخ آن را بخورند.
|
||
\v 9 و از آن هیچ خام نخورید، و نه پخته با آب، بلكه به آتش بریان شده، كله‌اش و پاچه‌هایش و اندرونش را.
|
||
\v 10 و چیزی از آن تا صبح نگاه مدارید. و آنچه تا صبح مانده باشد، به آتش بسوزانید.
|
||
\v 11 و آن را بدین طور بخورید: كمر شما بسته، و نعلین بر پایهای شما، و عصا در دست شما، و آن را به تعجیل بخورید، چونكه فِصَح خداوند است.
|
||
\v 12 « و در آن شب از زمین مصر عبور خواهم كرد، و همۀ نخست‌زادگان زمین مصر را از انسان و بهایم خواهم زد، و بر تمامی خدایان مصر داوری خواهم كرد. من یهوه هستم.
|
||
\v 13 و آن خون، علامتی برای شما خواهد بود، بر خانه‌هایی كه در آنها می‌باشید. و چون خون را ببینم، از شما خواهم گذشت و هنگامی كه زمین مصر را می‌زنم، آن بلا برای هلاك شما بر شما نخواهد آمد.
|
||
\v 14 و آن روز، شما را برای یادگاری خواهد بود، و در آن، عیدی برای خداوند نگاه دارید، و آن را به قانون ابدی، نسلاً بعد نسل عید نگاه دارید.
|
||
\v 15 هفت روز نان فطیر خورید، در روز اول خمیرمایه را از خانه‌های خود بیرون كنید، زیرا هر كه از روز نخستین تا روز هفتمین چیزی خمیر شده بخورد، آن شخص از اسرائیل منقطع گردد.
|
||
\v 16 و در روز اول، محفل مقدس، و در روز هفتم، محفل مقدس برای شما خواهد بود. در آنها هیچ كار كرده نشود جز آنچه هر كس باید بخورد؛ آن فقط در میان شما كرده شود.
|
||
\v 17 پس عید فطیر را نگاه دارید، زیرا كه در همان روز لشكرهای شما را از زمین مصر بیرون آوردم. بنابراین، این روز را در نسلهای خود به فریضۀ ابدی نگاه دارید.
|
||
\v 18 در ماه اول در روز چهاردهم ماه، در شام، نان فطیر بخورید، تا شام بیست و یكم ماه.
|
||
\v 19 هفت روز خمیرمایه در خانه‌های شما یافت نشود، زیرا هر كه چیزی خمیر شده بخورد، آن شخص از جماعت اسرائیل منقطع گردد، خواه غریب باشد خواه بومی آن زمین.
|
||
\v 20 هیچ چیز خمیر شده مخورید، در همۀ مساكن خود فطیر بخورید.»
|
||
\v 21 پس موسی جمیع مشایخ اسرائیل را خوانده، بدیشان گفت: «بروید و بره‌ای برای خود موافق خاندانهای خویش بگیرید، و فِصَح را ذبح نمایید.
|
||
\v 22 و دستهای از زوفا گرفته، در خونی كه در طشت است فروبرید، و بر سر در و دو قایمۀ آن، از خونی كه در طشت است بزنید، و كسی از شما از در خانۀ خود تا صبح بیرون نرود.
|
||
\v 23 زیرا خداوند عبور خواهد كرد تا مصریان را بزند و چون خون را بر سردر و دو قایمه‌اش بیند، همانا خداوند از در گذرد و نگذارد كه هلاك كننده به خانه‌های شما درآید تا شما را بزند.
|
||
\v 24 و این امررا برای خود و پسران خود به فریضۀ ابدی نگاه دارید.
|
||
\v 25 و هنگامی كه داخل زمینی شدید كه خداوند حسب قول خود، آن را به شما خواهد داد. آنگاه این عبادت را مَرعی دارید.
|
||
\v 26 و چون پسران شما به شما گویند كه این عبادت شما چیست،
|
||
\v 27 گویید این قربانی فِصَح خداوند است، كه از خانه‌های بنی‌اسرائیل در مصر عبور كرد، وقتی كه مصریان را زد و خانه‌های ما را خلاصی داد.» پس قوم به روی درافتاده، سجده كردند.
|
||
\v 28 پس بنی‌اسرائیل رفته، آن را كردند، چنانكه خداوند به موسی و هارون امر فرموده بود، همچنان كردند.
|
||
\v 29 و واقع شد كه در نصف شب، خداوند همۀ نخست‌زادگان زمین مصر را، از نخست‌زادۀ فرعون كه بر تخت نشسته بود تا نخست‌زادۀ اسیری كه در زندان بود، و همۀ نخست زاده‌های بهایم را زد.
|
||
\v 30 و در آن شب فرعون و همۀ بندگانش و جمیع مصریان برخاستند و نعرۀ عظیمی در مصر برپا شد، زیرا خانه‌ای نبود كه در آن مِیتی نباشد.
|
||
\v 31 و موسی و هارون را در شب طلبیده، گفت: «برخیزید! و از میان قوم من بیرون شوید، هم شما و جمیع بنی‌اسرائیل! و رفته، خداوند را عبادت نمایید، چنانكه گفتید.
|
||
\v 32 گله‌ها و رمه‌های خود را نیز چنانكه گفتید، برداشته، بروید و مرا نیز بركت دهید.»
|
||
\v 33 و مصریان نیز بر قوم اِلحاح نمودند تا ایشان را بزودی از زمین روانه كنند، زیرا گفتند ما همه مرده‌ایم.
|
||
\v 34 و قوم، آرد سرشتۀ خود را پیش‌از آنكه خمیر شود برداشتند، و تَغارهای خویش را در رختها بر دوش خود بستند.
|
||
\v 35 و بنی‌اسرائیل به قول موسی عمل كرده، از مصریان آلات نقره و آلات طلا و رختها خواستند.
|
||
\v 36 و خداوند قوم را در نظر مصریان مُكَرّم ساخت، كه هرآنچه خواستند بدیشان دادند. پس مصریان را غارت كردند.
|
||
\v 37 و بنی‌اسرائیل از رعمسیس به سكوت كوچ كردند، قریبِ ششصدهزار مرد پیاده، سوای اطفال.
|
||
\v 38 و گروهی مختلفۀ بسیار نیز همراه ایشان بیرون رفتند، و گله‌ها و رمه‌ها و مواشی بسیار سنگین.
|
||
\v 39 و از آرد سرشته، كه از مصر بیرون آورده بودند، قرصهای فطیر پختند، زیرا خمیر نشده بود، چونكه از مصر رانده شده بودند، و نتوانستند درنگ كنند، و زاد سفر نیز برای خود مهیا نكرده بودند.
|
||
\v 40 و توقف بنی‌اسرائیل كه در مصر كرده بودند، چهارصد و سی سال بود.
|
||
\v 41 و بعد از انقضای چهار صد و سی سال در همان روز به وقوع پیوست كه جمیع لشكرهای خدا از زمین مصر بیرون رفتند.
|
||
\v 42 این است شبی كه برای خداوند باید نگاه داشت، چون ایشان را از زمین مصر بیرون آورد. این همان شب خداوند است كه بر جمیع بنی‌اسرائیل نسلاً بعد نسل واجب است كه آن را نگاه دارند.
|
||
\v 43 و خداوند به موسی و هارون گفت: «این است فریضۀ فِصَح كه هیچ بیگانه از آن نخورد.
|
||
\v 44 و اما هر غلام زرخرید، او را ختنه كن و پس آن را بخورد.
|
||
\v 45 نزیل و مزدور آن را نخورند.
|
||
\v 46 در یك خانه خورده شود، و چیزی از گوشتش از خانه بیرون مبر، و استخوانی از آن مشكنید.
|
||
\v 47 تمامی جماعت بنی‌اسرائیل آن را نگاه بدارند.
|
||
\v 48 و اگر غریبی نزد تو نزیل شود، و بخواهد فِصَح را برای خداوند مَرعی بدارد، تمامی ذكورانش مختون شوند، و بعد از آن نزدیك آمده، آن را نگاه دارد، و مانند بومی زمین خواهد بود؛ و اما هر نامختون از آن نخورد.
|
||
\v 49 یك قانون خواهد بود برای اهل وطن و بجهت غریبی كه در میان شما نزیل شود.»
|
||
\v 50 پس تمامی بنی‌اسرائیل این را كردند؛ چنانكه خداوند به موسی و هارون امر فرموده بود، عمل نمودند.
|
||
\v 51 و واقع شد كه خداوند در همان روز بنی‌اسرائیل را با لشكرهای ایشان از زمین مصر بیرون آورد.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 13
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
|
||
\v 2 «هر نخست‌زاده‌ای را كه رحم را بگشاید، در میان بنی‌اسرائیل، خواه از انسان خواه از بهایم، تقدیس نما؛ او از آن من است.»
|
||
\v 3 و موسی به قوم گفت: «این روز را كه از مصر از خانۀ غلامی بیرون آمدید، یاد دارید، زیرا خداوند شما را به قوت دست از آنجا بیرون آورد، پس نان خمیر، خورده نشود.
|
||
\v 4 این روز، در ماه اَبیب بیرون آمدید.
|
||
\v 5 و هنگامی كه خداوند تو را به زمین كنعانیان و حتیان و اموریان و حویان و یبوسیان‌داخل كند، كه با پدران تو قسم خورد كه آن را به تو بدهد، زمینی كه به شیر و شهد جاری است، آنگاه این عبادت را در این ماه بجا بیاور.
|
||
\v 6 هفت روز نان فطیر بخور، و در روز هفتمین عید خداوند است.
|
||
\v 7 هفت روز نان فطیر خورده شود، و هیچ چیز خمیر شده نزد تو دیده نشود، و خمیر مایه نزد تو در تمامی حدودت پیدا نشود.
|
||
\v 8 و در آن روز پسر خود را خبر داده، بگو: این است به سبب آنچه خداوند به من كرد، وقتی كه از مصر بیرون آمدم.
|
||
\v 9 و این برای تو علامتی بر دستت خواهد بود و تذكره‌ای در میان دو چشمت، تا شریعت خداوند در دهانت باشد. زیرا خداوند تو را به دست قوی از مصر بیرون آورد.
|
||
\v 10 و این فریضه را در موسمش سال به سال نگاه دار.
|
||
\v 11 « و هنگامی كه خداوند تو را به زمین كنعانیان درآورد، چنانكه برای تو و پدرانت قسم خورد، و آن را به تو بخشد،
|
||
\v 12 آنگاه هر چه رحم را گشاید، آن را برای خدا جدا بساز، و هر نخست‌زاده‌ای از بچه‌های بهایم كه از آن توست، نرینه‌ها از آن خداوند باشد.
|
||
\v 13 و هر نخست‌زادۀ الاغ را به بره‌ای فدیه بده، و اگر فدیه ندهی گردنش را بشكن، و هر نخست‌زادۀ انسان را از پسرانت فدیه بده.
|
||
\v 14 و در زمان آینده چون پسرت از تو سؤال كرده، گوید كه این چیست، او را بگو، یهوه ما را به قوت دست از مصر، از خانۀ غلامی بیرون آورد.
|
||
\v 15 و چون فرعون از رها كردن ما دل خود را سخت ساخت، واقع شد كه خداوند جمیع نخست‌زادگان مصر را از نخست‌زادۀ انسان تا نخست‌زادۀ بهایم كشت. بنابراین من همۀ نرینه‌ها را كه رحم را گشایند، برای خداوند ذبح‌می‌كنم، لیكن هر نخست‌زاده‌ای از پسران خود را فدیه می‌دهم.
|
||
\v 16 و این علامتی بر دستت و عصابه‌ای در میان چشمان تو خواهد بود، زیرا خداوند ما را بقوت دست از مصر بیرون آورد.»
|
||
\v 17 و واقع شد كه چون فرعون قوم را رها كرده بود، خدا ایشان را از راه زمین فلسطینیان رهبری نكرد، هرچند آن نزدیكتر بود. زیرا خدا گفت: «مبادا كه چون قوم جنگ بینند، پشیمان شوند و به مصر برگردند.»
|
||
\v 18 اما خدا قوم را از راه صحرای دریای قلزم دور گردانید. پس بنی‌اسرائیل مسلح شده، از زمین مصر برآمدند.
|
||
\v 19 و موسی استخوانهای یوسف را با خود برداشت، زیرا كه او بنی‌اسرائیل را قسم سخت داده، گفته بود: «هرآینه خدا از شما تفقد خواهد نمود و استخوانهای مرا از اینجا با خود خواهید برد.»
|
||
\v 20 و از سُكُّوت كوچ كرده، در ایتام به كنار صحرا اردو زدند.
|
||
\v 21 و خداوند در روز، پیش روی قوم در ستون ابر می‌رفت تا راه را به ایشان دلالت كند، و شبانگاه در ستون آتش، تا ایشان را روشنایی بخشد، و روز و شب راه روند.
|
||
\v 22 و ستون ابر را در روز و ستون آتش را در شب، از پیش روی قوم برنداشت.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 14
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند موسی را خطاب كرده،گفت:
|
||
\v 2 «به بنی‌اسرائیل بگو كه برگردیده، برابر فَمُالحیروت در میان مَجْدُل و دریا اردو زنند. و در مقابل بَعَل صَفُون، در برابر آن‌به كنار دریا اردو زنید.
|
||
\v 3 و فرعون دربارۀ بنی‌اسرائیل خواهد گفت: در زمین گرفتار شده‌اند، و صحرا آنها را محصور كرده است.
|
||
\v 4 و دل فرعون را سخت گردانم تا ایشان را تعاقب كند، و در فرعون و تمامی لشكرش جلال خود را جلوه دهم، تا مصریان بدانند كه من یهوه هستم.» پس چنین كردند.
|
||
\v 5 و به پادشاه مصر گفته شد كه قوم فرار كردند، و دل فرعون و بندگانش بر قوم متغیر شد، پس گفتند: «این چیست كه كردیم كه بنی‌اسرائیل را از بندگی خود رهایی دادیم؟»
|
||
\v 6 پس ارابۀ خود را بیاراست، و قوم خود را با خود برداشت،
|
||
\v 7 و ششصد ارابۀ برگزیده برداشت، و همۀ ارابه‌های مصر را و سرداران را بر جمیع آنها.
|
||
\v 8 و خداوند دل فرعون، پادشاه مصر را سخت ساخت تا بنی‌اسرائیل را تعاقب كرد. و بنی‌اسرائیل به دست بلند بیرون رفتند.
|
||
\v 9 و مصریان با تمامی اسبان و ارابه‌های فرعون و سوارانش و لشكرش در عقب ایشان تاخته، بدیشان دررسیدند، وقتی كه به كنار دریا نزد فم‌الحیروت، برابر بعل صفون فرود آمده بودند.
|
||
\v 10 و چون فرعون نزدیك شد، بنی‌اسرائیل چشمان خود را بالا كرده، دیدند كه اینك مصریان از عقب ایشان می‌آیند. پس بنی‌اسرائیل سخت بترسیدند، و نزد خداوند فریاد برآوردند،
|
||
\v 11 و به موسی گفتند: «آیا در مصر قبرها نبود كه ما را برداشته‌ای تا در صحرا بمیریم؟ این چیست به ما كردی كه ما را از مصر بیرون آوردی؟
|
||
\v 12 آیا این آن سخن نیست كه به تو در مصر گفتیم كه ما را بگذار تا مصریان را خدمت كنیم؟ زیرا كه ما را خدمت مصریان بهتر است از مردن در صحرا!»
|
||
\v 13 موسی به قوم گفت: «مترسید! بایستید و نجات خداوند را ببینید، كه امروز آن را برای شما خواهد كرد، زیرا مصریان را كه امروز دیدید تا به ابد دیگر نخواهید دید.
|
||
\v 14 خداوند برای شما جنگ خواهد كرد و شما خاموش باشید.»
|
||
\v 15 و خداوند به موسی گفت: «چرا نزد من فریاد می‌كنی؟ بنی‌اسرائیل را بگو كه كوچ كنند.
|
||
\v 16 و اما تو عصای خود را برافراز و دست خود را بر دریا دراز كرده، آن را مُنْشَقّ كن، تا بنی‌اسرائیل از میان دریا بر خشكی راه سپر شوند.
|
||
\v 17 و اما من اینك، دل مصریان را سخت می‌سازم، تا از عقب ایشان بیایند، و از فرعون و تمامی لشكر او و ارابه‌ها و سوارانش جلال خواهم یافت.
|
||
\v 18 و مصریان خواهند دانست كه من یهوه هستم، وقتی كه از فرعون و ارابه‌هایش و سوارانش جلال یافته باشم.»
|
||
\v 19 و فرشتۀ خدا كه پیش اردوی اسرائیل می‌رفت، حركت كرده، از عقب ایشان خرامید، و ستون ابر از پیش ایشان نقل كرده، در عقب ایشان بایستاد.
|
||
\v 20 و میان اردوی مصریان و اردوی اسرائیل آمده، از برای آنها ابر و تاریكی می‌بود، و اینها را در شب روشنایی می‌داد كه تمامی شب نزدیك یكدیگر نیامدند.
|
||
\v 21 پس موسی دست خود را بر دریا دراز كرد و خداوند دریا را به باد شرقی شدید، تمامی آن شب برگردانیده، دریا را خشك ساخت و آب مُنْشَقّ گردید.
|
||
\v 22 و بنی‌اسرائیل در میان دریا بر خشكی می‌رفتند و آبها برای ایشان بر راست و چپ، دیوار بود.
|
||
\v 23 و مصریان با تمامی اسبان و ارابه‌ها و سواران فرعون از عقب ایشان تاخته، به میان دریا درآمدند.
|
||
\v 24 ودر پاس سحری واقع شد كه خداوند بر اردوی مصریان از ستون آتش و ابر نظر انداخت، و اردوی مصریان را آشفته كرد.
|
||
\v 25 و چرخهای ارابه‌های ایشان را بیرون كرد، تا آنها را به سنگینی برانند و مصریان گفتند: «از حضور بنی‌اسرائیل بگریزیم! زیرا خداوند برای ایشان با مصریان جنگ می‌كند.»
|
||
\v 26 و خداوند به موسی گفت: «دست خود را بر دریا دراز كن، تا آبها بر مصریان برگردد، و بر ارابه‌ها و سواران ایشان.»
|
||
\v 27 پس موسی دست خود را بر دریا دراز كرد، و به وقت طلوع صبح، دریا به جریان خود برگشت، و مصریان به مقابلش گریختند، و خداوند مصریان را در میان دریا به زیر انداخت.
|
||
\v 28 و آبها برگشته، ارابه‌ها و سواران و تمام لشكر فرعون را كه از عقب ایشان به دریا درآمده بودند، پوشانید، كه یكی از ایشان هم باقی نماند.
|
||
\v 29 اما بنی‌اسرائیل در میان دریا به خشكی رفتند، و آبها برای ایشان دیواری بود به طرف راست و به طرف چپ.
|
||
\v 30 و در آن روز خداوند اسرائیل را از دست مصریان خلاصی داد و اسرائیل مصریان را به كنار دریا مرده دیدند.
|
||
\v 31 و اسرائیل آن كار عظیمی را كه خداوند به مصریان كرده بود دیدند، و قوم از خداوند ترسیدند، و به خداوند و به بندۀ او موسی ایمان آوردند.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 15
|
||
\p
|
||
\v 1 آنگاه موسی و بنی‌اسرائیل این سرود را برای خداوند سراییده، گفتند كه: «یهوه را سرود می‌خوانم زیرا كه با جلال مظفر شده است. اسب و سوارش را به دریا انداخت.
|
||
\v 2 خداوند قوت و تسبیح من است. و او نجات من گردیده است. این خدای من است، پس او را تمجید می‌كنم. خدای پدر من است، پس او را متعال می‌خوانم.
|
||
\v 3 خداوند مرد جنگی است. نام او یهوه است.
|
||
\v 4 ارابه‌ها و لشكر فرعون را به دریا انداخت. مبارزان برگزیدۀ او در دریای قلزم غرق شدند.
|
||
\v 5 لُجّه‌ها ایشان را پوشانید. مثل سنگ به ژرفیها فرو رفتند.
|
||
\v 6 دست راست تو ای خداوند ، به قوت جلیل گردیده. دست راست تو ای خداوند ، دشمن را خرد شكسته است،
|
||
\v 7 و به كثرت جلال خود خصمان را منهدم ساخته‌ای. غضب خود را فرستاده، ایشان را چون خاشاك سوزانیده‌ای،
|
||
\v 8 و به نَفْخِۀ بینی تو آبها فراهم گردید. و موجها مثل توده بایستاد و لجه‌ها در میان دریا منجمد گردید.
