Wed Jul 03 2024 15:05:09 GMT+0400 (Georgia Standard Time)

04/01.txt

@@ -2,23 +2,9 @@
 	در آنجا إِبلیس چهل روز او ره وُسوسه کرد. در آن روزها چیزی نَخورد، و در پایان آن مُدّت، گُرسنه شد.
 	
 	
-9.	آنگاه إِبلیس او ره به شهر أُورشلیم بُرد و بر فَراز مَعبد قَرار داد و گفت: «اگر پِسر خُدایی، خود ره أَز اینجا به زیر أَفکن.
-10.	زیرا نُوشته شده است: «”دَربارۀ تو به فَرشتگان خود فَرمَان خواهد داد تا نِگاهبان تو باشند.
-11.	آن‌ها تو ره بر دَستهایشان خواهند گِرفت مَبادا پایت ره به سَنگی بَزنی.“»
-12.	عیسی به او پاسخ داد: «گُفته شده است، ”خُداوند، خُدای خود ره مِیازما.“‌»
-13.	چون إِبلیس همۀ این وُسوسه‌ها ره به پایان رِسانید، او ره تا فُرصتی دیگر تَرک گفت.
-آغاز خِدمات عیسی در جَلیل
-14.	عیسی به نیروی روح به جَلیل بازگَشت و خَبَر او در سَرتاسر آن نَواحی پیچید.
-15.	او در کَنیسه‌های ایشان تَعلیم می‌داد، و همه وی ره می‌ستودند.
-طَرد عیسی در ناصره
-16.	پس به شهر ناصره که در آن پَرورش یافته بود، رفت و در روز شَبّات، طِبق مَعمول به کَنیسه درآمد. و بَرخواست تا تِلاوت کند.
-17.	طومار اِشعیای نَبی ره به او دادند. چون آن ره گُشود، قِسمتی ره یافت که می‌فُرماید:
-18.	«روح خُداوند بر من است، زیرا مرا مَسح کرده تا فَقیران ره بَشارت دهم و مرا فِرستاده تا رِهایی ره به أَسیران و بَینایی ره به نابیینایان أَعلام کنم، و سِتمدیدگان ره رِهایی بَخشم،
-19.	و سال لُطف خُداوند ره أَعلام نُمایم.»
-20.	سپس طومار ره فُرو پیچید و به خادم کَنیسه سُپرد و بِنشست. هَمه در کَنیسه به او چِشم دوخته بودند.
-21.	آنگاه چنین سُخن آغاز کرد: «أَمروز این نُوشته، هنگامی که بدان گُوش فَرا می‌دادید، جامۀ عَمل پُوشید.»
-22.	هَمه أَز او نیکو می‌گُفتند و أَز کَلام فیض‌آمیزش در شِگفت بودند و می‌گفتند: «آیا این پِسر یوسف نیست؟»
-23.	عیسی به ایشان گفت: «بی‌گُمان این مَثَل ره بر من خواهی د آورد که ”ای طبیب خود ره شِفا ده! آنچه شِنیده‌ایم در کَفَرناحوم کرده‌ای، اینجا در زادگاه خویش نیز أَنجام بده.“‌»
+9.	
+12.	
+14.	
 24.	سپس أَفزود: «آمین، به شما می‌گویم که هیچ پیَامبری در دیار خویش پَذیرفته نیست.
 25.	یَقین بدانید که در زمان إِلیا، هنگامی که آسمان سه سال و نیم بَسته شد و خُشکسالیِ سخت سَرتاسر آن سَرزمین ره فَرا گِرفت، بیوه‌زَنان بسیار در إِسرائیل بودند.
 26.	أَمّا إِلیا نَزد هیچ‌یک فِرستاده نَشد مَگر نَزد بیوه‌زنی در شهر صَرِفَه در سَرزمین صیدون.

04/05.txt

@@ -1,3 +1,3 @@
 \v 5 \v 6 \v 7 سپس إِبلیس او ره به مَکانی بُلند بُرد و در دَمی همۀ حُکومتهای جَهان ره به او نِشان داد
 6.	و گفت: «من همۀ این قُدرت و تَمایی شُکوه این‌ها ره به تو خواهَم بَخشید، زیرا که به من سُپرده شده است و مُختارم آن ره به هر که بَخواهم بدهم.
-7.	بِنابراین، اگر در بَرابرم سَجده کنی، این همه أَز آن تو خواهد شد.»
+7.	بِنابراین، اگر در بَرابرم سَجده کنی، این همه أَز آن تو خواهد شد.»

04/09.txt

@@ -0,0 +1,3 @@
+\v 9 \v 10 \v 11 آنگاه إِبلیس او ره به شهر أُورشلیم بُرد و بر فَراز مَعبد قَرار داد و گفت: «اگر پِسر خُدایی، خود ره أَز اینجا به زیر أَفکن.
+10.	زیرا نُوشته شده است: «”دَربارۀ تو به فَرشتگان خود فَرمَان خواهد داد تا نِگاهبان تو باشند.
+11.	آن‌ها تو ره بر دَستهایشان خواهند گِرفت مَبادا پایت ره به سَنگی بَزنی.“»

04/12.txt

@@ -0,0 +1,3 @@
+\v 12 \v 13 عیسی به او پاسخ داد: «گُفته شده است، ”خُداوند، خُدای خود ره مِیازما.“‌»
+13.	چون إِبلیس همۀ این وُسوسه‌ها ره به پایان رِسانید، او ره تا فُرصتی دیگر تَرک گفت.
+آغاز خِدمات عیسی در جَلیل

04/14.txt

@@ -0,0 +1,11 @@
+عیسی به نیروی روح به جَلیل بازگَشت و خَبَر او در سَرتاسر آن نَواحی پیچید.
+15.	او در کَنیسه‌های ایشان تَعلیم می‌داد، و همه وی ره می‌ستودند.
+طَرد عیسی در ناصره
+16.	پس به شهر ناصره که در آن پَرورش یافته بود، رفت و در روز شَبّات، طِبق مَعمول به کَنیسه درآمد. و بَرخواست تا تِلاوت کند.
+17.	طومار اِشعیای نَبی ره به او دادند. چون آن ره گُشود، قِسمتی ره یافت که می‌فُرماید:
+18.	«روح خُداوند بر من است، زیرا مرا مَسح کرده تا فَقیران ره بَشارت دهم و مرا فِرستاده تا رِهایی ره به أَسیران و بَینایی ره به نابیینایان أَعلام کنم، و سِتمدیدگان ره رِهایی بَخشم،
+19.	و سال لُطف خُداوند ره أَعلام نُمایم.»
+20.	سپس طومار ره فُرو پیچید و به خادم کَنیسه سُپرد و بِنشست. هَمه در کَنیسه به او چِشم دوخته بودند.
+21.	آنگاه چنین سُخن آغاز کرد: «أَمروز این نُوشته، هنگامی که بدان گُوش فَرا می‌دادید، جامۀ عَمل پُوشید.»
+22.	هَمه أَز او نیکو می‌گُفتند و أَز کَلام فیض‌آمیزش در شِگفت بودند و می‌گفتند: «آیا این پِسر یوسف نیست؟»
+23.	عیسی به ایشان گفت: «بی‌گُمان این مَثَل ره بر من خواهی د آورد که ”ای طبیب خود ره شِفا ده! آنچه شِنیده‌ایم در کَفَرناحوم کرده‌ای، اینجا در زادگاه خویش نیز أَنجام بده.“‌»