|
\v 11 पेन सेवकाहान तियुहू आखनु मुर्खपणा होच लाग्यो आने तियाहाय तियुहूपे विश्वास नाहा केयो, \v 12 पेन पेत्र उठ्यो आने कबरू होवे दोडयो तियाय एठा कुनकिन वेयो पेन तियाले तागा वेटालला पोतडा शिवाय कायज देखायो नाहा, जो वेलो हाय ति गोठीम तो स्वत:ज तियाल नोवाय किन तो दुर गियो, |