|
||
\v 9 دشمن گفت تعاقب می‌كنم و ایشان را فرو می‌گیرم، و غارت را تقسیم كرده، جانم از ایشان سیر خواهد شد. شمشیر خود را كشیده، دست من ایشان را هلاك خواهد ساخت،
|
||
\v 10 و چون به نفخۀ خود دمیدی، دریا ایشان را پوشانید. مثل سرب در آبهای زورآور غرق شدند.
|
||
\v 11 كیست مانند تو ای خداوند در میان خدایان؟ كیست مانند تو جلیل در قدوسیت؟ تو مهیب هستی در تسبیح خود و صانع عجایب!
|
||
\v 12 چون دست راست خود را دراز كردی، زمین ایشان را فرو برد.
|
||
\v 13 این قومِ خویش را كه فدیه دادی، به رحمانیت خود، رهبری نمودی. ایشان را به قوت خویش به سوی مسكن قدس خود هدایت كردی.
|
||
\v 14 امتها چون شنیدند، مضطرب گردیدند. لرزه بر سكنۀ فلسطین مستولی گردید.
|
||
\v 15 آنگاه امرای ادوم در حیرت افتادند. و اكابر موآب را لرزه فرو گرفت، و جمیع سكنۀ كنعان گداخته گردیدند.
|
||
\v 16 ترس و هراس، ایشان را فروگرفت. از بزرگی بازوی تو مثل سنگ ساكت شدند، تا قوم تو ای خداوند عبور كنند، تا این قومی كه تو خریده‌ای، عبور كنند.
|
||
\v 17 ایشان را داخل ساخته، در جبل میراث خود غرس خواهی كرد، به مكانی كه تو ای خداوند مسكن خود ساخته‌ای، یعنی آن مقام مقدسی كه دستهای تو ای خداوند مستحكم كرده است.
|
||
\v 18 خداوند سلطنت خواهد كرد تا ابدالا´باد.»
|
||
\v 19 زیرا كه اسبهای فرعون با ارابه‌ها و سوارانش به دریا درآمدند، و خداوند آب دریا را بر ایشان برگردانید. اما بنی‌اسرائیل از میان دریا به خشكی رفتند.
|
||
\v 20 و مریمِ نبیه، خواهر هارون، دف را به دست خود گرفته، و همۀ زنان از عقب وی دفها گرفته، رقص كنان بیرون آمدند.
|
||
\v 21 پس مریم در جواب ایشان گفت: « خداوند را بسرایید، زیرا كه با جلال‌مظفر شده است؛ اسب و سوارش را به دریا انداخت.»
|
||
\v 22 پس موسی اسرائیل را از بحر قلزم كوچانید، و به صحرای شور آمدند، و سه روز در صحرا می‌رفتند و آب نیافتند.
|
||
\v 23 پس به مارّه رسیدند، و از آب مارّه نتوانستند نوشید زیرا كه تلخ بود. از این سبب، آن را ماره نامیدند.
|
||
\v 24 و قوم بر موسی شكایت كرده، گفتند: «چه بنوشیم؟»
|
||
\v 25 چون نزد خداوند استغاثه كرد، خداوند درختی بدو نشان داد، پس آن را به آب انداخت و آب شیرین گردید. و در آنجا فریضه‌ای و شریعتی برای ایشان قرار داد، و در آنجا ایشان را امتحان كرد.
|
||
\v 26 و گفت: «هرآینه اگر قول یهوه، خدای خود را بشنوی، و آنچه را در نظر او راست است بجا آوری، و احكام او را بشنوی، و تمامی فرایض او را نگاه داری، همانا هیچ یك از همۀ مرضهایی را كه بر مصریان آورده‌ام بر تو نیاورم، زیرا كه من یهوه، شفا دهندۀ تو هستم.»
|
||
\v 27 پس به ایلیم آمدند، و در آنجا دوازده چشمۀ آب و هفتاد درخت خرما بود، و در آنجا نزد آب خیمه زدند.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 16
|
||
\p
|
||
\v 1 پس تمامی جماعت بنی‌اسرائیل از ایلیم كوچ كرده، به صحرای سین كه در میان ایلیم و سینا است در روز پانزدهم از ماه دوم، بعد از بیرون آمدن ایشان از زمین مصر، رسیدند.
|
||
\v 2 و تمامی جماعت بنی‌اسرائیل در آن صحرا بر موسی و هارون شكایت كردند.
|
||
\v 3 و بنی‌اسرائیل بدیشان گفتند: «كاش كه در زمین مصر به دست خداوند مرده بودیم، وقتی كه نزد دیگهای‌گوشت می‌نشستیم و نان را سیر می‌خوردیم، زیرا كه ما را بدین صحرا بیرون آوردید، تا تمامی این جماعت را به گرسنگی بكشید.»
|
||
\v 4 آنگاه خداوند به موسی گفت: «همانا من نان از آسمان برای شما بارانم، و قوم رفته، كفایت هر روز را در روزش گیرند، تا ایشان را امتحان كنم كه بر شریعت من رفتار می‌كنند یا نه.
|
||
\v 5 و واقع خواهد شد در روز ششم، كه چون آنچه را كه آورده باشند درست نمایند، همانا دوچندان آن خواهد بود كه هر روز برمی‌چیدند.»
|
||
\v 6 و موسی و هارون به همۀ بنی‌اسرائیل گفتند: «شامگاهان خواهید دانست كه خداوند شما را از زمین مصر بیرون آورده است.
|
||
\v 7 و بامدادان جلال خداوند را خواهید دید، زیرا كه او شكایتی را كه بر خداوند كرده‌اید شنیده است، و ما چیستیم كه بر ما شكایت می‌كنید؟»
|
||
\v 8 و موسی گفت: «این خواهد بود چون خداوند ، شامگاه شما را گوشت دهد تا بخورید، و بامداد نان، تا سیر شوید، زیرا خداوند شكایتهای شما را كه بر وی كرده‌اید شنیده است، و ما چیستیم؟ بر ما نی، بلكه بر خداوند شكایت نموده‌اید.»
|
||
\v 9 و موسی به هارون گفت: «به تمامی جماعت بنی‌اسرائیل بگو به حضور خداوند نزدیك بیایید، زیرا كه شكایتهای شما را شنیده است.»
|
||
\v 10 و واقع شد كه چون هارون به تمامی جماعت بنی‌اسرائیل سخن گفت، به سوی صحرا نگریستند و اینك جلال خداوند در ابر ظاهر شد.
|
||
\v 11 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
|
||
\v 12 «شكایتهای بنی‌اسرائیل را شنیده‌ام، پس ایشان را خطاب كرده، بگو: در عصر گوشت‌خواهید خورد، و بامداد از نان سیر خواهید شد تا بدانید كه من یهوه خدای شما هستم.»
|
||
\v 13 و واقع شد كه در عصر، سَلوی برآمده، لشكرگاه را پوشانیدند، و بامدادان شبنم گرداگرد اردو نشست.
|
||
\v 14 و چون شبنمی كه نشسته بود برخاست، اینك بر روی صحرا چیزی دقیق، مدور و خُرد، مثل ژاله بر زمین بود.
|
||
\v 15 و چون بنی‌اسرائیل این را دیدند به یكدیگر گفتند كه این منّ است، زیرا كه ندانستند چه بود. موسی به ایشان گفت: «این آن نان است كه خداوند به شما می‌دهد تا بخورید.
|
||
\v 16 این است امری كه خداوند فرموده است، كه هر كس به قدر خوراك خود از این بگیرد، یعنی یك عُومَر برای هر نفر به حسب شمارۀ نفوس خویش، هر شخص برای كسانی كه در خیمۀ او باشند بگیرد.»
|
||
\v 17 پس بنی‌اسرائیل چنین كردند، بعضی زیاد و بعضی كم برچیدند.
|
||
\v 18 اما چون به عومر پیمودند، آنكه زیاد برچیده بود، زیاده نداشت، و آنكه كم برچیده بود، كم نداشت، بلكه هر كس به قدر خوراكش برچیده بود.
|
||
\v 19 و موسی بدیشان گفت: «زنهار كسی چیزی از این تا صبح نگاه ندارد.»
|
||
\v 20 لكن به موسی گوش ندادند، بلكه بعضی چیزی از آن تا صبح نگاه داشتند. و كرمها بهم رسانیده، متعفن گردید، و موسی بدیشان خشمناك شد.
|
||
\v 21 و هر صبح، هر كس به قدر خوراك خود برمی‌چید، و چون آفتاب گرم می‌شد، می‌گداخت.
|
||
\v 22 و واقع شد در روز ششم كه نان مضاعف، یعنی برای هر نفری دو عومر برچیدند. پس همۀ رؤسای جماعت آمده، موسی را خبر دادند.
|
||
\v 23 او بدیشان گفت: «این است آنچه خداوند گفت، كه فردا آرامی است، و سَبَّتِ مقدسِ خداوند . پس آنچه بر آتش باید پخت بپزید، و آنچه در آب باید جوشانید بجوشانید، و آنچه باقی باشد، برای خود ذخیره كرده، بجهت صبح نگاه دارید.»
|
||
\v 24 پس آن را تا صبح ذخیره كردند، چنانكه موسی فرموده بود، و نه متعفن گردید و نه كرم در آن پیدا شد.
|
||
\v 25 و موسی گفت: «امروز این را بخورید زیرا كه امروز سَبَّت خداوند است، و در این روز آن را در صحرا نخواهید یافت.
|
||
\v 26 شش روز آن را برچینید، و روز هفتمین، سَبَّت است. در آن نخواهد بود.»
|
||
\v 27 و واقع شد كه در روز هفتم، بعضی از قوم برای برچیدن بیرون رفتند، اما نیافتند.
|
||
\v 28 و خداوند به موسی گفت: «تا به كی از نگاه داشتن وصایا و شریعت من ابا می‌نمایید؟
|
||
\v 29 ببینید چونكه خداوند سَبَّت را به شما بخشیده است، از این سبب در روز ششم، نانِ دو روز را به شما می‌دهد، پس هر كس در جای خود بنشیند و در روز هفتم هیچ كس از مكانش بیرون نرود.»
|
||
\v 30 پس قوم در روز هفتمین آرام گرفتند.
|
||
\v 31 و خاندان اسرائیل آن را منّ نامیدند، و آن مثل تخم گشنیز سفید بود، و طعمش مثل قرصهای عسلی.
|
||
\v 32 و موسی گفت: «این امری است كه خداوند فرموده است كه عومری از آن پر كنی، تا در نسلهای شما نگاه داشته شود، تا آن نان را ببینند كه در صحرا، وقتی كه شما را از زمین مصر بیرون آوردم، آن را به شما خورانیدم.»
|
||
\v 33 پس موسی به هارون گفت: «ظرفی بگیر، و عومری پر از منّ در آن بنه و آن را به حضور خداوند بگذار، تا در نسلهای شما نگاه داشته‌شود.»
|
||
\v 34 چنانكه خداوند به موسی امر فرموده بود، همچنان هارون آن را پیش (تابوت) شهادت گذاشت تا نگاه داشته شود.
|
||
\v 35 و بنی‌اسرائیل مدت چهل سال منّ را می‌خوردند، تا به زمین آباد رسیدند، یعنی تا به سرحد زمین كنعان داخل شدند، خوراك ایشان منّ بود.
|
||
\v 36 و اما عومر، ده یك ایفه است.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 17
|
||
\p
|
||
\v 1 و تمامی جماعت بنی‌اسرائیل به حكم خداوند طی منازل كرده، از صحرای سین كوچ كردند، و در رفیدیم اردو زدند، و آب نوشیدن برای قوم نبود.
|
||
\v 2 و قوم با موسی منازعه كرده، گفتند: «ما را آب بدهید تا بنوشیم.» موسی بدیشان گفت: «چرا با من منازعه می‌كنید، و چرا خداوند را امتحان می‌نمایید؟»
|
||
\v 3 و در آنجا قوم تشنۀ آب بودند، و قوم بر موسی شكایت كرده، گفتند: «چرا ما را از مصر بیرون آوردی، تا ما و فرزندان و مواشی ما را به تشنگی بكشی؟»
|
||
\v 4 آنگاه موسی نزد خداوند استغاثه نموده، گفت: «با این قوم چه كنم؟ نزدیك است مرا سنگسار كنند.»
|
||
\v 5 خداوند به موسی گفت: «پیش روی قوم برو، و بعضی از مشایخ اسرائیل را با خود بردار، و عصای خود را كه بدان نهر را زدی به دست خود گرفته، برو.
|
||
\v 6 همانا من در آنجا پیش روی تو بر آن صخره‌ای كه در حوریب است، می‌ایستم، و صخره را خواهی زد تا آب از آن بیرون آید، و قوم بنوشند.» پس موسی به حضور مشایخ اسرائیل چنین كرد.
|
||
\v 7 و آن موضع را مَسَّه و مَریبه نامید، به سبب منازعۀبنی‌اسرائیل، و امتحان كردن ایشان خداوند را، زیرا گفته بودند: «آیا خداوند در میان ما هست یا نه؟»
|
||
\v 8 پس عمالیق آمده، در رفیدیم با اسرائیل جنگ كردند.
|
||
\v 9 و موسی به یوشع گفت: «مردان برای ما برگزین و بیرون رفته، با عمالیق مقاتله نما، و بامدادان من عصای خدا را به دست گرفته، بر قلۀ كوه خواهم ایستاد.»
|
||
\v 10 پس یوشع بطوری كه موسی او را امر فرموده بود كرد، تا با عمالیق محاربه كند. و موسی و هارون و حور بر قلۀ كوه برآمدند.
|
||
\v 11 و واقع شد كه چون موسی دست خود را برمی‌افراشت، اسرائیل غلبه می‌یافتند و چون دست خود را فرو می‌گذاشت، عمالیق چیره می‌شدند.
|
||
\v 12 و دستهای موسی سنگین شد. پس ایشان سنگی گرفته، زیرش نهادند كه بر آن بنشیند. و هارون و حور، یكی از این طرف و دیگری از آن طرف، دستهای او را بر می‌داشتند، و دستهایش تا غروب آفتاب برقرار ماند.
|
||
\v 13 و یوشع، عمالیق و قوم او را به دم شمشیر منهزم ساخت.
|
||
\v 14 پس خداوند به موسی گفت: «این را برای یادگاری در كتاب بنویس، و به سمع یوشع برسان كه هرآینه ذكر عمالیق را از زیر آسمان محو خواهم ساخت.»
|
||
\v 15 و موسی مذبحی بنا كرد و آن را یهوه نِسّی نامید.
|
||
\v 16 و گفت: «زیرا كه دست بر تخت خداوند است، كه خداوند را جنگ با عمالیق نسلاً بعد نسل خواهد بود.»
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 18
|
||
\p
|
||
\v 1 و چون یتْرون، كاهن مدیان، پدر زن موسی، آنچه را كه خدا با موسی و قوم خود، اسرائیل كرده بود شنید كه خداوند چگونه اسرائیل را از مصر بیرون آورده بود،
|
||
\v 2 آنگاه یترون پدرزن موسی، صَفّوره، زن موسی را برداشت، بعد از آنكه او را پس فرستاده بود.
|
||
\v 3 و دو پسر او را كه یكی را جرشون نام بود، زیرا گفت: «در زمین بیگانه غریب هستم،»
|
||
\v 4 و دیگری را الیعازر نام بود، زیرا گفت: «كه خدای پدرم مددكار من بوده، مرا از شمشیر فرعون رهانید.»
|
||
\v 5 پس یترون، پدر زن موسی، با پسران و زوجه‌اش نزد موسی به صحرا آمدند، در جایی كه او نزد كوه خدا خیمه زده بود.
|
||
\v 6 و به موسی خبر داد كه من یترون، پدر زن تو با زن تو و دو پسرش نزد تو آمده‌ایم.
|
||
\v 7 پس موسی به استقبال پدر زن خود بیرون آمد و او را تعظیم كرده، بوسید و سلامتی یكدیگر را پرسیده، به خیمه درآمدند.
|
||
\v 8 و موسی پدر زن خود را از آنچه خداوند به فرعون و مصریان به خاطر اسرائیل كرده بود خبر داد، و از تمامی مشقتی كه در راه بدیشان واقع شده، خداوند ایشان را از آن رهانیده بود.
|
||
\v 9 و یترون شاد گردید، به سبب تمامی احسانی كه خداوند به اسرائیل كرده، و ایشان را از دست مصریان رهانیده بود.
|
||
\v 10 و یترون گفت: «متبارك است خداوند كه شما را از دست مصریان و از دست فرعون خلاصی داده است، و قوم خود را از دست مصریان رهانیده.
|
||
\v 11 الا´ن دانستم كه یهوه از جمیع خدایان بزرگتر است، خصوصاً در همان امری كه بر ایشان تكبر می‌كردند.»
|
||
\v 12 و یترون،پدر زن موسی، قربانی سوختنی و ذبایح برای خدا گرفت، و هارون و جمیع مشایخ اسرائیل آمدند تا با پدر زن موسی به حضور خدا نان بخورند.
|
||
\v 13 بامدادان واقع شد كه موسی برای داوری قوم بنشست، و قوم به حضور موسی از صبح تا شام ایستاده بودند.
|
||
\v 14 و چون پدر زن موسی آنچه را كه او به قوم می‌كرد دید، گفت: «این چه كار است كه تو با قوم می‌نمایی؟ چرا تو تنها می‌نشینی و تمامی قوم نزد تو از صبح تا شام می‌ایستند؟»
|
||
\v 15 موسی به پدر زن خود گفت كه «قوم نزد من می‌آیند تا از خدا مسألت نمایند.
|
||
\v 16 هرگاه ایشان را دعوی شود، نزد من می‌آیند، و میان هر كس و همسایه‌اش داوری می‌كنم، و فرایض و شرایع خدا را بدیشان تعلیم می‌دهم.»
|
||
\v 17 پدر زن موسی به وی گفت: «كاری كه تو می‌كنی، خوب نیست.
|
||
\v 18 هرآینه تو و این قوم نیز كه با تو هستند، خسته خواهید شد، زیرا كه این امر برای تو سنگین است. تنها این را نمی‌توانی كرد.
|
||
\v 19 اكنون سخن مرا بشنو. تو را پند می‌دهم و خدا با تو باد؛ و تو برای قوم به حضور خدا باش، و امور ایشان را نزد خدا عرضه دار.
|
||
\v 20 و فرایض و شرایع را بدیشان تعلیم ده، و طریقی را كه بدان می‌باید رفتار نمود، و عملی را كه می‌باید كرد، بدیشان اعلام نما.
|
||
\v 21 و از میان تمامی قوم، مردان قابل را كه خداترس و مردان امین، كه از رشوت نفرت كنند، جستجو كرده، بر ایشان بگمار، تا رؤسای هزاره و رؤسای صده و رؤسای پنجاه و رؤسای ده باشند.
|
||
\v 22 تا بر قوم پیوسته داوری نمایند، و هر امر بزرگ را نزد تو بیاورند، و هر امركوچك را خود فیصل دهند. بدین طور بار خود را سبك خواهی كرد، و ایشان با تو متحمل آن خواهند شد.
|
||
\v 23 اگر این كار را بكنی و خدا تو را چنین امر فرماید، آنگاه یارای استقامت خواهی داشت، و جمیع این قوم نیز به مكان خود به سلامتی خواهند رسید.»
|
||
\v 24 پس موسی سخن پدر زن خود را اجابت كرده، آنچه او گفته بود به عمل آورد.
|
||
\v 25 و موسی مردان قابل از تمامی اسرائیل انتخاب كرده، ایشان را رؤسای قوم ساخت، رؤسای هزاره و رؤسای صده و رؤسای پنجاه و رؤسای ده.
|
||
\v 26 و در داوری قوم پیوسته مشغول می‌بودند. هر امر مشكل را نزد موسی می‌آوردند، و هر دعوی كوچك را خود فیصل می‌دادند.
|
||
\v 27 و موسی پدر زن خود را رخصت داد و او به ولایت خود رفت.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 19
|
||
\p
|
||
\v 1 و در ماه سوم از بیرون آمدن‌بنی‌اسرائیل از زمین مصر، در همان روز به صحرای سینا آمدند.
|
||
\v 2 و از رَفیدیم كوچ كرده، به صحرای سینا رسیدند، و در بیابان اردو زدند، و اسرائیل در آنجا در مقابل كوه فرود آمدند.
|
||
\v 3 و موسی نزد خدا بالا رفت، و خداوند از میان كوه او را ندا درداد و گفت: «به خاندان یعقوب چنین بگو، و بنی‌اسرائیل را خبر بده:
|
||
\v 4 شما آنچه را كه من به مصریان كردم، دیده‌اید، و چگونه شما را بر بالهای عقاب برداشته، نزد خود آورده‌ام.
|
||
\v 5 و اكنون اگر آواز مرا فی‌الحقیقه بشنوید، و عهد مرا نگاه دارید، همانا خزانۀ خاص من از جمیع قومها خواهید بود. زیرا كه تمامی جهان، از آن من است.
