\c 12 \v 1 در این وَخت، هِزاران نَفَر جَمع شِدند، چِندان که سر و کولِ هَمدیگه پا می‌گُزاشتَند. عیسی نُخُست به شاگردونِ خودش گُفت: «از خَمیرمایۀ فَریسیان که هَمان ریاکاری‌ه، دُوری کُنید.  \v 2 هیچی پِنهان نیس که آشکار نَشِه و هیچی پوشیده نیس که عیان نَشِه.  \v 3 هَر چی تو تاریکی گُفتید، تو روشنایی شِنیده می‌شه، و هَر چی پشت درهای بسته نجوا کَردید، از بوم‌ها اعلام می‌شه.