\v 16 اولی آمد و گَهِه: 'سرورا، سکهی تِه ده تا سکه دیگه سود دَهِه.' \p \v 17 وُ گَهِه: 'آفرین ای نوکر نیکو! چون تو کم هم اَمین بییه، حالا دهتا شهر ره بَره تو بَذَرم که حُکومت کُنی.'