|
||
\v 6 و شما برای من مملكت كَهَنه و امتِ مقدس خواهید بود. این است آن سخنانی كه به بنی‌اسرائیل می‌باید گفت.»
|
||
\v 7 پس موسی آمده، مشایخ قوم را خواند، و همۀ این سخنان را كه خداوند او را فرموده بود، بر ایشان اِلقا كرد.
|
||
\v 8 و تمامی قوم به یك زبان در جواب گفتند: «آنچه خداوند امر فرموده است، خواهیم كرد.» و موسی سخنان قوم را باز به خداوند عرض كرد.
|
||
\v 9 و خداوند به موسی گفت: «اینك من در ابرمُظْلِم نزد تو می‌آیم، تا هنگامی كه به تو سخن گویم قوم بشنوند، و بر تو نیز همیشه ایمان داشته باشند.» پس موسی سخنان قوم را به خداوند باز گفت.
|
||
\v 10 خداوند به موسی گفت: «نزد قوم برو و ایشان را امروز و فردا تقدیس نما، و ایشان رخت خود را بشویند.
|
||
\v 11 و در روز سوم مهیا باشید، زیرا كه در روز سوم خداوند در نظر تمامی قوم بر كوه سینا نازل شود.
|
||
\v 12 و حدود برای قوم از هر طرف قرار ده، و بگو: باحذر باشید از اینكه به فراز كوه برآیید، یا دامنۀ آن را لمس نمایید، زیرا هر كه كوه را لمس كند، هرآینه كشته شود.
|
||
\v 13 دست بر آن گذارده نشود بلكه یا سنگسار شود یا به تیر كشته شود، خواه بهایم باشد خواه انسان، زنده نماند. اما چون كَرِنّا نواخته شود، ایشان به كوه برآیند.»
|
||
\v 14 پس موسی از كوه نزد قوم فرود آمده، قوم را تقدیس نمود و رخت خود را شستند.
|
||
\v 15 و به قوم گفت: «در روز سوم حاضر باشید، و به زنان نزدیكی منمایید.»
|
||
\v 16 و واقع شد در روز سوم به وقت طلوع صبح، كه رعدها و برقها و ابر غلیظ بر كوه پدید آمد، و آواز كَرِنّای بسیار سخت،بطوری كه تمامی قوم كه در لشكرگاه بودند، بلرزیدند.
|
||
\v 17 و موسی قوم را برای ملاقات خدا از لشكرگاه بیرون آورد، و در پایان كوه ایستادند.
|
||
\v 18 و تمامی كوه سینا را دود فرو گرفت، زیرا خداوند در آتش بر آن نزول كرد، و دودش مثل دود كوره‌ای بالا می‌شد، و تمامی كوه سخت متزلزل گردید.
|
||
\v 19 و چون آواز كَرِنّا زیاده و زیاده سخت نواخته می‌شد، موسی سخن گفت، و خدا او را به زبان جواب داد.
|
||
\v 20 و خداوند بر كوه سینا بر قله كوه نازل شد، و خداوند موسی را به قلۀ كوه خواند، و موسی بالا رفت.
|
||
\v 21 و خداوند به موسی گفت: «پایین برو و قوم را قدغن نما، مبادا نزد خداوند برای نظر كردن، از حد تجاوز نمایند، كه بسیاری از ایشان هلاك خواهند شد.
|
||
\v 22 و كهنه نیز كه نزد خداوند می‌آیند، خویشتن را تقدیس نمایند، مبادا خداوند بر ایشان هجوم آورد.»
|
||
\v 23 موسی به خداوند گفت: «قوم نمی‌توانند به فراز كوه سینا آیند، زیرا كه تو ما را قدغن كرده، گفته‌ای كوه را حدود قرار ده و آن را تقدیس نما.»
|
||
\v 24 خداوند وی را گفت: «پایین برو و تو و هارون همراهت برآیید، اما كَهَنه و قوم از حد تجاوز ننمایند، تا نزد خداوند بالا بیایند، مبادا بر ایشان هجوم آورد.»
|
||
\v 25 پس موسی نزد قوم فرود شده، بدیشان سخن گفت.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 20
|
||
\p
|
||
\v 1 و خدا تكلم فرمود و همۀ این كلمات‌را بگفت:
|
||
\v 2 « من هستم یهوه، خدای تو، كه تو را از زمین‌مصر و از خانۀ غلامی بیرون آوردم.
|
||
\v 3 تو را خدایان دیگر غیر از من نباشد.
|
||
\v 4 « صورتی تراشیده و هیچ تمثالی از آنچه بالا در آسمان است، و از آنچه پایین در زمین است، و از آنچه در آب زیر زمین است، برای خود مساز.
|
||
\v 5 نزد آنها سجده مكن، و آنها را عبادت منما، زیرا من كه یهوه، خدای تو می‌باشم، خدای غیور هستم، كه انتقام گناه پدران را از پسران تا پشت سوم و چهارم از آنانی كه مرا دشمن دارند می‌گیرم.
|
||
\v 6 و تا هزار پشت بر آنانی كه مرا دوست دارند و احكام مرا نگاه دارند، رحمت می‌كنم.
|
||
\v 7 « نام یهوه، خدای خود را به باطل مبر، زیرا خداوند كسی را كه اسم او را به باطل بَرَد، بی‌گناه نخواهد شمرد.
|
||
\v 8 « روز سَبَّت را یاد كن تا آن را تقدیس نمایی.
|
||
\v 9 شش روز مشغول باش و همۀ كارهای خود را بجا آور.
|
||
\v 10 اما روز هفتمین، سَبَّتِ یهوه، خدای توست. در آن هیچ كار مكن، تو و پسرت و دخترت و غلامت و كنیزت و بهیمه‌ات و مهمان تو كه درون دروازه‌های تو باشد.
|
||
\v 11 زیرا كه در شش روز، خداوند آسمان و زمین و دریا و آنچه را كه در آنهاست بساخت، و در روز هفتم آرام فرمود. از این سبب خداوند روز هفتم را مبارك خوانده، آن را تقدیس نمود.
|
||
\v 12 پدر و مادر خود را احترام نما، تا روزهای‌تو در زمینی كه یهوه خدایت به تو می‌بخشد، دراز شود.
|
||
\v 13 « قتل مكن.
|
||
\v 14 « زنا مكن.
|
||
\v 15 « دزدی مكن.
|
||
\v 16 « بر همسایۀ خود شهادت دروغ مده.
|
||
\v 17 «به خانۀ همسایۀ خود طمع مورز، و به زن همسایه‌ات و غلامش و كنیزش و گاوش و الاغش و به هیچ چیزی كه از آن همسایۀ تو باشد، طمع مكن.»
|
||
\v 18 و جمیع قوم رعدها و زبانه‌های آتش و صدای كَرِنّا و كوه را كه پر از دود بود دیدند، و چون قوم این را بدیدند لرزیدند، و از دور بایستادند.
|
||
\v 19 و به موسی گفتند: «تو به ما سخن بگو و خواهیم شنید، اما خدا به ما نگوید، مبادا بمیریم.»
|
||
\v 20 موسی به قوم گفت: «مترسید زیرا خدا برای امتحان شما آمده است، تا ترس او پیش روی شما باشد و گناه نكنید.»
|
||
\v 21 پس قوم از دور ایستادند و موسی به ظلمت غلیظ كه خدا در آن بود، نزدیك آمد.
|
||
\v 22 و خداوند به موسی گفت: «به بنی‌اسرائیل چنین بگو: شما دیدید كه از آسمان به شما سخن گفتم:
|
||
\v 23 با من خدایان نقره مسازید و خدایان طلا برای خود مسازید.
|
||
\v 24 مذبحی از خاك برای من بساز، و قربانی‌های سوختنی خود و هدایای سلامتی‌خود را از گله و رمۀ خویش بر آن بگذران، در هر جایی كه یادگاری برای نام خود سازم، نزد تو خواهم آمد، و تو را بركت خواهم داد.
|
||
\v 25 و اگر مذبحی از سنگ برای من سازی، آن را از سنگهای تراشیده بنا مكن، زیرا اگر افزار خود را بر آن بلند كردی، آن را نجس خواهی ساخت.
|
||
\v 26 و بر مذبح من از پله‌ها بالا مرو، مبادا عورَت تو بر آن مكشوف شود.»
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 21
|
||
\p
|
||
\v 1 و این است احكامی كه پیش ایشان می‌گذاری:
|
||
\v 2 « اگر غلام عبری بخری، شش سال خدمت كند، و در هفتمین، بی‌قیمت، آزاد بیرون رود.
|
||
\v 3 اگر تنها آمده، تنها بیرون رود و اگر صاحب زن بوده، زنش همراه او بیرون رود.
|
||
\v 4 اگر آقایش زنی بدو دهد و پسران یا دختران برایش بزاید، آنگاه زن و اولادش از آن آقایش باشند، و آن مرد تنها بیرون رود.
|
||
\v 5 لیكن هرگاه آن غلام بگوید كه هرآینه آقایم و زن و فرزندان خود را دوست می‌دارم و نمی‌خواهم كه آزاد بیرون روم،
|
||
\v 6 آنگاه آقایش او را به حضور خدا بیاورد، و او را نزدیك در یا قایمۀ در برساند، و آقایش گوش او را با درفشی سوراخ كند، و او وی را همیشه بندگی نماید.
|
||
\v 7 « اما اگر شخصی، دختر خود را به كنیزی بفروشد، مثل غلامان بیرون نرود.
|
||
\v 8 هر گاه به نظر آقایش كه او را برای خود نامزد كرده است ناپسند آید، بگذارد كه او را فدیه دهند، اما هیچ حق ندارد كه او را به قوم بیگانه بفروشد، زیرا كه بدوخیانت كرده است.
|
||
\v 9 و هرگاه او را به پسر خود نامزد كند، موافق رسم دختران با او عمل نماید.
|
||
\v 10 اگر زنی دیگر برای خود گیرد، آنگاه خوراك و لباس و مباشرت او را كم نكند.
|
||
\v 11 و اگر این سه چیز را برای او نكند، آنگاه بی‌قیمت و رایگان بیرون رود.
|
||
\v 12 « هر كه انسانی را بزند و او بمیرد، هر آینه كشته شود.
|
||
\v 13 اما اگر قصد او نداشت، بلكه خدا وی را بدستش رسانید، آنگاه مكانی برای تو معین كنم تا بدانجا فرار كند.
|
||
\v 14 لیكن اگر شخصی عمداً بر همسایۀ خود آید، تا او را به مكر بكُشد، آنگاه او را از مذبح من كشیده، به قتل برسان.
|
||
\v 15 « و هر كه پدر یا مادر خود را زند، هرآینه كشته شود.
|
||
\v 16 « و هر كه آدمی را بدزدد و او را بفروشد یا در دستش یافت شود، هرآینه كشته شود.
|
||
\v 17 « و هر كه پدر یا مادر خود را لعنت كند، هرآینه كشته شود.
|
||
\v 18 « و اگر دو مرد نزاع كنند، و یكی دیگری را به سنگ یا به مشت زند، و او نمیرد لیكن بستری شود،
|
||
\v 19 اگر برخیزد و با عصا بیرون رود، آنگاه زنندۀ او بی‌گناه شمرده شود، اما عوض بیكاری‌اش را ادا نماید، و خرج معالجۀ او را بدهد.
|
||
\v 20 « و اگر كسی غلام یا كنیز خود را به عصا بزند، و او زیر دست او بمیرد، هرآینه انتقام او گرفته شود.
|
||
\v 21 لیكن اگر یك دو روز زنده بماند، ازاو انتقام كشیده نشود، زیرا كه زرخرید اوست.
|
||
\v 22 « و اگر مردم جنگ كنند، و زنی حامله را بزنند، و اولاد او سقط گردد، و ضرری دیگر نشود، البته غرامتی بدهد موافق آنچه شوهر زن بدو گذارد، و به حضور داوران ادا نماید.
|
||
\v 23 و اگر اذیتی دیگر حاصل شود، آنگاه جان به عوض جان بده،
|
||
\v 24 و چشم به عوض چشم، و دندان به عوض دندان، و دست به عوض دست، و پا به عوض پا،
|
||
\v 25 و داغ به عوض داغ، و زخم به عوض زخم، و لطمه به عوض لطمه.
|
||
\v 26 « و اگر كسی چشم غلام یا چشم كنیز خود را بزند كه ضایع شود، او را به عوض چشمش آزاد كند.
|
||
\v 27 و اگر دندان غلام یا دندان كنیز خود را بیندازد، او را به عوض دندانش آزاد كند.
|
||
\v 28 « و هرگاه گاوی به شاخ خود مردی یا زنی را بزند كه او بمیرد، گاو را البته سنگسار كنند، و گوشتش را نخورند و صاحب گاو بی‌گناه باشد.
|
||
\v 29 و لیكن اگر گاو قبل از آن شاخ‌زن می‌بود، و صاحبش آگاه بود، و آن را نگاه نداشت، و او مردی یا زنی را كشت، گاو را سنگسار كنند، و صاحبش را نیز به قتل رسانند.
|
||
\v 30 و اگر دیه بر او گذاشته شود، آنگاه برای فدیۀ جان خود هرآنچه بر او مقرر شود، ادا نماید.
|
||
\v 31 خواه پسر خواه دختر را شاخ زده باشد، به حسب این حكم با او عمل كنند.
|
||
\v 32 اگر گاو، غلامی یا كنیزی را بزند، سی مثقال نقره به صاحب او داده شود، و گاو سنگسار شود.
|
||
\v 33 « و اگر كسی چاهی گشاید یا كسی چاهی حفر كند و آن را نپوشاند، و گاوی یا الاغی در آن افتد،
|
||
\v 34 صاحب چاه عوض او را بدهد، و قیمتش‌را به صاحبش ادا نماید، و میته از آن او باشد.
|
||
\v 35 « و اگر گاو شخصی، گاو همسایۀ او را بزند، و آن بمیرد پس گاو زنده را بفروشند، و قیمت آن را تقسیم كنند، و میته را نیز تقسیم نمایند.
|
||
\v 36 اما اگر معلوم بوده باشد كه آن گاو قبل از آن شاخ‌زن می‌بود، و صاحبش آن را نگاه نداشت، البته گاو به عوض گاو بدهد و میته از آن او باشد.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 22
|
||
\p
|
||
\v 1 « اگر كسی گاوی یا گوسفندی بدزدد،و آن را بكشد یا بفروشد، به عوض گاو پنج گاو، و به عوض گوسفند چهار گوسفند بدهد.
|
||
\v 2 «اگر دزدی در رخنه كردن گرفته شود، و او را بزنند بطوری كه بمیرد، بازخواستِ خون برای او نباشد.
|
||
\v 3 اما اگر آفتاب بر او طلوع كرد، بازخواست خون برای او هست. البته مكافات باید داد، و اگر چیزی ندارد، به عوض دزدی كه كرد، فروخته شود.
|
||
\v 4 اگر چیزی دزدیده شده، از گاو یا الاغ یا گوسفند زنده در دست او یافت شود، دو مقابل آن را رد كند.
|
||
\v 5 « اگر كسی مرتعی یا تاكستانی را بچراند، یعنی مواشی خود را براند تا مرتع دیگری را بچراند، از نیكوترین مرتع و از بهترین تاكستان خود عوض بدهد.
|
||
\v 6 « اگر آتشی بیرون رود، و خارها را فراگیرد و بافه‌های غله یا خوشه‌های نادرویده یا مزرعه‌ای سوخته گردد، هر كه آتش را افروخته است، البته عوض بدهد.
|
||
\v 7 « اگر كسی پول یا اسباب نزد همسایۀ خود امانت گذارد، و از خانۀ آن شخص دزدیده شود،هر گاه دزد پیدا شود، دو چندان رد نماید.
|
||
\v 8 و اگر دزد گرفته نشود، آنگاه صاحب خانه را به حضور حكام بیاورند، تا حكم شود كه آیا دست خود را بر اموال همسایۀ خویش دراز كرده‌است یا نه.
|
||
\v 9 در هر خیانتی از گاو و الاغ و گوسفند و رخت و هر چیزِ گم شده، كه كسی بر آن ادعا كند، امر هر دو به حضور خدا برده شود، و بر گناه هر كدام كه خدا حكم كند، دو چندان به همسایۀ خود رد نماید.
|
||
\v 10 « اگر كسی الاغی یا گاوی یا گوسفندی یا جانوری دیگر به همسایۀ خود امانت دهد، و آن بمیرد یا پایش شكسته شود یا دزدیده شود، و شاهدی نباشد،
|
||
\v 11 قسم خداوند در میان هر دو نهاده شود، كه دست خود را به مال همسایۀ خویش دراز نكرده است. پس مالكش قبول بكند و او عوض ندهد.
|
||
\v 12 لیكن اگر از او دزدیده شد، به صاحبش عوض باید داد.
|
||
\v 13 و اگر دریده شد، آن را برای شهادت بیاورد، و برای دریده شده، عوض ندهد.
|
||
\v 14 و اگر كسی حیوانی از همسایۀ خود عاریت گرفت، و پای آن شكست یا مرد، و صاحبش همراهش نبود، البته عوض باید داد.
|
||
\v 15 اما اگر صاحبش همراهش بود، عوض نباید داد، و اگر كرایه شد، برای كرایه آمده بود.
|
||
\v 16 « اگر كسی دختری را كه نامزد نبود فریب داده، با او هم بستر شد، البته می‌باید او را زن منكوحۀ خویش سازد.
|
||
\v 17 و هرگاه پدرش راضی‌باشد كه او را بدو دهد، موافق مهر دوشیزگان نقدی بدو باید داد.
|
||
\v 18 « زن جادوگر را زنده مگذار.
|
||
\v 19 « هر كه با حیوانی مقاربت كند، هرآینه كشته شود.
|
||
\v 20 « هر كه برای خدایی غیر از یهوه و بس قربانی گذراند، البته هلاك گردد.
|
||
\v 21 « غریب را اذیت مرسانید و بر او ظلم مكنید، زیرا كه در زمین مصر غریب بودید.
|
||
\v 22 « بر بیوه زن یا یتیم ظلم مكنید.
|
||
\v 23 و هر گاه بر او ظلم كردی، و او نزد من فریاد برآورد، البته فریاد او را مستجاب خواهم فرمود
|
||
\v 24 و خشم من مشتعل شود، و شما را به شمشیر خواهم كشت، و زنان شما بیوه شوند و پسران شما یتیم.
|
||
\v 25 « اگر نقدی به فقیری از قوم من كه همسایۀ تو باشد قرض دادی، مثل رباخوار با او رفتار مكن و هیچ سود بر او مگذار.
|
||
\v 26 « اگر رخت همسایۀ خود را به گرو گرفتی، آن را قبل از غروب آفتاب بدو رد كن،
|
||
\v 27 زیرا كه آن فقط پوشش او و لباس برای بدن اوست؛ پس در چه چیز بخوابد؟ و اگر نزد من فریاد برآوَرَد، هرآینه اجابت خواهم فرمود، زیرا كه من كریم هستم.
|
||
\v 28 « به خدا ناسزا مگو و رئیس قوم خود را لعنت مكن.
|
||
\v 29 « درآوردن نوبر غله و عصیر رز خود تأخیر منما. و نخست‌زادۀ پسران خود را به من بده.
|
||
\v 30 با گاوان و گوسفندان خود چنین بكن. هفت روز نزدمادر خود بماند و در روز هشتمین آن را به من بده.
|
||
\v 31 « و برای من مردان مقدس باشید، و گوشتی را كه در صحرا دریده شود مخورید؛ آن را نزد سگان بیندازید.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 23
|
||
\p
|
||
\v 1 « خبر باطل را انتشار مده، و با شریران همداستان مشو، كه شهادت دروغ دهی.
|
||
\v 2 « پیروی بسیاری برای عمل بد مكن؛ و در مرافعه، محضِ متابعتِ كثیری، سخنی برای انحراف حق مگو.
|
||
\v 3 و در مرافعۀ فقیر نیز طرفداری او منما.
|
||
\v 4 « اگر گاو یا الاغ دشمن خود را یافتی كه گم شده باشد، البته آن را نزد او باز بیاور.
|
||
\v 5 اگر الاغ دشمن خود را زیر بارش خوابیده یافتی، و از گشادن او روگردان هستی، البته آن را همراه او باید بگشایی.
|
||
\v 6 « حق فقیر خود را در دعوی او منحرف مساز.
|
||
\v 7 از امر دروغ اجتناب نما و بی‌گناه و صالح را به قتل مرسان زیرا كه ظالم را عادل نخواهم شمرد.
|
||
\v 8 « و رشوت مخور زیرا كه رشوت بینایان را كور می‌كند و سخن صدّیقان را كج می‌سازد.
