smy_luk_text_ulb/02/17.txt

\v 17 چون نُوزاد ره دیدند، سُخنی ره که دربارۀ او به ایشان گفته شده بود، پَخش کردند.   \v 18 و هر که می‌شنید، أَز سُخن شَبانان در شِگفت می‌شد. \p \v 19 أَمّا مریم، این همه ره به خاطر می‌سپرد و در دِل خود به آن‌ها می‌أَندیشید. \p \v 20 	پس شَبانان خُدا ره حَمد و ثَنا گویان بازگَشتند، به سَبب هَرآنچه دیده و شِنیده بودند، چُنانکه بدیشان گفته شده بود.