|
||
\v 9 « و بر شخص غریب ظلم منما زیرا كه از دل غریبان خبر دارید، چونكه در زمین مصر غریب بودید.
|
||
\v 10 « و شش سال مزرعۀ خود را بكار و محصولش را جمع كن،
|
||
\v 11 لیكن در هفتمین آن را بگذار و ترك كن تا فقیران قوم تو از آن بخورند و آنچه از ایشان باقی ماند، حیوانات صحرا بخورند. همچنین با تاكستان و درختان زیتون خود عمل نما.
|
||
\v 12 « شش روز به شغل خود بپرداز و در روز هفتمین آرام كن تا گاوت و الاغت آرام گیرند و پسر كنیزت و مهمانت استراحت كنند.
|
||
\v 13 « و آنچه را به شما گفته‌ام، نگاه دارید و نام خدایان غیر را ذكر مكنید، از زبانت شنیده نشود.
|
||
\v 14 « در هر سال سه مرتبه عید برای من نگاه دار.
|
||
\v 15 عید فطیر را نگاه دار، و چنانكه تو را امر فرموده‌ام، هفت روز نان فطیر بخور در زمان معین در ماه اَبیب، زیرا كه در آن از مصر بیرون آمدی. و هیچ كس به حضور من تهی دست حاضر نشود.
|
||
\v 16 و عید حصاد نوبر غلات خود را كه در مزرعه كاشته‌ای، و عید جمع را در آخر سال وقتی كه حاصل خود را از صحرا جمع كرده‌ای.
|
||
\v 17 در هر سال سه مرتبه همۀ ذكورانت به حضور خداوند یهوه حاضر شوند.
|
||
\v 18 « خون قربانی مرا با نان خمیرمایه‌دار مگذران و پیه عید من تا صبح باقی نماند.
|
||
\v 19 « نوبر نخستین زمین خود را به خانۀ یهوه‌خدای خود بیاور؛«و بزغاله را در شیر مادرش مپز.
|
||
\v 20 « اینك من فرشته‌ای پیش روی تو می‌فرستم تا تو را در راه محافظت نموده، بدان مكانی كه مهیا كرده‌ام برساند.
|
||
\v 21 از او با حذر باش و آواز او را بشنو و از او تَمَرُّد منما زیرا گناهان شما را نخواهد آمرزید، چونكه نام من در اوست.
|
||
\v 22 و اگر قول او را شنیدی و به آنچه گفته‌ام عمل نمودی، هرآینه دشمن دشمنانت و مخالف مخالفانت خواهم بود،
|
||
\v 23 زیرا فرشتۀ من پیش روی تو می‌رود و تو را به اَموریان و حتیان و فرزیان و كنعانیان و حویان و یبوسیان خواهد رسانید و ایشان را هلاك خواهم ساخت.
|
||
\v 24 خدایان ایشان را سجده منما و آنها را عبادت مكن و موافق كارهای ایشان مكن، البته آنها را منهدم ساز و بتهای ایشان را بشكن.
|
||
\v 25 و یهوه، خدای خود را عبادت نمایید تا نان و آب تو را بركت دهد و بیماری را از میان تو دور خواهم كرد،
|
||
\v 26 و در زمینت سقط كننده و نازاد نخواهد بود و شمارۀ روزهایت را تمام خواهم كرد.
|
||
\v 27 و خوف خود را پیش روی تو خواهم فرستاد و هر قومی را كه بدیشان برسی متحیر خواهم ساخت و جمیع دشمنانت را پیش تو روگردان خواهم ساخت.
|
||
\v 28 و زنبورها پیش روی تو خواهم فرستاد تا حویان و كنعانیان و حتیان را از حضورت برانند.
|
||
\v 29 ایشان را در یك سال از حضور تو نخواهم راند، مبادا زمین ویران گردد و حیوانات صحرا بر تو زیاده شوند.
|
||
\v 30 ایشان را از پیش روی تو به تدریج خواهم راند تا كثیر شوی و زمین را متصرف گردی.
|
||
\v 31 و حدود تو را از بحر قلزم تا بحر فلسطین، و از صحرا تا نهر فرات قرار دهم زیرا ساكنان آن زمین را بدست شما خواهم سپرد و ایشان را از پیش روی خود خواهی راند.
|
||
\v 32 با ایشان و با خدایان ایشان عهد مبند.
|
||
\v 33 در زمین تو ساكن نشوند، مبادا تو را بر من عاصی گردانند و خدایان ایشان را عبادت كنی و دامی برای تو باشد.»
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 24
|
||
\p
|
||
\v 1 و به موسی گفت: «نزد خداوند بالا بیا، تو و هارون و ناداب و اَبِیهُو و هفتاد نفر از مشایخ اسرائیل و از دور سجده كنید.
|
||
\v 2 و موسی تنها نزدیك خداوند بیاید و ایشان نزدیك نیایند و قوم همراه او بالا نیایند.»
|
||
\v 3 پس موسی آمده، همۀ سخنان خداوند و همۀ این احكام را به قوم باز گفت و تمامی قوم به یك زبان در جواب گفتند: «همۀ سخنانی كه خداوند گفته است، بجا خواهیم آورد.»
|
||
\v 4 و موسی تمامی سخنان خداوند را نوشت و بامدادان برخاسته، مذبحی در پای كوه و دوازده ستون، موافق دوازده سبط اسرائیل بنا نهاد.
|
||
\v 5 و بعضی از جوانان بنی‌اسرائیل را فرستاد و قربانی‌های سوختنی گذرانیدندو قربانی‌های سلامتی از گاوان برای خداوند ذبح كردند.
|
||
\v 6 و موسی نصف خون را گرفته، در لگنها ریخت و نصف خون را بر مذبح پاشید،
|
||
\v 7 و كتاب عهد را گرفته، به سمع قوم خواند. پس گفتند: «هر آنچه خداوند گفته است، خواهیم كرد و گوش خواهیم گرفت.»
|
||
\v 8 و موسی خون را گرفت و بر قوم پاشیده، گفت: «اینك خون آن عهدی كه خداوند بر جمیع این سخنان با شما بسته است.»
|
||
\v 9 و موسی با هارون و ناداب و ابیهو و هفتاد نفر از مشایخ اسرائیل بالا رفت.
|
||
\v 10 و خدای اسرائیل را دیدند، و زیر پایهایش مثل صنعتی از یاقوت كبود شفاف و مانند ذات آسمان در صفا.
|
||
\v 11 و بر سروران بنی‌اسرائیل دست خود را نگذارد، پس خدا را دیدند و خوردند و آشامیدند.
|
||
\v 12 و خداوند به موسی گفت: «نزد من به كوه بالا بیا، و آنجا باش تا لوحهای سنگی و تورات و احكامی را كه نوشته‌ام تا ایشان را تعلیم نمایی، به تو دهم.»
|
||
\v 13 پس موسی با خادم خود یوشع برخاست، و موسی به كوه خدا بالا آمد.
|
||
\v 14 و به مشایخ گفت: «برای ما در اینجا توقف كنید، تا نزد شما برگردیم؛ همانا هارون و حور با شما می‌باشند. پس هر كه امری دارد، نزد ایشان برود.»
|
||
\v 15 و چون موسی به فراز كوه برآمد، ابر كوه را فرو گرفت.
|
||
\v 16 و جلال خداوند بر كوه سینا قرار گرفت، و شش روز ابر آن را پوشانید، و روز هفتمین، موسی را از میان ابر ندا درداد.
|
||
\v 17 و منظر جلال خداوند ، مثل آتش سوزنده در نظر بنی‌اسرائیل بر قله كوه بود.
|
||
\v 18 و موسی به میان ابر داخل شده، به فراز كوه برآمد. و موسی چهل روز و چهل شب در كوه ماند.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 25
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند موسی را خطاب كرده،گفت:
|
||
\v 2 «به بنی‌اسرائیل بگو كه برای من‌هدایا بیاورند؛ از هر كه به میلِ دل بیاورد، هدایای مرا بگیرید.
|
||
\v 3 و این است هدایا كه از ایشان می‌گیرید: طلا و نقره و برنج،
|
||
\v 4 و لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك و پشم بز،
|
||
\v 5 و پوست قوچ سرخ شده و پوست خز و چوب شطیم،
|
||
\v 6 و روغن برای چراغها، و ادویه برای روغن مسح، و برای بخور معطر،
|
||
\v 7 و سنگهای عقیق و سنگهای مرصعی برای ایفود و سینه بند.
|
||
\v 8 و مقامی و مَقدَسی برای من بسازند تا در میان ایشان ساكن شوم.
|
||
\v 9 موافق هر آنچه به تو نشان دهم از نمونۀ مسكن و نمونۀ جمیع اسبابش، همچنین بسازید.
|
||
\v 10 « و تابوتی از چوب شطیم بسازند كه طولش دو ذراع و نیم، و عرضش یك ذراع و نیم و بلندیش یك ذراع و نیم باشد.
|
||
\v 11 و آن را به طلای خالص بپوشان. آن را از درون و بیرون بپوشان، و بر زبرش به هر طرف تاجی زرین بساز.
|
||
\v 12 و برایش چهار حلقۀ زرین بریز، و آنها را بر چهار قایمه‌اش بگذار، دو حلقه بر یك طرفش و دو حلقه بر طرف دیگر.
|
||
\v 13 و دو عصا از چوب شطیم بساز، و آنها را به طلا بپوشان.
|
||
\v 14 و آن عصاها را در حلقه‌هایی كه بر طرفین تابوت باشد بگذران، تا تابوت را به آنها بردارند.
|
||
\v 15 و عصاها در حلقه‌های تابوت بماند و از آنها برداشته نشود.
|
||
\v 16 و آن شهادتی را كه به تو می‌دهم، در تابوت بگذار.
|
||
\v 17 و تخت رحمت را از طلای خالص بساز. طولش دو ذراع و نیم، و عرضش یك ذراع و نیم.
|
||
\v 18 و دو كروبی از طلا بساز، آنها را ازچرخكاری از هر دو طرف تخت رحمت بساز.
|
||
\v 19 و یك كروبی در این سر و كروبی دیگر در آن سر بساز. كروبیان را از تخت رحمت بر هر دو طرفش بساز.
|
||
\v 20 و كروبیان بالهای خود را بر زِبَر آن پهن كنند، و تخت رحمت را به بالهای خود بپوشانند. و رویهای ایشان به سوی یكدیگر باشد، و رویهای كروبیان به طرف تخت رحمت باشد.
|
||
\v 21 و تخت رحمت را بر روی تابوت بگذار و شهادتی را كه به تو می‌دهم در تابوت بنه.
|
||
\v 22 و در آنجا با تو ملاقات خواهم كرد و از بالای تخت رحمت از میان دو كروبی كه بر تابوت شهادت می‌باشند، با تو سخن خواهم گفت، دربارۀ همۀ اموری كه بجهت بنی‌اسرائیل تو را امر خواهم فرمود.
|
||
\v 23 « و خوانی از چوب شطیم بساز كه طولش دو ذراع، و عرضش یك ذراع، و بلندیش یك ذراع و نیم باشد.
|
||
\v 24 و آن را به طلای خالص بپوشان، و تاجی از طلا به هر طرفش بساز.
|
||
\v 25 و حاشیه‌ای به قدر چهار انگشت به اطرافش بساز، و برای حاشیه‌اش تاجی زرین از هر طرف بساز.
|
||
\v 26 و چهار حلقۀ زرین برایش بساز، و حلقه‌ها را بر چهار گوشۀ چهار قایمه‌اش بگذار.
|
||
\v 27 و حلقه‌ها در برابر حاشیه باشد، تا خانه‌ها باشد بجهت عصاها برای برداشتن خوان.
|
||
\v 28 و عصاها را از چوب شطیم بساز، و آنها را به طلا بپوشان تا خوان را بدانها بردارند.
|
||
\v 29 و صحنها و كاسه‌ها و جامها و پیاله‌هایش را كه به آنها هدایای ریختنی می‌ریزند بساز، آنها را از طلای خالص بساز.
|
||
\v 30 ونانِ تَقْدِمِه را بر خوان، همیشه به حضور من بگذار.
|
||
\v 31 « و چراغدانی از طلای خالص بساز، و از چرخكاری چراغدان ساخته شود؛ قاعده‌اش و پایه‌اش و پیاله‌هایش و سیبهایش و گلهایش از همان باشد.
|
||
\v 32 و شش شاخه از طرفینش بیرون آید، یعنی سه شاخۀ چراغدان از یك طرف و سه شاخۀ چراغدان از طرف دیگر.
|
||
\v 33 سه پیالۀ بادامی با سیبی و گلی در یك شاخه و سه پیالۀ بادامی با سیبی و گلی در شاخۀ دیگر و هم چنین در شش شاخهای كه از چراغدان بیرون می‌آید.
|
||
\v 34 و در چراغدان چهار پیالۀ بادامی با سیبها و گلهای آنها باشد.
|
||
\v 35 و سیبی زیر دو شاخۀ آن و سیبی زیر دو شاخۀ آن و سیبی زیر دو شاخۀ آن بر شش شاخهای كه از چراغدان بیرون می‌آید.
|
||
\v 36 و سیبها و شاخه‌هایش از همان باشد، یعنی از یك چرخكاری طلای خالص.
|
||
\v 37 و هفت چراغ برای آن بساز، و چراغهایش را بر بالای آن بگذار تا پیش روی آن را روشنایی دهند.
|
||
\v 38 و گُل‌گیرها و سینیهایش از طلای خالص باشد.
|
||
\v 39 خودش با همۀ اسبابش از یك وزنۀ طلای خالص ساخته شود.
|
||
\v 40 و آگاه باش كه آنها را موافق نمونۀ آنها كه در كوه به تو نشان داده شد بسازی.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 26
|
||
\p
|
||
\v 1 « و مسكن را از ده پردۀ كتان نازك‌تابیده، و لاجورد و ارغوان و قرمز بساز. با كروبیان از صنعت نساج ماهر آنها را ترتیب نما.
|
||
\v 2 طول یك پرده بیست و هشت ذراع، و عرض‌یك پرده چهار ذراع، و همۀ پرده‌ها را یك اندازه باشد.
|
||
\v 3 پنج پرده با یكدیگر پیوسته باشد، و پنج پرده با یكدیگر پیوسته.
|
||
\v 4 و مادگیهای لاجورد بر كنار هر پرده‌ای بر لب پیوستگی‌اش بساز، و بر كنار پردۀ بیرونی در پیوستگی دوم چنین بساز.
|
||
\v 5 پنجاه مادگی در یك پرده بساز، و پنجاه مادگی در كنار پرده‌ای كه در پیوستگی دوم است بساز، به قسمی كه مادگیها مقابل یكدیگر باشد.
|
||
\v 6 و پنجاه تكمۀ زرین بساز و پرده‌ها را به تكمه‌ها با یكدیگر پیوسته ساز، تا مسكن یك باشد.
|
||
\v 7 و خیمۀ بالای مسكن را از پرده‌های پشم بز بساز، و برای آن یازده پرده درست كن.
|
||
\v 8 طول یك پرده سی ذراع، و عرض یك پرده چهار ذراع، و اندازۀ هر یازده پرده یك باشد.
|
||
\v 9 و پنج پرده را جدا و شش پرده را جدا، پیوسته ساز، و پردۀ ششم را پیش روی خیمه دولا كن.
|
||
\v 10 و پنجاه مادگی بر كنار پرده‌ای كه در پیوستگی بیرون است بساز، و پنجاه مادگی بر كنار پرده‌ای كه در پیوستگی دوم است.
|
||
\v 11 و پنجاه تكمۀ برنجین بساز، و تكمه‌ها را در مادگیها بگذران، و خیمه را با هم پیوسته ساز تا یك باشد.
|
||
\v 12 و زیادتی پرده‌های خیمه كه باقی باشد، یعنی نصف پرده كه زیاده است، از پشت خیمه آویزان شود.
|
||
\v 13 و ذراعی از این طرف و ذراعی از آن طرف كه در طول پرده‌های خیمه زیاده باشد، بر طرفین مسكن از هر دو جانب آویزان شود تا آن را بپوشد.
|
||
\v 14 و پوششی برای خیمه از پوست قوچ سرخ شده بساز، و پوششی از پوست خز بر زبر آن.
|
||
\v 15 « و تخته‌های قایم از چوب شطیم برای مسكن بساز.
|
||
\v 16 طول هر تخته ده ذراع، و عرض هر تخته یك ذراع و نیم.
|
||
\v 17 و در هر تخته دو زبانه قرینۀ یكدیگر باشد، و همۀ تخته‌های مسكن راچنین بساز.
|
||
\v 18 و تخته‌ها برای مسكن بساز، یعنی بیست تخته از طرف جنوب به سمت یمانی.
|
||
\v 19 و چهل پایۀ نقره در زیر آن بیست تخته بساز، یعنی دو پایه زیر یك تخته برای دو زبانه‌اش، و دو پایه زیر یك تخته برای دو زبانه‌اش.
|
||
\v 20 و برای جانب دیگر مسكن، از طرف شمال بیست تخته باشد.
|
||
\v 21 و چهل پایۀ نقرۀ آنها، یعنی دو پایه زیر یك تخته و دو پایه زیر تختۀ دیگر.
|
||
\v 22 و برای مؤخر مسكن از جانب غربی شش تخته بساز.
|
||
\v 23 و برای گوشه‌های مسكن در مؤخرش دو تخته بساز.
|
||
\v 24 و از زیر وصل كرده شود، و تا بالا نیز در یك حلقه با هم پیوسته شود، و برای هر دو چنین بشود، در هر دو گوشه باشد.
|
||
\v 25 و هشت تخته باشد و پایه‌های آنها از نقره شانزده پایه باشد، یعنی دو پایه زیر یك تخته و دو پایه زیر تختۀ دیگر.
|
||
\v 26 « و پشت‌بندها از چوب شطیم بساز، پنج از برای تخته‌های یك طرف مسكن،
|
||
\v 27 و پنج پشت‌بند برای تخته‌های طرف دیگر مسكن، و پنج پشت‌بند برای تخته‌های طرف مسكن در مؤخرش به سمت مغرب.
|
||
\v 28 و پشت بند وسطی كه میان تخته‌هاست، از این سر تا آن سر بگذرد.
|
||
\v 29 و تخته‌ها را به طلا بپوشان و حلقه‌های آنها را از طلا بساز تا خانه‌های پشت‌بندها باشد و پشت‌بندها را به طلا بپوشان.
|
||
\v 30 « پس مسكن را برپا كن موافق نمونه‌ای كه در كوه به تو نشان داده شد.
|
||
\v 31 و حجابی از لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك تابیده شده بساز، از صنعت نساج ماهر با كروبیان ساخته شود.
|
||
\v 32 و آن را بر چهار ستون چوب شطیم پوشیده شدۀ به طلا بگذار، و قلابهای آنها از طلاباشد و بر چهار پایۀ نقره قایم شود.
|
||
\v 33 و حجاب را زیر تكمه‌ها آویزان كن، و تابوت شهادت را در آنجا به اندرون حجاب بیاور، و حجاب، قدس را برای شما از قدس‌الاقداس جدا خواهد كرد.
|
||
\v 34 و تخت رحمت را بر تابوت شهادت در قدس‌الاقداس بگذار.
|
||
\v 35 و خوان را بیرون حجاب و چراغدان را برابر خوان به طرف جنوبی مسكن بگذار، و خوان را به طرف شمالی آن برپا كن.
|
||
\v 36 و پرده‌ای برای دروازۀ مسكن از لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك تابیده شده از صنعت طراز بساز.
|
||
\v 37 و برای پرده پنج ستون از چوب شطیم بساز، و آنها را به طلا بپوشان، و قلابهای آنها از طلا باشد، و برای آنها پنج پایۀ برنجین بریز.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 27
|
||
\p
|
||
\v 1 « و مذبح را از چوب شطیم بساز،طولش پنج ذراع و عرضش پنج ذراع. و مذبح مربع باشد. و بلندی‌اش سه ذراع.
|
||
\v 2 و شاخه‌هایش را بر چهار گوشه‌اش بساز و شاخه‌هایش از همان باشد و آن را به برنج بپوشان.
|
||
\v 3 و لگنهایش را برای برداشتن خاكسترش بساز. و خاك اندازهایش و جامهایش و چنگالهایش و مِجْمَرهایش و همۀ اسبابش را از برنج بساز.
|
||
\v 4 و برایش آتش‌دانی مشبك برنجین بساز و بر آن شبكه چهار حلقۀ برنجین بر چهار گوشه‌اش بساز.
|
||
\v 5 و آن را در زیر، كنار مذبح بگذار تا شبكه به نصف مذبح برسد.
|
||
\v 6 و دو عصا برای مذبح بساز. عصاها از چوب شطیم باشد و آنها را به برنج بپوشان.
|
||
\v 7 و عصاها را در حلقه‌ها بگذرانند، و عصاها بر هر دو طرف مذبح باشد تا آن را بردارند.
|
||
\v 8 و آن را مُجَوَّف از تخته‌ها بساز، همچنانكه در كوه به تو نشان داده شد، به این طور ساخته شود.
|
||
\v 9 « و صحن مسكن را بساز به طرف جنوب به سمت یمانی. پرده‌های صحن از كتان نازك تابیده شده باشد، و طولش صد ذراع به یك طرف.
|
||
\v 10 و ستونهایش بیست و پایه‌های آنها بیست، از برنج باشد و قلابهای ستونها و پشت‌بندهای آنها از نقره باشد.
|
||
\v 11 و همچنین به طرف شمال، در طولش پرده‌ها باشد كه طول آنها صد ذراع باشد و بیست ستون آن و بیست پایۀ آنها از برنج باشد و قلابهای ستونها و پشت بندهای آنها از نقره باشد.
|
||
\v 12 و برای عرض صحن به سمت مغرب، پرده‌های پنجاه ذراعی باشد. و ستونهای آنها ده و پایه‌های آنها ده.
|
||
\v 13 و عرض صحن به جانب مشرق از سمت طلوع پنجاه ذراع باشد.
|
||
\v 14 و پرده‌های یك طرفِ دروازه، پانزده ذراع و ستونهای آنها سه و پایه‌های آنها سه.
|
||
\v 15 و پرده‌های طرف دیگر پانزده ذراعی و ستونهای آنها سه و پایه‌های آنها سه.
|
||
\v 16 و برای دروازۀ صحن، پردۀ بیست ذراعی از لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك تابیده شده از صنعت طراز باشد. و ستونهایش چهار و پایه‌هایش چهار.
|
||
\v 17 همۀ ستونهای گرداگرد صحن با پشت‌بندهای نقره پیوسته شود، و قلابهای آنها از نقره و پایه‌های آنها از برنج باشد.
|
||
\v 18 طول صحن صد ذراع، و عرضش در هر جا پنجاه ذراع، و بلندی‌اش پنج ذراع از كتان نازك تابیده شده، و پایه‌هایش از برنج باشد.
|
||
\v 19 و همۀ اسباب مسكن‌برای هر خدمتی، و همۀ میخهایش، و همۀ میخهای صحن از برنج باشد.
|
||
\v 20 « و تو بنی‌اسرائیل را امر فرما كه روغن زیتون مصفی و كوبیده شده برای روشنایی نزد تو بیاورند تا چراغها دائماً روشن شود.
|
||
\v 21 در خیمۀ اجتماع، بیرون پرده‌ای كه در برابر شهادت است، هارون و پسرانش از شام تا صبح، به حضور خداوند آن را درست كنند. و این برای بنی‌اسرائیل نسلاً بعد نسل فریضۀ ابدی باشد.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 28
|
||
\p
|
||
\v 1 « و تو برادر خود، هارون و پسرانش‌را با وی از میان بنی‌اسرائیل نزد خود بیاور تا برای من كهانت بكند، یعنی هارون و ناداب و ابیهو و العازار و ایتامار، پسران هارون.
|
||
\v 2 و رختهای مقدس برای برادرت، هارون، بجهت عزت و زینت بساز.
|
||
\v 3 و تو به جمیع دانادلانی كه ایشان را به روح حكمت پر ساخته‌ام، بگو كه رختهای هارون را بسازند برای تقدیس كردن او تا برای من كهانت كند.
|
||
\v 4 و رختهایی كه می‌سازند این است: سینه‌بند و ایفود و ردا و پیراهن مُطَرَّز و عمامه و كمربند. این رختهای مقدس را برای برادرت هارون و پسرانش بسازند تا بجهت من كهانت كنند.
|
||
\v 5 و ایشان طلا و لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك را بگیرند.
|
||
\v 6 « و ایفود را از طلا و لاجورد و ارغوان و قرمز و كتانِ نازكِ تابیده شده، از صنعت نساج ماهر بسازند.
|
||
\v 7 و دو كتفش را بر دو كناره‌اش بپیوندند تا پیوسته شود.
|
||
\v 8 و زُنّار ایفود كه برآن است، از همان صنعت و از همان پارچه باشد، یعنی از طلاو لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك تابیده شده.
|
||
\v 9 و دو سنگ جزع بگیر و نامهای بنی‌اسرائیل را بر آنها نقش كن.
|
||
\v 10 شش نام ایشان را بر یك سنگ و شش نام باقی ایشان را بر سنگ دیگر موافق تولد ایشان.
|
||
\v 11 از صنعتِ نقاشِ سنگ مثل نقش خاتم نامهای بنی‌اسرائیل را بر هر دو سنگ نقش نما و آنها را در طوقهای طلا نصب كن.
|
||
\v 12 و آن دو سنگ را بر كتفهای ایفود بگذار تا سنگهای یادگاری برای بنی‌اسرائیل باشد، و هارون نامهای ایشان را بر دو كتف خود، بحضور خداوند برای یادگاری بردارد.
|
||
\v 13 و دو طوق از طلا بساز.
|
||
\v 14 و دو زنجیر از طلای خالص بساز مثل طناب بهم پیچیده شده، و آن دو زنجیر بهم پیچیده شده را در طوقها بگذار.
|
||
\v 15 « و سینه‌بند عدالت را از صنعت نساج ماهر، موافق كار ایفود بساز و آن را از طلا و لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك تابیده شده بساز.
|
||
\v 16 و مربع و دولا باشد، طولش یك وجب و عرضش یك وجب.
|
||
\v 17 و آن را به ترصیع سنگها، یعنی به چهار رسته از سنگها مرصع كن كه رستۀ اول عقیق احمر و یاقوت اصفر و زمرد باشد،
|
||
\v 18 و رستۀ دوم بهرمان و یاقوت كبود و عقیق سفید،
|
||
\v 19 و رستۀ سوم عین الهر و یشم و جمشت،
|
||
\v 20 و رستۀ چهارم زبرجد و جزع و یشب. و آنها در رسته‌های خود با طلا نشانده شود.
|
||
\v 21 و سنگها موافق نامهای بنی‌اسرائیل مطابق اسامی ایشان، دوازده باشد، مثل نقش خاتم، و هر یك برای دوازده سبط موافق اسمش باشد.
|
||
\v 22 و بر سینه‌بند، زنجیرهای بهم پیچیده شده، مثل طناب از طلای خالص بساز.
|
||
\v 23 و بر سینه‌بند، دو حلقه از طلا بساز و آن دو حلقه را بر دو طرف سینه‌بند بگذار.
|
||
\v 24 و آن دو زنجیر طلا را بر آن دو حلقه‌ای كه برسر سینه‌بند است بگذار.
|
||
\v 25 و دو سر دیگر آن دو زنجیر را در آن دو طوق ببند و بر دو كتف ایفود بطرف پیش بگذار.
|
||
\v 26 و دو حلقۀ زرین بساز و آنها را بر دو سر سینه‌بند، به كنار آن كه بطرف اندرون ایفود است، بگذار.
|
||
\v 27 و دو حلقۀ دیگر زرین بساز و آنها را بر دو كتف ایفود از پایین بجانب پیش، در برابر پیوستگی آن، بر زبر زنار ایفود بگذار.
|
||
\v 28 و سینه‌بند را به حلقه‌هایش بر حلقه‌های ایفود به نوار لاجورد ببندند تا بالای زنار ایفود باشد و تا سینه‌بند از ایفود جدا نشود.
|
||
\v 29 و هارون نامهای بنی‌اسرائیل را بر سینه‌بند عدالت بر دل خود، وقتی كه به قدس داخل شود، به حضور خداوند بجهت یادگاری دائماً بردارد.
|
||
\v 30 و اوریم و تُمّیم را در سینه‌بند عدالت بگذار تا بر دل هارون باشد، وقتی كه به حضور خداوند بیاید، و عدالت بنی‌اسرائیل را بر دل خود بحضور خداوند دائماً متحمل شود.
|
||
\v 31 « و ردای ایفود را تماماً از لاجورد بساز.
|
||
\v 32 و شكافی برای سر، در وسطش باشد. و حاشیۀ گرداگرد شكافش از كار نساج مثل گریبان زره، تا دریده نشود.
|
||
\v 33 و در دامنش، انارها بساز از لاجورد و ارغوان و قرمز، گرداگرد دامنش، و زنگوله‌های زرین در میان آنها به هر طرف.
|
||
\v 34 زنگولۀ زرین و اناری و زنگولۀ زرین و اناری گرداگرد دامن ردا.
|
||
\v 35 و در بر هارون باشد، هنگامی كه خدمت می‌كند، تا آواز آنها شنیده شود، هنگامی كه در قدس بحضور خداوند داخل می‌شود و هنگامی كه بیرون می‌آید تا نمیرد.
|
||
\v 36 و تُنكه‌ای از طلای خالص بساز و بر آن مثل نقش خاتم قدوسیت برای یهوه نقش كن.
|
||
\v 37 و آن را به‌نوار لاجوردی ببند تا بر عمامه باشد، بر پیشانی عمامه خواهد بود.
|
||
\v 38 و بر پیشانی هارون باشد تا هارون گناه موقوفاتی كه بنی‌اسرائیل وقف می‌نمایند، در همۀ هدایای مقدس ایشان متحمل شود. و آن دائماً بر پیشانی او باشد تا بحضور خداوند مقبول شوند.
|
||
\v 39 و پیراهن كتان نازك را بباف و عمامه‌ای از كتان نازك بساز و كمربندی از صنعت طراز بساز.
|
||
\v 40 و برای پسران هارون پیراهنها بساز و بجهت ایشان كمربندها بساز و برای ایشان عمامه‌ها بساز بجهت عزت و زینت.
|
||
\v 41 و برادر خود هارون و پسرانش را همراه او به آنها آراسته كن، و ایشان را مسح كن و ایشان را تخصیص و تقدیس نما تا برای من كهانت كنند.
|
||
\v 42 و زیر جامه‌های كتان برای ستر عورت ایشان بساز كه از كمر تا ران برسد،
|
||
\v 43 و بر هارون و پسرانش باشد، هنگامی‌كه به خیمۀ اجتماع داخل شوند یا نزد مذبح آیند تا در قدس خدمت نمایند، مبادا متحمل گناه شوند و بمیرند. این برای وی و بعد از او برای ذریتش فریضۀ ابدی است.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 29
|
||
\p
|
||
\v 1 « و این است كاری كه بدیشان می‌كنی،برای تقدیس نمودن ایشان تا بجهت من كهانت كنند: یك گوساله و دو قوچ بی‌عیب بگیر،
|
||
\v 2 و نان فطیر و قرصهای فطیر سرشته به روغن و رقیقهای فطیر مسح شده به روغن. آنها را از آرد نرم گندم بساز.
|
||
\v 3 و آنها را در یك سبد بگذار و آنها را در سبد با گوساله و دو قوچ بگذران.
|
||
\v 4 و هارون و پسرانش را نزد دروازۀ خیمۀ اجتماع آورده، ایشان را به آب غسل ده،
|
||
\v 5 و آن رختها را گرفته،هارون را به پیراهن و ردای ایفود و ایفود و سینه‌بند آراسته كن و زنار ایفود را بر وی ببند.
|
||
\v 6 و عمامه را بر سرش بنه و افسر قدوسیت را بر عمامه بگذار،
|
||
\v 7 و روغن مسح را گرفته، برسرش بریز و او را مسح كن.
|
||
\v 8 و پسرانش را نزدیك آورده، ایشان را به پیراهنها بپوشان.
|
||
\v 9 و بر ایشان، یعنی هارون و پسرانش كمربندها ببند و عمامه‌ها را بر ایشان بگذار و كهانت برای ایشان فریضۀ ابدی خواهد بود. پس هارون و پسرانش را تخصیص نما.
|
||
\v 10 و گوساله را پیش خیمۀ اجتماع برسان، و هارون و پسرانش دستهای خود را بر سر گوساله بگذارند.
|
||
\v 11 و گوساله را به حضور خداوند نزد در خیمۀ اجتماع ذبح كن.
|
||
\v 12 و از خون گوساله گرفته، بر شاخهای مذبح به انگشت خود بگذار، و باقی خون را بر بنیان مذبح بریز.
|
||
\v 13 و همۀ پیه را كه احشا را می‌پوشاند، و سفیدی كه بر جگر است، و دو گُرده را با پیهی كه بر آنهاست، گرفته، بر مذبح بسوزان.
|
||
\v 14 اما گوشت گوساله را و پوست و سرگینش را بیرون از اردو به آتش بسوزان، زیرا قربانی گناه است.
|
||
\v 15 « و یك قوچ بگیر و هارون و پسرانش، دستهای خود را بر سر قوچ بگذارند.
|
||
\v 16 و قوچ را ذبح كرده، خونش را بگیر و گرداگرد مذبح بپاش.
|
||
\v 17 و قوچ را به قطعه‌هایش ببر، و احشا و پاچه‌هایش را بشوی، و آنها را بر قطعه‌ها و سرش بنه.
|
||
\v 18 و تمام قوچ را بر مذبح بسوزان، زیرا برای خداوند قربانی سوختنی است، و عطر خوشبو، و قربانی آتشین برای خداوند است.
|
||
\v 19 پس قوچ دوم را بگیر و هارون و پسرانش دستهای خود را بر سر قوچ بگذارند.
|
||
\v 20 و قوچ را ذبح كرده، ازخونش بگیر و به نرمۀ گوش راست هارون، و به نرمۀ گوش پسرانش، و به شست دست راست ایشان، و به شست پای راست ایشان، بگذار، و باقی خون را گرداگرد مذبح بپاش.
|
||
\v 21 و از خونی كه بر مذبح است، و از روغن مسح گرفته، آن را بر هارون و رخت وی و بر پسرانش و رخت پسرانش با وی بپاش، تا او و رختش و پسرانش و رخت پسرانش با وی تقدیس شوند.
|
||
\v 22 پس پیه قوچ را، و دنبه و پیهی كه احشا را می‌پوشاند، و سفیدی جگر، و دو گُرده و پیهی كه بر آنهاست، و ساق راست را بگیر، زیرا كه قوچ، قربانی تخصیص است.
|
||
\v 23 و یك گِردۀ نان و یك قرص نان روغنی، و یك رقیق از سبد نان فطیر را كه به حضور خداوند است،
|
||
\v 24 و این همه را به دست هارون و به دست پسرانش بنه، و آنها را برای هدیۀ جنبانیدنی به حضور خداوند بجنبان.
|
||
\v 25 و آنها را از دست ایشان گرفته، برای قربانی سوختنی بر مذبح بسوزان، تا برای خداوند عطر خوشبو باشد، زیرا كه این قربانی آتشین خداوند است.
|
||
\v 26 و سینۀ قوچِ قربانی تخصیص را كه برای هارون است گرفته، آن را برای هدیۀ جنبانیدنی به حضور خداوند بجنبان. و آن حصۀ تو می‌باشد.
|
||
\v 27 و سینۀ جنبانیدنی و ساق رفیعه را كه از قوچ قربانی تخصیصِ هارون و پسرانش جنبانیده، و برداشته شد، تقدیس نمای.
|
||
\v 28 و آن از آنِ هارون و پسرانش از جانب بنی‌اسرائیل به فریضۀ ابدی خواهد بود، زیرا كه هدیۀ رفیعه است و هدیۀ رفیعه از جانب بنی‌اسرائیل از قربانی‌های سلامتی ایشان برای خداوند خواهد بود.
|
||
\v 29 و رخت مقدس هارون بعد از او، از آن پسرانش‌خواهد بود، تا در آنها مسح و تخصیص شوند.
|
||
\v 30 هفت روز، آن كاهن كه جانشین او می‌باشد از پسرانش و به خیمۀ اجتماع داخل شده، خدمت قدس را می‌كند، آنها را بپوشد.
|
||
\v 31 و قوچ قربانی تخصیص را گرفته، گوشتش را در قدس آب‌پز كن.
|
||
\v 32 و هارون و پسرانش گوشت قوچ را با نانی كه در سبد است، به در خیمۀ اجتماع بخورند.
|
||
\v 33 و آنانی كه برای تخصیص و تقدیس خود بدین چیزها كفاره كرده شدند، آنها را بخورند، لیكن شخص اجنبی نخورد زیرا كه مقدس است.
|
||
\v 34 و اگر چیزی از گوشت هدیۀ تخصیص و از نان، تا صبح باقی ماند، آن باقی را به آتش بسوزان، و آن را نخورند، زیرا كه مقدس است.
|
||
\v 35 « همچنان به هارون و پسرانش عمل نما، موافق آنچه به تو امر فرموده‌ام، هفت روز ایشان را تخصیص نما.
|
||
\v 36 و گوسالۀ قربانی گناه را هر روز بجهت كفاره ذبح كن. و مذبح را طاهر ساز به كفاره‌ای كه بر آن می‌كنی، و آن را مسح كن تا مقدس شود.
|
||
\v 37 هفت روز برای مذبح كفاره كن، و آن را مقدّس ساز، و مذبح، قدس‌اقداس خواهد بود. هر كه مذبح را لمس كند، مقدّس باشد.
|
||
\v 38 و این است قربانی‌هایی كه بر مذبح باید گذرانید: دو برۀ یكساله. هر روز پیوسته
|
||
\v 39 یك بره را در صبح ذبح كن، و برۀ دیگر را در عصر ذبح نما.
|
||
\v 40 و ده یك از آرد نرم سرشته شده با یك ربع هین روغن كوبیده، و برای هدیۀ ریختنی، یك ربع هین شراب برای هر بره خواهد بود.
|
||
\v 41 و برۀ دیگر را در عصر ذبح كن و برای آن موافق هدیۀ صبح و موافق هدیۀ ریختنی آن بگذران، تا عطر خوشبو و قربانی آتشین برای خداوند باشد.
|
||
\v 42 این قربانی سوختنی دائمی، در نسلهای شما نزد دروازۀ خیمۀ اجتماع خواهد بود، به حضور خداوند ، درجایی كه با شما ملاقات می‌كنم تا آنجا به تو سخن گویم.
|
||
\v 43 و در آنجا با بنی‌اسرائیل ملاقات می‌كنم، تا از جلال من مقدس شود.
|
||
\v 44 و خیمۀ اجتماع و مذبح را مقدس می‌كنم، و هارون و پسرانش را تقدیس می‌كنم تا برای من كهانت كنند.
|
||
\v 45 و در میان بنی‌اسرائیل ساكن شده، خدای ایشان می‌باشم.
|
||
\v 46 و خواهند دانست كه من یهوه، خدای ایشان هستم، كه ایشان را از زمین مصر بیرون آورده‌ام، تا در میان ایشان ساكن شوم. من یهوه خدای ایشان هستم.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 30
|
||
\p
|
||
\v 1 « و مذبحی برای سوزانیدن بخور بساز. آن را از چوب شطیم بساز.
|
||
\v 2 طولش ذراعی باشد، و عرضش ذراعی، یعنی مربع باشد، و بلندی‌اش دو ذراع، و شاخهایش از خودش باشد.
|
||
\v 3 و آن را به طلای خالص بپوشان. سطحش و جانبهایش به هر طرف و شاخهایش را و تاجی از طلا گرداگردش بساز.
|
||
\v 4 و دو حلقۀ زرین برایش در زیر تاجش بساز، بر دو گوشه‌اش، بر هر دو طرفش، آنها را بساز. و آنها خانه‌ها باشد برای عصاها، تا آن را بدانها بردارند.
|
||
\v 5 و عصاها را از چوب شطیم بساز و آنها را به طلا بپوشان.
|
||
\v 6 و آن را پیش حجابی كه روبروی تابوت شهادت است، در مقابل كرسی رحمت كه بر زبر شهادت است، در جایی كه با تو ملاقات می‌كنم، بگذار.
|
||
\v 7 و هر بامداد هارون بخور معطر بر روی آن بسوزاند، وقتی كه چراغها را می‌آراید، آن را بسوزاند.
|
||
\v 8 و در عصر چون هارون چراغها را روشن می‌كند، آن را بسوزاند تا بخور دائمی به حضور خداوند در نسلهای شما باشد.
|
||
\v 9 هیچ بخور غریب و قربانی سوختنی و هدیه‌ای بر آن‌مگذرانید، و هدیۀ ریختنی بر آن مریزید.
|
||
\v 10 و هارون سالی یك مرتبه بر شاخهایش كفاره كند، به خون قربانی گناه كه برای كفاره است، سالی یك مرتبه بر آن كفاره كند در نسلهای شما، زیرا كه آن برای خداوند قدس‌اقداس است.»
|
||
\v 11 و خداوند به موسی خطاب كرده، گفت:
|
||
\v 12 «وقتی كه شمارۀ بنی‌اسرائیل را برحسب شمرده‌شدگان ایشان می‌گیری، آنگاه هركس فدیۀ جان خود را به خداوند دهد، هنگامی كه ایشان را می‌شماری، مبادا در حین شمردن ایشان، وبایی در ایشان حادث شود.
|
||
\v 13 هر كه به سوی شمرده‌شدگان می‌گذرد، این را بدهد، یعنی نیم مثقال موافق مثقال قدس، كه یك مثقال بیست قیراط است، و این نیم مثقال هدیۀ خداوند است.
|
||
\v 14 هركس از بیست ساله و بالاتر كه بسوی شمرده‌شدگان بگذرد، هدیۀ خداوند را بدهد.
|
||
\v 15 دولتمند از نیم مثقال زیاده ندهد، و فقیر كمتر ندهد، هنگامی كه هدیه‌ای برای كفاره جانهای خود به خداوند می‌دهند.
|
||
\v 16 و نقد كفاره را از بنی‌اسرائیل گرفته، آن را برای خدمت خیمۀ اجتماع بده، تا برای بنی‌اسرائیل یادگاری به حضور خداوند باشد، و بجهت جانهای ایشان كفاره كند.»
|
||
\v 17 و خداوند به موسی خطاب كرده، گفت:
|
||
\v 18 «حوضی نیز برای شستن از برنج بساز، و پایه‌اش از برنج و آن را در میان خیمۀ اجتماع ومذبح بگذار، و آب در آن بریز.
|
||
\v 19 و هارون و پسرانش دست و پای خود را از آن بشویند.
|
||
\v 20 هنگامی كه به خیمۀ اجتماع داخل شوند، به آب بشویند، مبادا بمیرند. و وقتی كه برای خدمت كردن و سوزانیدن قربانی‌های آتشین بجهت خداوند به مذبح نزدیك آیند،
|
||
\v 21 آنگاه دست و پای خود را بشویند، مبادا بمیرند. و این برای ایشان، یعنی برای او و ذریتش، نسلاً بعد نسل فریضۀ ابدی باشد.»
|
||
\v 22 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
|
||
\v 23 «و تو عطریات خاص بگیر، از مُرّ چكیده پانصد مثقال، و از دارچینی معطر، نصف آن، دویست و پنجاه مثقال، و از قصب‌الذریره، دویست و پنجاه مثقال.
|
||
\v 24 و از سلیخه پانصد مثقال موافق مثقال قدس، و از روغن زیتون یك هین.
|
||
\v 25 و از آنها روغن مسح مقدس را بساز، عطری كه از صنعت عطار ساخته شود، تا روغن مسح مقدس باشد.
|
||
\v 26 و خیمۀ اجتماع و تابوت شهادت را بدان مسح كن.
|
||
\v 27 و خوان را با تمامی اسبابش، و چراغدان را با اسبابش، و مذبح بخور را،
|
||
\v 28 و مذبح قربانی سوختنی را با همۀ اسبابش، و حوض را با پایه‌اش.
|
||
\v 29 و آنها را تقدیس نما، تا قدس اقداس باشد. هر كه آنها را لمس نماید مقدس باشد.
|
||
\v 30 و هارون و پسرانش را مسح نموده، ایشان را تقدیس نما، تا برای من كهانت كنند.
|
||
\v 31 و بنی‌اسرائیل را خطاب كرده، بگو: این است روغن مسح مقدس برای من در نسلهای شما.
|
||
\v 32 و بر بدن انسان ریخته نشود، و مثل آن‌موافق تركیبش مسازید، زیرا كه مقدّس است و نزد شما مقدّس خواهد بود.
|
||
\v 33 هر كه مثل آن تركیب نماید، و هر كه چیزی از آن بر شخصی بیگانه بمالد، از قوم خود منقطع شود.»
|
||
\v 34 و خداوند به موسی گفت: «عطریات بگیر، یعنی مَیعه و اظفار و قِنّه و از این عطریات با ندر صاف حصه‌ها مساوی باشد.
|
||
\v 35 و از اینها بخور بساز، عطری از صنعت عطار نمكین و مصفی و مقدس.
|
||
\v 36 و قدری از آن را نرم بكوب، و آن را پیش شهادت در خیمۀ اجتماع، جایی كه با تو ملاقات می‌كنم بگذار، و نزد شما قدس اقداس باشد.
|
||
\v 37 و موافق تركیب این بخور كه می‌سازی، دیگری برای خود مسازید؛ نزد تو برای خداوند مقدس باشد.
|
||
\v 38 هر كه مثل آن را برای بوییدن بسازد، از قوم خود منقطع شود.»
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 31
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند موسی را خطاب كرده،گفت:
|
||
\v 2 «آگاه باش بَصَلْئیل بن اوری بن حور را از سبط یهودا به نام خوانده‌ام.
|
||
\v 3 و او را به روح خدا پر ساخته‌ام، و به حكمت و فهم و معرفت و هر هنری،
|
||
\v 4 برای اختراع مُخْتَرَعات، تا در طلا و نقره و برنج كار كند.
|
||
\v 5 و برای تراشیدن سنگ و ترصیع آن و درودگری چوب، تا در هر صنعتی اشتغال نماید.
|
||
\v 6 و اینك من، اُهُولیاب بن اخیسامَك را از سبط دان، انباز او ساخته‌ام، و در دل همۀ دانادلان حكمت بخشیده‌ام، تا آنچه را به توامرفرموده‌ام،بسازند.
|
||
\v 7 خیمۀ اجتماع وتابوت شهادت و كرسی رحمت كه بر آن است، و تمامی اسباب خیمه،
|
||
\v 8 و خوان و اسبابش و چراغدان طاهر و همۀ اسبابش و مذبح بخور،
|
||
\v 9 و مذبح قربانی سوختنی و همۀ اسبابش، و حوض و پایه‌اش،
|
||
\v 10 و لباس خدمت و لباس مقدّس برای هارون كاهن، و لباس پسرانش بجهت كهانت،
|
||
\v 11 و روغن مسح و بخور معطر بجهت قدس، موافق آنچه به تو امر فرموده‌ام، بسازند.»
|
||
\v 12 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
|
||
\v 13 «و تو بنی‌اسرائیل را مخاطب ساخته، بگو: البته سَبَّت‌های مرا نگاه دارید. زیرا كه این در میان من و شما در نسلهای شما آیتی خواهد بود تا بدانید كه من یهوه هستم كه شما را تقدیس می‌كنم.
|
||
\v 14 پس سَبَّت را نگاه دارید، زیرا كه برای شما مقدس است، هر كه آن را بی‌حرمت كند، هرآینه كشته شود، و هر كه در آن كار كند، آن شخص از میان قوم خود منقطع شود.
|
||
\v 15 شش روز كار كرده شود، و در روز هفتم سَبَّت آرام و مقدس خداوند است. هر كه در روز سَبَّت كار كند، هرآینه كشته شود.
|
||
\v 16 پس بنی‌اسرائیل سَبَّت را نگاه بدارند، نسلاً بعد نسل سَبَّت را به عهد ابدی مَرعی دارند.
|
||
\v 17 این در میان من و بنی‌اسرائیل آیتی ابدی است، زیرا كه در شش روز، خداوند آسمان و زمین را ساخت و در روز هفتمین آرام فرموده، استراحت یافت.»
|
||
\v 18 و چون گفتگو را با موسی در كوه سینا بپایان برد، دو لوح شهادت، یعنی دو لوح سنگ مرقوم به انگشت خدا را به وی داد.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 32
|
||
\p
|
||
\v 1 و چون قوم دیدند كه موسی در فرود آمدن از كوه تأخیر نمود، قوم نزد هارون جمع شده، وی را گفتند: «برخیز و برای ما خدایان بساز كه پیش روی ما بخرامند، زیرا این مرد، موسی، كه ما را از زمین مصر بیرون آورد، نمی‌دانیم او را چه شده است.»
|
||
\v 2 هارون بدیشان گفت: «گوشواره‌های طلا را كه در گوش زنان و پسران و دختران شماست، بیرون كرده، نزد من بیاورید.»
|
||
\v 3 پس تمامی قومْ گوشواره‌های زرین را كه در گوشهای ایشان بود بیرون كرده، نزد هارون آوردند.
|
||
\v 4 و آنها را از دست ایشان گرفته، آن را با قلم نقش كرد، و از آن گوسالۀ ریخته شده ساخت، و ایشان گفتند: «ای اسرائیل این خدایان تو می‌باشند، كه تو را از زمین مصر بیرون آوردند.»
|
||
\v 5 و چون هارون این را بدید، مذبحی پیش آن بنا كرد و هارون ندا درداده، گفت: «فردا عید یهوه می‌باشد.»
|
||
\v 6 و بامدادان برخاسته، قربانی‌های سوختنی گذرانیدند، و هدایای سلامتی آوردند، و قوم برای خوردن و نوشیدن نشستند، و بجهت لعب برپا شدند.
|
||
\v 7 و خداوند به موسی گفت: «روانه شده، بزیر برو، زیرا كه این قوم تو كه از زمین مصر بیرون آورده‌ای، فاسد شده‌اند.
|
||
\v 8 و به زودی از آن طریقی كه بدیشان امر فرموده‌ام، انحراف ورزیده، گوسالۀ ریخته شده برای خویشتن ساخته‌اند، و نزد آن سجده كرده، و قربانی گذرانیده، می‌گویند كه ای اسرائیل این خدایان تو می‌باشند كه تو را از زمین مصر بیرون آورده‌اند.»
|
||
\v 9 و خداوند به موسی‌گفت: «این قوم را دیده‌ام و اینك قوم گردنكش می‌باشند.
|
||
\v 10 و اكنون مرا بگذار تا خشم من بر ایشان مشتعل شده، ایشان را هلاك كنم و تو را قوم عظیم خواهم ساخت.»
|
||
\v 11 پس موسی نزد یهوه، خدای خود تضرع كرده، گفت: «ای خداوند چرا خشم تو بر قوم خود كه با قوت عظیم و دست زورآور از زمین مصر بیرون آورده‌ای، مشتعل شده است؟
|
||
\v 12 چرا مصریان این سخن گویند كه ایشان را برای بدی بیرون آورد، تا ایشان را در كوهها بكشد، و از روی زمین تلف كند؟ پس از شدت خشم خود برگرد، و از این قصد بدی قوم خویش رجوع فرما.
|
||
\v 13 بندگان خود ابراهیم و اسحاق و اسرائیل را بیاد آور كه برای ایشان به ذات خود قسم خورده، بدیشان گفتی كه ذریت شما را مثل ستارگان آسمان كثیر گردانم، و تمامی این زمین را كه دربارۀ آن سخن گفته‌ام به ذریت شما بخشم، تا آن را متصرف شوند تا ابدالا´باد.»
|
||
\v 14 پس خداوند از آن بدی كه گفته بود كه به قوم خود برساند، رجوع فرمود.
|
||
\v 15 آنگاه موسی برگشته، از كوه به زیر آمد، و دو لوح شهادت به دست وی بود، و لوحها به هر دو طرف نوشته بود، بدین طرف و بدان طرف مرقوم بود.
|
||
\v 16 و لوحها صنعت خدا بود، و نوشته، نوشتۀ خدا بود، منقوش بر لوحها.
|
||
\v 17 و چون یوشع آواز قوم را كه می‌خروشیدند شنید، به موسی گفت: «در اردو صدای جنگ است.»
|
||
\v 18 گفت: «صدای خروش ظفر نیست، و صدای خروش شكست نیست، بلكه آواز مُغَنّیان را من می‌شنوم.»
|
||
\v 19 و واقع شد كه چون نزدیك به اردو رسید، و گوساله و رقص‌كنندگان را دید، خشم موسی مشتعل شد، و لوحها را از دست خود افكنده، آنها را زیر كوه شكست.
|
||
\v 20 و گوساله‌ای را كه ساخته بودند گرفته، به آتش سوزانید، و آن را خرد كرده، نرم ساخت، و بر روی آب پاشیده، بنی‌اسرائیل را نوشانید.
|
||
\v 21 و موسی به هارون گفت: «این قوم به تو چه كرده بودند كه گناه عظیمی بر ایشان آوردی؟»
|
||
\v 22 هارون گفت: «خشم آقایم افروخته نشود، تو این قوم را می‌شناسی كه مایل به بدی می‌باشند.
|
||
\v 23 و به من گفتند، برای ما خدایان بساز كه پیش روی ما بخرامند، زیرا كه این مَرد، موسی، كه ما را از زمین مصر بیرون آورده است، نمی‌دانیم او را چه شده.
|
||
\v 24 بدیشان گفتم هر كه را طلا باشد آن را بیرون كند، پس به من دادند، و آن را در آتش انداختم و این گوساله بیرون آمد.»
|
||
\v 25 و چون موسی قوم را دید كه بی‌لگام شده‌اند، زیرا كه هارون ایشان را برای رسوایی ایشان در میان دشمنان ایشان بی‌لگام ساخته بود،
|
||
\v 26 آنگاه موسی به دروازۀ اردو ایستاده، گفت: «هر كه به طرف خداوند باشد، نزد من آید.» پس جمیع بنی‌لاوی نزد وی جمع شدند.
|
||
\v 27 او بدیشان گفت: «یهوه، خدای اسرائیل، چنین می‌گوید: هر كس شمشیر خود را بر ران خویش بگذارد، و از دروازه تا دروازۀ اردو آمد و رفت كند، و هر كس برادر خود و دوست خویش و همسایۀ خود را بكشد.»
|
||
\v 28 و بنی‌لاوی موافق سخن موسی كردند. و در آن روز قریب سه هزار نفر از قوم افتادند.
|
||
\v 29 و موسی گفت: «امروز خویشتن را برای‌خداوند تخصیص نمایید حتی هر كس به پسر خود و به برادر خویش؛ تا امروز شما را بركت دهد.»
|
||
\v 30 و بامدادان واقع شد كه موسی به قوم گفت: «شما گناهی عظیم كرده‌اید. اكنون نزد خداوند بالا می‌روم، شاید گناه شما را كفاره كنم.»
|
||
\v 31 پس موسی به حضور خداوند برگشت و گفت: «آه، این قوم گناهی عظیم كرده، و خدایان طلا برای خویشتن ساخته‌اند.
|
||
\v 32 الا´ن هرگاه گناه ایشان را می‌آمرزی و اگرنه مرا از دفترت كه نوشته‌ای، محو ساز.»
|
||
\v 33 خداوند به موسی گفت: «هر كه گناه كرده است، او را از دفتر خود محو سازم.
|
||
\v 34 و اكنون برو و این قوم را بدانجایی كه به تو گفته‌ام، راهنمایی كن. اینك فرشتۀ من پیش روی تو خواهد خرامید، لیكن در یوم تفقد من، گناه ایشان را از ایشان بازخواست خواهم كرد.»
|
||
\v 35 و خداوند قوم را مبتلا ساخت زیرا گوساله‌ای را كه هارون ساخته بود، ساخته بودند.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 33
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند به موسی گفت: «روانه شده،از اینجا كوچ كن، تو و این قوم كه از زمین مصر برآورده‌ای، بدان زمینی كه برای ابراهیم، اسحاق و یعقوب قسم خورده، گفته‌ام آن را به ذریت تو عطا خواهم كرد.
|
||
\v 2 و فرشته‌ای پیش روی تو می‌فرستم، و كنعانیان و اَموریان و حتیان و فرزیان و حویان و یبوسیان را بیرون خواهم كرد
|
||
\v 3 به زمینی كه به شیر و شهد جاری است؛ زیرا كه در میان شما نمی‌آیم، چونكه قوم گردنكش هستی، مبادا تو را در بین راه هلاك سازم.»
|
||
\v 4 و چون قوم این سخنان بد را شنیدند، ماتم گرفتند، و هیچكس زیور خود را برخود ننهاد.
|
||
\v 5 و خداوند به موسی گفت: «بنی‌اسرائیل را بگو: شما قوم گردنكش هستید؛ اگر لحظه‌ای در میان تو آیم، همانا تو را هلاك سازم. پس اكنون زیور خود را از خود بیرون كن تا بدانم با تو چه كنم.»
|
||
\v 6 پس بنی‌اسرائیل زیورهای خود را از جَبَل حوریب از خود بیرون كردند.
|
||
\v 7 و موسی خیمۀ خود را برداشته، آن را بیرون لشكرگاه، دور از اردو زد، و آن را «خیمۀ اجتماع» نامید. و واقع شد كه هر كه طالب یهوه می‌بود، به خیمۀ اجتماع كه خارج لشكرگاه بود، بیرون می‌رفت.
|
||
\v 8 و هنگامی كه موسی به سوی خیمه بیرون می‌رفت، تمامی قوم برخاسته، هر یكی به در خیمۀ خود می‌ایستاد، و در عقب موسی می‌نگریست تا داخل خیمه می‌شد.
|
||
\v 9 و چون موسی به خیمه داخل می‌شد، ستون ابر نازل شده، به در خیمه می‌ایستاد، و خدا با موسی سخن می‌گفت.
|
||
\v 10 و چون تمامی قوم، ستون ابر را بر در خیمه ایستاده می‌دیدند، همۀ قوم برخاسته، هر كس به در خیمۀ خود سجده می‌كرد.
|
||
\v 11 و خداوند با موسی روبرو سخن می‌گفت، مثل شخصی كه با دوست خود سخن گوید. پس به اردو برمی‌گشت. اما خادم او یوشع بن نونِ جوان، از میان خیمه بیرون نمی‌آمد.
|
||
\v 12 و موسی به خداوند گفت: «اینك تو به من می‌گویی: این قوم را ببر. و تو مرا خبر می‌دهی كه‌همراه من كه را می‌فرستی. و تو گفته‌ای، تو را به نام می‌شناسم، و ایضاً در حضور من فیض یافته‌ای.
|
||
\v 13 الا´ن اگر فی‌الحقیقه منظور نظر تو شده‌ام، طریق خود را به من بیاموز تا تو را بشناسم، و در حضور تو فیض یابم، و ملاحظه بفرما كه این طایفه، قوم تو می‌باشند.»
|
||
\v 14 گفت: «روی من خواهد آمد و تو را آرامی خواهم بخشید.»
|
||
\v 15 به وی عرض كرد: «هر گاه روی تو نیاید، ما را از اینجا مبر.
|
||
\v 16 زیرا به چه چیز معلوم می‌شود كه من و قوم تو منظور نظر تو شده‌ایم؟ آیا نه از آمدن تو با ما؟ پس من و قوم تو از جمیع قومهایی كه بر روی زمینند، ممتاز خواهیم شد.»
|
||
\v 17 خداوند به موسی گفت: «این كار را نیز كه گفته‌ای خواهم كرد، زیرا كه در نظر من فیض یافته‌ای و تو را بنام می‌شناسم.»
|
||
\v 18 عرض كرد: «مستدعی آنكه جلال خود را به من بنمایی.»
|
||
\v 19 گفت: «من تمامی احسان خود را پیش روی تو می‌گذرانم و نام یهوه را پیش روی تو ندا می‌كنم، و رأفت می‌كنم بر هر كه رئوف هستم و رحمت خواهم كرد بر هر كه رحیم هستم.»
|
||
\v 20 و گفت: «روی مرا نمی‌توانی دید، زیرا انسان نمی‌تواند مرا ببیند و زنده بماند.»
|
||
\v 21 و خداوند گفت: «اینك مقامی نزد من است. پس بر صخره بایست.
|
||
\v 22 و واقع می‌شود كه چون جلال من می‌گذرد، تو را در شكاف صخره می‌گذارم، و تو را به دست خود خواهم پوشانید تا عبور كنم.
|
||
\v 23 پس دست خود را خواهم برداشت تا قفای مرا ببینی، اما روی من دیده نمی‌شود.»
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 34
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند به موسی گفت: «دو لوح‌سنگی مثل اولین برای خود بتراش، و سخنانی را كه بر لوحهای اول بود و شكستی، بر این لوحها خواهم نوشت.
|
||
\v 2 و بامدادان حاضر شو و صبحگاهان به كوه سینا بالا بیا، و در آنجا نزد من بر قله كوه بایست.
|
||
\v 3 و هیچكس با تو بالا نیاید، و هیچكس نیز در تمامی كوه دیده نشود، و گله و رمه نیز به طرف این كوه چرا نكند.»
|
||
\v 4 پس موسی دو لوح سنگی مثل اولین تراشید و بامدادان برخاسته، به كوه سینا بالا آمد، چنانكه خداوند او را امر فرموده بود، و دو لوح سنگی را به دست خود برداشت.
|
||
\v 5 و خداوند در ابر نازل شده، در آنجا با وی بایستاد، و به نام خداوند ندا درداد.
|
||
\v 6 و خداوند پیش روی وی عبور كرده، ندا درداد كه «یهوه، یهوه، خدای رحیم و رئوف و دیرخشم و كثیر احسان و وفا؛
|
||
\v 7 نگاه دارندۀ رحمت برای هزاران، و آمرزندۀ خطا و عصیان و گناه؛ لكن گناه را هرگز بی‌سزا نخواهد گذاشت، بلكه خطایای پدران را بر پسران و پسران پسران ایشان تا پشت سوم و چهارم خواهد گرفت.»
|
||
\v 8 و موسی به زودی رو به زمین نهاده، سجده كرد.
|
||
\v 9 و گفت: «ای خداوند اگر فی‌الحقیقه منظور نظر تو شده‌ام، مستدعی آنكه خداوند در میان ما بیاید، زیرا كه این قوم گردنكش می‌باشند، پس خطا و گناه ما را بیامرز و ما را میراث خود بساز.»
|
||
\v 10 گفت: «اینك عهدی می‌بندم و در نظر تمامی قوم تو كارهای عجیب می‌كنم، كه درتمامی جهان و در جمیع امتها كرده نشده باشد، و تمامی این قومی كه تو در میان ایشان هستی، كار خداوند را خواهند دید، زیراكه این كاری كه با تو خواهم كرد، كاری هولناك است.
|
||
\v 11 آنچه را من امروز به تو امر می‌فرمایم، نگاه دار. اینك من از پیش روی تو اموریان و كنعانیان و حتیان و فرزیان و حویان و یبوسیان را خواهم راند.
|
||
\v 12 با حذر باش كه با ساكنان آن زمین كه تو بدانجا می‌روی، عهد نبندی، مبادا در میان شما دامی باشد.
|
||
\v 13 بلكه مذبحهای ایشان را منهدم سازید، و بتهای ایشان را بشكنید و اشیریم ایشان را قطع نمایید.
|
||
\v 14 زنهار خدای غیر را عبادت منما، زیرا یهوه كه نام او غیور است، خدای غیور است.
|
||
\v 15 زنهار با ساكنان آن زمین عهد مبند، والاّ از عقب خدایان ایشان زنا می‌كنند، و نزد خدایان ایشان قربانی می‌گذرانند، و تو را دعوت می‌نمایند و از قربانی‌های ایشان می‌خوری.
|
||
\v 16 و از دختران ایشان برای پسران خود می‌گیری، و چون دختران ایشان از عقب خدایان خود زنا كنند، آنگاه پسران شما را در پیروی خدایان خود مرتكب زنا خواهند نمود.
|
||
\v 17 خدایان ریخته شده برای خویشتن مساز.
|
||
\v 18 عید فطیر را نگاه دار، و هفت روز نان فطیر چنانكه تو را امر فرمودم، در وقت معین در ماه اَبیب بخور، زیراكه در ماه ابیب از مصر بیرون آمدی.
|
||
\v 19 هر كه رحم را گشاید، از آن من است و هر نخست‌زادۀ ذكور از مواشی تو، چه از گاو چه از گوسفند؛
|
||
\v 20 و برای نخست‌زادۀ الاغ، بره‌ای فدیه بده، و اگر فدیه ندهی، گردنش را بشكن. و هرنخست‌زاده‌ای از پسرانت را فدیه بده. و هیچكس به حضور من تهی دست حاضر نشود.
|
||
\v 21 شش روز مشغول باش، و روز هفتمین، سَبَّت را نگاه دار. در وقت شیار و در حصاد، سَبَّت را نگاه دار.
|
||
\v 22 و عید هفته‌ها را نگاه‌دار، یعنی عید نوبر حصاد گندم و عید جمع در تحویل سال.
|
||
\v 23 سالی سه مرتبه همۀ ذكورانت به حضور خداوند یهوه، خدای اسرائیل، حاضر شوند.
|
||
\v 24 زیرا كه امتها را از پیش روی تو خواهم راند، و حدود تو را وسیع خواهم گردانید. و هنگامی كه در هر سال سه مرتبه می‌آیی تا به حضور یهوه، خدای خود حاضر شوی، هیچكس زمین تو را طمع نخواهد كرد.
|
||
\v 25 خون قربانی مرا با خمیرمایه مگذران، و قربانی عید فِصَح تا صبح نماند.
|
||
\v 26 نخستین نوبر زمین خود را به خانۀ یهوه، خدای خود، بیاور. و بزغاله را در شیر مادرش مپز.»
|
||
\v 27 و خداوند به موسی گفت: «این سخنان را تو بنویس، زیرا كه به حسب این سخنان، عهد با تو و با اسرائیل بسته‌ام.»
|
||
\v 28 و چهل روز و چهل شب آنجا نزد خداوند بوده، نان نخورد و آب ننوشید و او سخنان عهد، یعنی ده كلام را بر لوحها نوشت.
|
||
\v 29 و چون موسی از كوه سینا بزیر می‌آمد، و دو لوح سنگی در دست موسی بود، هنگامی كه از كوه بزیر می‌آمد، واقع شد كه موسی ندانست كه به سبب گفتگوی با او پوست چهرۀ وی می‌درخشید.
|
||
\v 30 اما هارون و جمیع بنی‌اسرائیل موسی را دیدند كه اینك پوست چهرۀ او می‌درخشد. پس ترسیدند كه نزدیك او بیایند.
|
||
\v 31 و موسی ایشان را خواند، و هارون و همۀ سرداران جماعت نزد او برگشتند، و موسی بدیشان سخن گفت.
|
||
\v 32 و بعد از آن همۀ بنی‌اسرائیل نزدیك آمدند، و آنچه خداوند در كوه سینا بدو گفته بود، بدیشان امر فرمود.
|
||
\v 33 و چون موسی از سخن گفتن با ایشان فارغ شد، نقابی بر روی خود كشید.
|
||
\v 34 و چون موسی به حضور خداوند داخل می‌شد كه با وی گفتگو كند، نقاب را برمی‌داشت تا بیرون آمدن او. پس بیرون آمده، آنچه به وی امر شده بود، به بنی‌اسرائیل می‌گفت.
|
||
\v 35 و بنی‌اسرائیل روی موسی را می‌دیدند كه پوست چهرۀ او می‌درخشد. پس موسی نقاب را به روی خود باز می‌كشید، تا وقتی كه برای گفتگوی او می‌رفت.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 35
|
||
\p
|
||
\v 1 و موسی تمام جماعت بنی‌اسرائیل را جمع كرده، بدیشان گفت: «این است سخنانی كه خداوند امر فرموده است كه آنها را بكنی:
|
||
\v 2 شش روز كار كرده شود، و در روز هفتمین، سَبَّتِ آرامی مقدس خداوند برای شماست؛ هر كه در آن كاری كند، كشته شود.
|
||
\v 3 در روز سَبَّت آتش در همۀ مسكنهای خود میفروزید.»
|
||
\v 4 و موسی تمامی جماعت بنی‌اسرائیل را خطاب كرده، گفت: «این است امری كه خداوندفرموده، و گفته است:
|
||
\v 5 از خودتان هدیه‌ای برای خداوند بگیرید. هر كه از دل راغب است، هدیۀ خداوند را از طلا و نقره و برنج بیاورد،
|
||
\v 6 و از لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك و پشم بز،
|
||
\v 7 و پوست قوچ سرخ‌شده و پوست خز و چوب شطیم،
|
||
\v 8 و روغن برای روشنایی، و عطریات برای روغن مسح و برای بخور معطر،
|
||
\v 9 و سنگهای جزع و سنگهای ترصیع برای ایفود و سینه‌بند.»
|
||
\v 10 و همۀ دانادلان از شما بیایند و آنچه را خداوند امر فرموده است، بسازند.
|
||
\v 11 مسكن و خیمه‌اش و پوشش آن و تكمه‌هایش و تخته‌هایش و پشت‌بندهایش و ستونهایش و پایه‌هایش،
|
||
\v 12 و تابوت و عصاهایش و كرسی رحمت و حجاب ستر،
|
||
\v 13 و خوان و عصاهایش و كل اسبابش و نانِ تَقْدِمِه،
|
||
\v 14 و چراغدان برای روشنایی و اسبابش و چراغهایش و روغن برای روشنایی،
|
||
\v 15 و مذبح بخور و عصاهایش و روغن مسح و بخور معطر، و پردۀ دروازه برای درگاه مسكن،
|
||
\v 16 و مذبح قربانی سوختنی و شبكۀ برنجین آن، و عصاهایش و كل اسبابش و حوض و پایه‌اش،
|
||
\v 17 و پرده‌های صحن و ستونهایش و پایه‌های آنها و پردۀ دروازۀ صحن،
|
||
\v 18 و میخهای مسكن و میخهای صحن و طنابهای آنها،
|
||
\v 19 و رختهای بافته شده برای خدمت قدس، یعنی رخت مقدس هارون كاهن، و رختهای پسرانش را تا كهانت نمایند.»
|
||
\v 20 پس تمامی جماعت بنی‌اسرائیل از حضور موسی بیرون شدند.
|
||
\v 21 و هر كه دلش او را ترغیب كرد، و هر كه روحش او را با اراده گردانید، آمدند و هدیۀ خداوند را برای كار خیمۀ اجتماع، و برای تمام خدمتش و برای رختهای مقدس آوردند.
|
||
\v 22 مردان و زنان آمدند، هر كه از دل راغب بود، وحلقه‌های بینی و گوشواره‌ها و انگشتریها و گردن‌بندها و هر قسم آلات طلا آوردند، و هر كه هدیۀ طلا برای خداوند گذرانیده بود.
|
||
\v 23 و هر كسی كه لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك و پشم بز و پوست قوچ سرخ‌شده و پوست خز نزد او یافت شد، آنها را آورد.
|
||
\v 24 هر كه خواست هدیۀ نقره و برنج بیاورد، هدیۀ خداوند را آورد، و هر كه چوب شطیم برای هر كار خدمت نزد او یافت شد، آن را آورد.
|
||
\v 25 و همۀ زنان دانادل به دستهای خود می‌رشتند، و رشته شده را از لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك، آوردند.
|
||
\v 26 و همۀ زنانی كه دل ایشان به حكمت مایل بود، پشم بز را می‌رشتند.
|
||
\v 27 و سروران، سنگهای جزع و سنگهای ترصیع برای ایفود و سینه‌بند آوردند.
|
||
\v 28 و عطریات و روغن برای روشنایی و برای روغن مسح و برای بخور معطر.
|
||
\v 29 و همۀ مردان و زنان بنی‌اسرائیل كه دل ایشان، ایشان را راغب ساخت كه چیزی برای هر كاری كه خداوند امر فرموده بود كه به وسیلۀ موسی ساخته شود، برای خداوند به ارادۀ دل آوردند.
|
||
\v 30 و موسی بنی‌اسرائیل را گفت: «آگاه باشید كه خداوند بَصَلئیل بن اوری بن حور را از سبط یهودا به نام دعوت كرده است،
|
||
\v 31 و او را به روح خدا از حكمت و فطانت و علم و هر هنری پر ساخته،
|
||
\v 32 و برای اختراع مخترعات و برای كار كردن در طلا و نقره و برنج،
|
||
\v 33 و برای تراشیدن و مرصع ساختن سنگها، و برای درودگری چوب تا هر صنعت هنری را بكند.
|
||
\v 34 و در دل او تعلیم دادن را القا نمود، و همچنین اُهُولیاب بن اخیسامك را از سبط دان،
|
||
\v 35 و ایشان را به حكمت دلی پر ساخت، برای هر عمل نقاش و نساج ماهر و طراز در لاجورد و ارغوان و قرمز وكتان نازك، و در هر كار نساج تا صانع هر صنعتی و مخترع مخترعات بشوند.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 36
|
||
\p
|
||
\v 1 « و بصلئیل و اهولیاب و همۀ دانادلانی كه خداوند حكمت و فطانت بدیشان داده است، تا برای كردن هر صنعتِ خدمتِ قدس، ماهر باشند، موافق آنچه خداوند امر فرموده است، كار بكنند.»
|
||
\v 2 پس موسی، بصلئیل و اهولیاب و همۀ دانادلانی را كه خداوند در دل ایشان حكمت داده بود، و آنانی را كه دل ایشان، ایشان را راغب ساخته بود كه برای كردن كار نزدیك بیایند، دعوت كرد.
|
||
\v 3 و همۀ هدایایی را كه بنی‌اسرائیل برای بجا آوردن كار خدمت قدس آورده بودند، از حضور موسی برداشتند، و هر بامداد هدایای تبرعی دیگر نزد وی می‌آوردند.
|
||
\v 4 و همۀ دانایانی كه هر گونه كار قدس را می‌ساختند، هر یك از كار خود كه در آن مشغول می‌بود، آمدند.
|
||
\v 5 و موسی را عرض كرده، گفتند: «قوم زیاده از آنچه لازم است برای عمل آن كاری كه خداوند فرموده‌است كه ساخته شود، می‌آورند.»
|
||
\v 6 و موسی فرمود تا در اردو ندا كرده، گویند كه «مردان و زنان هیچ كاری دیگر برای هدایای قدس نكنند.» پس قوم از آوردن باز داشته شدند.
|
||
\v 7 و اسباب برای انجام تمام كار، كافی، بلكه زیاده بود.
|
||
\v 8 پس همۀ دانادلانی كه در كار اشتغال داشتند، ده پردۀ مسكن را ساختند، از كتان نازك تابیده شده و لاجورد و ارغوان و قرمز، و آنها را با كروبیان از صنعت نساج ماهر ترتیب دادند.
|
||
\v 9 طول هر پرده بیست و هشت ذراع، و عرض هر پرده چهار ذراع. همۀ پرده‌ها را یك اندازه بود.
|
||
\v 10 وپنج پرده را با یكدیگر بپیوست، و پنج پرده را با یكدیگر بپیوست،
|
||
\v 11 و بر لب یك پرده در كنار پیوستگی‌اش مادگیهای لاجورد ساخت، و همچنین در لب پردۀ بیرونی در پیوستگی دوم ساخت.
|
||
\v 12 و در یك پرده، پنجاه مادگی ساخت، و در كنار پرده‌ای كه در پیوستگی دومین بود، پنجاه مادگی ساخت. و مادگیها مقابل یكدیگر بود.
|
||
\v 13 و پنجاه تكمۀ زرین ساخت، و پرده‌ها را به تكمه‌ها با یكدیگر بپیوست، تا مسكن یك باشد.
|
||
\v 14 و پرده‌ها از پشم بز ساخت بجهت خیمه‌ای كه بالای مسكن بود؛ آنها را پانزده پرده ساخت.
|
||
\v 15 طول هر پرده سی ذراع، و عرض هر پرده چهار ذراع؛ و یازده پرده را یك اندازه بود.
|
||
\v 16 و پنج پرده را جدا پیوست، و شش پرده را جدا.
|
||
\v 17 و پنجاه مادگی بر كنار پرده‌ای كه در پیوستگی بیرونی بود ساخت، و پنجاه مادگی در كنار پرده در پیوستگی دوم.
|
||
\v 18 و پنجاه تكمۀ برنجین برای پیوستن خیمه بساخت تا یك باشد.
|
||
\v 19 و پوششی از پوست قوچ سرخ‌شده برای خیمه ساخت، و پوششی بر زبر آن از پوست خز.
|
||
\v 20 و تخته‌های قایم از چوب شطیم برای مسكن ساخت.
|
||
\v 21 طول هر تخته ده ذراع، و عرض هر تخته یك ذراع و نیم.
|
||
\v 22 هر تخته را دو زبانه بود مقرون یكدیگر، و بدین تركیب همۀ تخته‌های مسكن را ساخت.
|
||
\v 23 و تخته‌های مسكن را ساخت، بیست تخته به جانب جنوب به طرف یمانی،
|
||
\v 24 و چهل پایۀ نقره زیر بیست تخته ساخت، یعنی دو پایه زیر تخته‌ای برای دو زبانه‌اش، و دو پایه زیر تختۀ دیگر برای دو زبانه‌اش.
|
||
\v 25 و برای جانب دیگر مسكن به طرف شمال، بیست تخته ساخت.
|
||
\v 26 و چهل پایۀ نقرۀ آنها را یعنی دو پایه زیر یك تخته‌ای و دو پایه زیرتختۀ دیگر.
|
||
\v 27 و برای مؤخر مسكن به طرف مغرب، شش تخته ساخت.
|
||
\v 28 و دو تخته برای گوشه‌های مسكن در هر دو جانبش ساخت.
|
||
\v 29 و از زیر با یكدیگر پیوسته شد، و تا سر آن با هم در یك حلقه تمام شد. و همچنین برای هر دو در هر دو گوشه كرد.
|
||
\v 30 پس هشت تخته بود، و پایه‌های آنها از نقره شانزده پایه، یعنی دو پایه زیر هر تخته.
|
||
\v 31 و پشت‌بندها از چوب شطیم ساخت، یعنی پنج برای تخته‌های یك جانب مسكن،
|
||
\v 32 و پنج پشت‌بند برای تخته‌های جانب دیگر مسكن، و پنج پشت‌بند برای تخته‌های مؤخر جانب غربی مسكن.
|
||
\v 33 و پشت‌بند وسطی را ساخت تا در میان تخته‌ها از سر تا سر بگذرد.
|
||
\v 34 تخته‌ها را به طلا پوشانید، و حلقه‌های آنها را از طلا ساخت تا برای پشت‌بندها، خانه‌ها باشد، و پشت‌بندها را به طلا پوشانید.
|
||
\v 35 و حجاب را از لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك تابیده شده ساخت، و آن را با كروبیان از صنعت نساج ماهر ترتیب داد.
|
||
\v 36 و چهار ستون از چوب شطیم برایش ساخت، و آنها را به طلا پوشانید و قلابهای آنها از طلا بود، و برای آنها چهار پایۀ نقره ریخت.
|
||
\v 37 و پرده‌ای برای دروازۀ خیمه از لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك تابیده شده از صنعت طراز بساخت.
|
||
\v 38 و پنج ستون آن و قلابهای آنها را ساخت و سرها و عصاهای آنها را به طلا پوشانید و پنج پایۀ آنها از برنج بود.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 37
|
||
\p
|
||
\v 1 و بَصلئِیل، تابوت را از چوب شطیم‌ساخت، طولش دو ذراع و نیم، و عرضش یك ذراع و نیم، و بلندیش یك ذراع ونیم.
|
||
\v 2 و آن را به طلای خالص از درون و بیرون پوشانید. و برای آن تاجی از طلا بر طرفش ساخت.
|
||
\v 3 و چهار حلقۀ زرین برای چهار قایمه‌اش بریخت، یعنی دو حلقه بر یك طرفش و دو حلقه بر طرف دیگر.
|
||
\v 4 و دو عصا از چوب شطیم ساخته، آنها را به طلا پوشانید.
|
||
\v 5 و عصاها را در حلقه‌ها بر دو جانب تابوت گذرانید، برای برداشتن تابوت.
|
||
\v 6 و كرسی رحمت را از طلای خالص ساخت. طولش دو ذراع و نیم، و عرضش یك ذراع و نیم.
|
||
\v 7 و دو كروبی از طلا ساخت. و آنها را بر هر دو طرف كرسی رحمت از چرخكاری ساخت.
|
||
\v 8 یك كروبی بر این طرف و كروبی دیگر بر آن طرف، و از كرسی رحمت، كروبیان را بر هر دو طرفش ساخت.
|
||
\v 9 و كروبیان بالهای خود را بر زبر آن پهن می‌كردند، و به بالهای خویش كرسی رحمت را می‌پوشانیدند، و رویهای ایشان به سوی یكدیگر می‌بود، یعنی رویهای كروبیان به جانب كرسی رحمت می‌بود.
|
||
\v 10 و خوان را از چوب شطیم ساخت. طولش دو ذراع، و عرضش یك ذراع، و بلندیش یك ذراع و نیم.
|
||
\v 11 و آن را به طلای خالص پوشانید، و تاجی زرین گرداگردش ساخت.
|
||
\v 12 و حاشیه‌ای به مقدار چهار انگشت گرداگردش ساخت، و تاجی زرین گرداگرد حاشیه ساخت.
|
||
\v 13 و چهار حلقۀ زرین برایش ریخت، و حلقه‌ها را بر چهار گوشهای كه بر چهار قایمه‌اش بود گذاشت.
|
||
\v 14 و حلقه‌ها مقابل حاشیه بود، تا خانه‌های عصاها باشد، برای برداشتن خوان.
|
||
\v 15 و دو عصا را از چوب شطیم ساخته، آنها را به طلا پوشانید، برای برداشتن خوان.
|
||
\v 16 و ظروفی را كه بر خوان می‌بوداز صحنها و كاسه‌ها و پیاله‌ها و جامهایش كه بدانها هدایای ریختنی می‌ریختند، از طلای خالص ساخت.
|
||
\v 17 و چراغدان را از طلای خالص ساخت. از چرخكاری، چراغدان را ساخت، و پایه‌اش و شاخه‌هایش و پیاله‌هایش و سیبهایش و گلهایش از همین بود.
|
||
\v 18 و از دو طرفش شش شاخه بیرون آمد، یعنی سه شاخۀ چراغدان از یك طرف، و سه شاخۀ چراغدان از طرف دیگر.
|
||
\v 19 و سه پیالۀ بادامی با سیبی و گلی در یك شاخه، و سه پیالۀ بادامی و سیبی و گلی بر شاخۀ دیگر، و همچنین برای شش شاخهای كه از چراغدان بیرون می‌آمد.
|
||
\v 20 و بر چراغدان چهار پیالۀ بادامی با سیبها و گلهای آن.
|
||
\v 21 و سیبی زیر دو شاخۀ آن، و سیبی زیر دو شاخۀ آن، و سیبی زیر دو شاخۀ آن، برای شش شاخهای كه از آن بیرون می‌آمد.
|
||
\v 22 سیبهای آنها و شاخه‌های آنها از همین بود، یعنی همه از یك چرخكاری طلای خالص.
|
||
\v 23 و هفت چراغش و گلگیرهایش و سینیهایش را از طلای خالص ساخت.
|
||
\v 24 از یك وزنه طلای خالص آن را با همۀ اسبابش ساخت.
|
||
\v 25 و مذبح بخور را از چوب شطیم ساخت، طولش یك ذراع، و عرضش یك ذراع مربع، و بلندیش دو ذراع، و شاخهایش از همان بود.
|
||
\v 26 و آن را به طلای خالص پوشانید، یعنی سطحش و طرفهای گرداگردش، و شاخهایش، و تاجی گرداگردش از طلای خالص ساخت.
|
||
\v 27 و دو حلقۀ زرین برایش زیر تاج بر دو گوشه‌اش بر دوطرفش ساخت، تا خانه‌های عصاها باشد برای برداشتنش به آنها.
|
||
\v 28 و عصاها را از چوب شطیم ساخته، آنها را به طلا پوشانید.
|
||
\v 29 و روغن مسح مقدس و بخور معطر طاهر را از صنعت عطار ساخت.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 38
|
||
\p
|
||
\v 1 و مذبح قربانی سوختنی را از چوب شطیم ساخت. طولش پنج ذراع، و عرضش پنج ذراع مربع، و بلندیش سه ذراع.
|
||
\v 2 و شاخهایش را بر چهار گوشه‌اش ساخت. شاخهایش از همان بود و آن را از برنج پوشانید.
|
||
\v 3 و همۀ اسباب مذبح را ساخت، یعنی: دیگها و خاك‌اندازها و كاسه‌ها و چنگالها و مِجْمَرها و همۀ ظروفش را از برنج ساخت.
|
||
\v 4 و برای مذبح، آتش‌دانی مشبك از برنج ساخت، كه زیر حاشیه‌اش بطرف پایین تا نصفش برسد.
|
||
\v 5 و چهار حلقه برای چهار سر آتش‌دان برنجین ریخت، تا خانه‌های عصاها باشد.
|
||
\v 6 و عصاها را از چوب شطیم ساخته، آنها را به برنج بپوشانید.
|
||
\v 7 و عصاها را در حلقه‌ها بر دو طرف مذبح گذرانید، برای برداشتنش به آنها، و مذبح را از چوبها مجوف ساخت.
|
||
\v 8 و حوض را از برنج ساخت، و پایه‌اش را از برنج از آینه‌های زنانی كه نزد دروازۀ خیمۀ اجتماع برای خدمت جمع می‌شدند.
|
||
\v 9 و صحن را ساخت كه برای طرف جنوبی به سمت یمانی، پرده‌های صحن از كتان نازك تابیده شده صد ذراعی بود.
|
||
\v 10 ستونهای آنها بیست بود، و پایه‌های آنها بیست بود، از برنج و قلابهای آنها و پشت‌بندهای آنها از نقره.
|
||
\v 11 و برای طرف‌شمالی صد ذراعی بود، و ستونهای آنها بیست از برنج، و قلابهای ستونها و پشت‌بندهای آنها از نقره بود.
|
||
\v 12 و برای طرف غربی، پرده‌های پنجاه ذراعی بود، و ستونهای آنها ده و پایه‌های آنها ده، و قلابها و پشت بندهای ستونها از نقره بود.
|
||
\v 13 و برای طرف شرقی به سمت طلوع، پنجاه ذراعی بود.
|
||
\v 14 و پرده‌های یك طرف دروازه پانزده ذراعی بود، ستونهای آنها سه و پایه‌های آنها سه.
|
||
\v 15 و برای طرف دیگر دروازۀ صحن از این طرف و از آن طرف پرده‌ها پانزده ذراعی بود، ستونهای آنها سه و پایه‌های آنها سه.
|
||
\v 16 همۀ پرده‌های صحن به هر طرف از كتان نازك تابیده شده بود.
|
||
\v 17 و پایه‌های ستونها از برنج بود، و قلابها و پشت‌بندهای ستونها از نقره، و پوشش سرهای آنها از نقره، و جمیع ستونهای صحن به پشت‌بندهای نقره پیوسته شده بود.
|
||
\v 18 و پردۀ دروازۀ صحن از صنعت طراز از لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك تابیده شده بود. طولش بیست ذراع، و بلندیش به عرض پنج ذراع موافق پرده‌های صحن.
|
||
\v 19 و ستونهای آنها چهار، و پایه‌های برنجین آنها چهار، و قلابهای آنها از نقره، و پوشش سرهای آنها و پشت‌بندهای آنها از نقره بود.
|
||
\v 20 و همۀ میخهای مسكن و صحن، به هر طرف از برنج بود.
|
||
\v 21 این است حساب مسكن، یعنی مسكن شهادت، چنانكه حسب فرمان موسی به خدمت لاویان، به توسط ایتاماربن هارون كاهن حساب آن گرفته شد.
|
||
\v 22 و بصلئیل بن اوری بن حور از سبط‌یهودا، آنچه را كه خداوند به موسی امر فرموده بود بساخت.
|
||
\v 23 و با وی اُهُولِیاب بن اخیسامك از سبط دان بود، نقاش و مخترع و طراز در لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك.
|
||
\v 24 و تمام طلایی كه در كار صرف شد، یعنی در همه كار قدس، از طلای هدایا بیست و نه وزنه و هفتصد و سی مثقال موافق مثقال قدس بود.
|
||
\v 25 و نقرۀ شمرده شدگان جماعت صد وزنه و هزار و هفتصد و هفتاد و پنج مثقال بود، موافق مثقال قدس.
|
||
\v 26 یك درهم یعنی نیم مثقال موافق مثقال قدس، برای هر نفری از آنانی كه به سوی شمرده‌شدگان گذشتند، از بیست ساله و بالاتر، كه ششصد و سه هزار و پانصد و پنجاه نفر بودند.
|
||
\v 27 و اما آن صد وزنۀ نقره برای ریختن پایه‌های قدس و پایه‌های پرده بود. صد پایه از صد وزنه یعنی یك وزنه برای یك پایه.
|
||
\v 28 و از آن هزار و هفتصد و هفتاد و پنج مثقال قلابها برای ستونها ساخت، و سرهای آنها را پوشانید، و پشت‌بندها برای آنها ساخت.
|
||
\v 29 و برنج هدایا هفتاد وزنه و دو هزار و چهارصد مثقال بود.
|
||
\v 30 و از آن پایه‌های دروازۀ خیمۀ اجتماع، و مذبح برنجین، و شبكۀ برنجین آن و همۀ اسباب مذبح را ساخت.
|
||
\v 31 و پایه‌های صحن را به هر طرف، و پایه‌های دروازۀ صحن و همۀ میخهای مسكن و همۀ میخهای گرداگرد صحن را.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 39
|
||
\p
|
||
\v 1 و از لاجورد و ارغوان و قرمز رختهای‌بافته شده ساختند، برای خدمت كردن در قدس، و رختهای مقدس برای هارون ساختند، چنانكه خداوند به موسی امر نموده بود.
|
||
\v 2 و ایفود را از طلا و لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك تابیده شده، ساخت.
|
||
\v 3 و تنگه‌های نازك از طلا ساختند و تارها كشیدند تا آنها را در میان لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك به صنعت نساج ماهر ببافند.
|
||
\v 4 و كتفهای پیوسته شده برایش ساختند، كه بر دو كنار پیوسته شد.
|
||
\v 5 و زنار بسته شده‌ای كه بر آن بود از همان پارچه و از همان صنعت بود، از طلا و لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك تابیده شده، چنانكه خداوند به موسی امر فرموده بود.
|
||
\v 6 و سنگهای جزع مرصع در دو طوق طلا، و منقوش به نقش خاتم، موافق نامهای بنی‌اسرائیل درست كردند.
|
||
\v 7 آنها را بر كتفهای ایفود نصب كرد، تا سنگهای یادگاری برای بنی‌اسرائیل باشد، چنانكه خداوند به موسی امر فرموده‌بود.
|
||
\v 8 و سینه‌بند را موافق كار ایفود از صنعت نساج ماهر ساخت، از طلا و لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان نازك تابیده شده.
|
||
\v 9 و آن مربع بود و سینه‌بند را دولا ساختند طولش یك وجب و عرضش یك وجب دولا.
|
||
\v 10 و در آن چهار رسته سنگ نصب كردند، رسته‌ای از عقیق سرخ و یاقوت زرد و زمرد. این بود رستۀ اول.
|
||
\v 11 و رستۀ دوم از بهرمان و یاقوت كبود و عقیق سفید.
|
||
\v 12 و رستۀ سوم از عین الهر و یشم و جمست.
|
||
\v 13 و رستۀ چهارم از زبرجد و جزع و یشب در ترصیعۀ خود كه به دیوارهای طلا احاطه شده بود.
|
||
\v 14 و سنگها موافق نامهای بنی‌اسرائیل دوازده بود، مطابق اسامی ایشان، مثل نقش خاتم، هر یكی به اسم خود برای دوازده سبط.
|
||
\v 15 و بر سینه‌بند زنجیرهای تابیده شده، مثل كار طنابها از طلای خالص ساختند.
|
||
\v 16 و دو طوق زرین و دو حلقۀ زرین ساختند و دو حلقه را بر دو سر سینه‌بندگذاشتند.
|
||
\v 17 و آن دو زنجیر تابیده شدۀ زرین را در دو حلقه‌ای كه بر سرهای سینه‌بند بود، گذاشتند.
|
||
\v 18 و دو سر دیگر آن دو زنجیر را بر دو طوق گذاشتند، و آنها را بر دو كتف ایفود در پیش نصب كردند.
|
||
\v 19 و دو حلقۀ زرین ساختند، آنها را بر دو سر سینه‌بند گذاشتند، بر كناری كه بر طرف اندرونی ایفود بود.
|
||
\v 20 و دو حلقۀ زرین دیگر ساختند، و آنها را بر دو كتف ایفود، به طرف پایین، از جانب پیش، مقابل پیوستگیش بالای زنار ایفود گذاشتند.
|
||
\v 21 و سینه‌بند را به حلقه‌هایش با حلقه‌های ایفود به نوار لاجوردی بستند، تا بالای زنار ایفود باشد. و سینه‌بند از ایفود جدا نشود، چنانكه خداوند به موسی امر فرموده بود.
|
||
\v 22 و ردای ایفود را از صنعت نساج، تماماً لاجوردی ساخت.
|
||
\v 23 و دهنه‌ای در وسط ردا بود، مثل دهنۀ زره با حاشیه‌ای گرداگرد دهنه تا دریده نشود.
|
||
\v 24 و بر دامن ردا، انارها از لاجورد و ارغوان و قرمز و كتان تابیده شده ساختند.
|
||
\v 25 و زنگوله‌ها از طلای خالص ساختند. و زنگوله‌ها را در میان انارها بر دامن ردا گذاشتند، گرداگردش در میان انارها.
|
||
\v 26 و زنگوله‌ای و اناری، و زنگوله‌ای و اناری گرداگرد دامن ردا برای خدمت كردن، چنانكه خداوند به موسی امر فرموده بود.
|
||
\v 27 و پیراهنها را برای هارون و پسرانش از كتان نازك از صنعت نساج ساختند.
|
||
\v 28 و عمامه را از كتان نازك و دستارهای زیبا را از كتان نازك، و زیرجامه‌های كتانی را از كتان نازك تابیده شده.
|
||
\v 29 و كمربند را از كتان نازك تابیده شده، و لاجورد و ارغوان و قرمز از صنعت طراز، چنانكه خداوند به موسی امر فرموده بود.
|
||
\v 30 و تنگۀ افسر مقدس را از طلای خالص ساختند، و بر آن كتابتی مثل نقش‌خاتم مرقوم داشتند: قدوسیت برای یهوه.
|
||
\v 31 و بر آن نواری لاجوردی بستند تا آن را بالای عمامه ببندنـد، چنانكه خداوند به موسـی امر فرموده بود.
|
||
\v 32 پس همۀ كار مسكن خیمۀ اجتماع تمام شد، و بنی‌اسرائیل ساختند. موافق آنچه خداوند به موسی امر فرموده بود، عمل نمودند.
|
||
\v 33 و مسكن خیمه را نزد موسی آوردند، با همۀ اسبابش و تكمه‌ها و تخته‌ها و پشت‌بندها و ستونها و پایه‌هایش.
|
||
\v 34 و پوشش از پوست قوچ سرخ‌شده و پوشش از پوست خز و حجاب ستر.
|
||
\v 35 و تابوت شهادت و عصاهایش و كرسی رحمت.
|
||
\v 36 و خوان و همۀ اسبابش و نانِ تَقْدِمِه.
|
||
\v 37 و چراغدان طاهر و چراغهایش، چراغهای آراسته شده و همۀ اسبابش، و روغن برای روشنایی.
|
||
\v 38 و مذبح زرین و روغن مسح و بخور معطر و پرده برای دروازۀ خیمه.
|
||
\v 39 و مذبح برنجین و شبكۀ برنجین آن، و عصاهایش و همۀ اسبابش و حوض و پایه‌اش.
|
||
\v 40 و پرده‌های صحن و ستونها و پایه‌هایش و پردۀ دروازۀ صحن، و طنابهایش و میخهایش و همۀ اسباب خدمت مسكن برای خیمۀ اجتماع.
|
||
\v 41 و رختهای بافته شده برای خدمت قدس، و رخت مقدس برای هارون كاهن، و رختها برای پسرانش تا كهانت نمایند.
|
||
\v 42 موافق آنچه خداوند به موسی امر فرموده بود، بنی‌اسرائیل همچنین تمام كار را ساختند.
|
||
\v 43 و موسی تمام كارها را ملاحظه كرد، و اینك موافق آنچه خداوند امر فرموده بود ساخته بودند، همچنین كرده بودند. و موسی ایشان را بركت داد.
|
||
|
||
\s5
|
||
\c 40
|
||
\p
|
||
\v 1 و خداوند موسی را خطاب كرده، گفت:
|
||
\v 2 «در غُرّۀ ماه اول مسكن خیمۀ اجتماع را برپا نما.
|
||
\v 3 و تابوت شهادت را در آن بگذار. و حجاب را پیش تابوت پهن كن.
|
||
\v 4 و خوان را درآورده، چیزهایی را كه می‌باید، بر آن ترتیب نما. و چراغدان را درآور و چراغهایش را آراسته كن.
|
||
\v 5 و مذبح زرین را برای بخور پیش تابوت شهادت بگذار، و پردۀ دروازه را بر مسكن بیاویز.
|
||
\v 6 و مذبح قربانی سوختنی را پیش دروازۀ مسكن خیمۀ اجتماع بگذار.
|
||
\v 7 و حوض را در میان خیمۀ اجتماع و مذبح بگذار، و آب در آن بریز.
|
||
\v 8 و صحن را گرداگرد برپا كن. و پردۀ دروازۀ صحن را بیاویز.
|
||
\v 9 و روغن مسح را گرفته، مسكن را با آنچه در آن است مسح كن، و آن را با همۀ اسبابش تقدیس نما تا مقدس شود.
|
||
\v 10 و مذبح قربانی سوختنی را با همۀ اسبابش مسح كرده، مذبح را تقدیس نما. و مذبح، قدس اقداس خواهد بود.
|
||
\v 11 و حوض را با پایه‌اش مسح نموده، تقدیس كن.
|
||
\v 12 و هارون و پسرانش را نزد دروازۀ خیمۀ اجتماع آورده، ایشان را به آب غسل ده.
|
||
\v 13 و هارون را به رخت مقدس بپوشان، و او را مسح كرده، تقدیس نما، تا برای من كهانت كند.
|
||
\v 14 و پسرانش را نزدیك آورده، ایشان را به پیراهنها بپوشان.
|
||
\v 15 و ایشان را مسح كن، چنانكه پدر ایشان را مسح كردی تا برای من كهانت نماید. و مسح ایشان هر آینه برای كهانت ابدی در نسلهای ایشان خواهد بود.»
|
||
\v 16 پس موسی موافق آنچه خداوند او را امر فرموده بود كرد، و همچنین به عمل آورد.
|
||
\v 17 و واقع شد در غُرّۀ ماه اول از سال دوم كه مسكن برپا شد،
|
||
\v 18 و موسی مسكن را برپا نمود، وپایه‌هایش را بنهاد و تخته‌هایش را قایم كرد، و پشت بندهایش را گذاشت، و ستونهایش را برپا نمود،
|
||
\v 19 و خیمه را بالای مسكن كشید، و پوشش خیمه را بر زبر آن گسترانید، چنانكه خداوند به موسی امر نموده بود.
|
||
\v 20 و شهادت را گرفته، آن را در تابوت نهاد، و عصاها را بر تابوت گذارد، و كرسی رحمت را بالای تابوت گذاشت.
|
||
\v 21 و تابوت را به مسكن درآورد، و حجاب ستر را آویخته، آن را پیش تابوت شهادت كشید. چنانكه خداوند به موسی امر فرموده بود.
|
||
\v 22 و خوان را در خیمۀ اجتماع به طرف شمالی مسكن، بیرون حجاب نهاد.
|
||
\v 23 و نان را به حضور خداوند بر آن ترتیب داد، چنانكه خداوند به موسی امر فرموده بود.
|
||
\v 24 و چراغدان را در خیمۀ اجتماع، مقابل خوان به طرف جنوبی مسكن نهاد.
|
||
\v 25 و چراغها را به حضور خداوند گذاشت، چنانكه خداوند به موسی امر فرموده بود.
|
||
\v 26 و مذبح زرین را در خیمۀ اجتماع، پیش حجاب نهاد.
|
||
\v 27 و بخور معطر بر آن سوزانید، چنانكه خداوند به موسی امر فرموده بود.
|
||
\v 28 و پردۀ دروازۀ مسكن را آویخت.
|
||
\v 29 و مذبح قربانی سوختنی را پیش دروازۀ مسكن خیمۀ اجتماع وضع كرد، و قربانی سوختنی و هدیه را بر آن گذرانید، چنانكه‌خداوند به موسـی امر فرمـوده بود.
|
||
\v 30 و حوض را در میان خیمۀ اجتماع و مذبـح وضـع كرده، آب برای شستن در آن بریخت.
|
||
\v 31 و موسی و هارون و پسرانش دست و پای خود را در آن شستند.
|
||
\v 32 وقتی كه به خیمۀ اجتماع داخل شدند و نزد مذبح آمدند شست و شو كردند، چنانكه خداوند به موسی امر فرموده بود.
|
||
\v 33 و صحن را گرداگرد مسكن و مذبح برپا نمود، و پردۀ دروازۀ صحن را آویخت. پس موسی كار را به انجام رسانید.
|
||
\v 34 آنگاه ابر، خیمۀ اجتماع را پوشانید و جلال خداوند مسكن را پر ساخت.
|
||
\v 35 و موسی نتوانست به خیمۀ اجتماع داخل شود، زیراكه ابر بر آن ساكن بود، و جلال خداوند مسكن را پر ساخته بود.
|
||
\v 36 و چون ابر از بالای مسكن برمی‌خاست، بنی‌اسرائیل در همۀ مراحل خود كوچ می‌كردند.
|
||
\v 37 و هرگاه ابر برنمی‌خاست، تا روز برخاستن آن، نمی‌كوچیدند.
|
||
\v 38 زیرا كه در روز، ابر خداوند بر مسكن و در شب، آتش بر آن می‌بود، در نظر تمامی خاندان اسرائیل، در همۀ منازل ایشان.
|